Από το κουκούλωμα στο... μπουρδούκλωμα

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται λέει η λαϊκή θυμοσοφία. Σε αυτό ακριβώς παραπέμπει η συμπεριφορά της κυβέρνησης και του προπαγανδιστικού μηχανισμού του Μαξίμου μετά τις παλλαϊκές διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών και τις πληροφορίες για τα επιστημονικά πορίσματα που δεν συνάδουν με το κυβερνητικό αφήγημα.

Ο πρωθυπουργός, που 20 μέρες μετά την τραγωδία διαβεβαίωνε κατηγορηματικά ότι τίποτα το ύποπτο δεν υπήρχε στην εμπορική αμαξοστοιχία επικαλούμενος τάχα κάποιους ειδικούς, στην προχθεσινή συνέντευξή του στον ALPHA δεν απέκλεισε κανένα ενδεχόμενο, προσφεύγοντας στις διαρροές για το πόρισμα των επιστημόνων –δηλαδή των ειδικών.

Ο πρωθυπουργός, που την επομένη του δυστυχήματος όρισε επιτροπή υπό τον Γιώργο Γεραπετρίτη για να διερευνήσει τα αίτια του δυστυχήματος (βλέπε: να παράξει επιχειρήματα υπέρ του κυβερνητικού αφηγήματος για ανθρώπινο λάθος), εσχάτως ανακάλυψε ότι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχουν οι επιστήμονες και η Δικαιοσύνη –δηλαδή οι μόνοι αρμόδιοι από τον νόμο και τη συνταγματική τάξη.

Ο πρωθυπουργός και το κόμμα του, που προσπάθησαν να κλείσουν κοινοβουλευτικά την υπόθεση και να κουκουλώσουν το έγκλημα μέσω της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, εσχάτως ανακάλυψαν ότι αυτή η επιτροπή δεν ήταν και η καλύτερη στιγμή του Κοινοβουλίου.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες τα έκανε ακόμη χειρότερα για τον πολιτικό προϊστάμενό του απαντώντας σε σχετική ερώτηση της συντάκτριας της εφημερίδας μας γιατί η εξεταστική επιτροπή για τα Τέμπη δεν οδήγησε σε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, γιατί «δυστυχώς παραδοσιακά οι εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή κομματικοποιούνται».

Αν αυτό ισχύει -και ισχύει!- το τελικό αποτέλεσμα της εν λόγω επιτροπής δεν το προκάλεσε η μειοψηφία της αντιπολίτευσης, αλλά η πλειοψηφία που είχε η κυβέρνηση. Κατά συνέπεια η κομματικοποίηση υπήρξε καταστροφική με ευθύνη της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού. Είμαστε υπόχρεοι στον κυβερνητικό εκπρόσωπο για την ομολογία.

Ο πρωθυπουργός, που τώρα είναι έτοιμος να ρίξει όποιον υφιστάμενό του χρειαστεί στην πυρά, θα μπορούσε διασφαλίσει τι ακριβώς συνέβη στα Τέμπη αν από την αρχή δεν είχε επιτρέψει παρεμβάσεις στον τόπο του εγκλήματος που ενδεχομένως αλλοίωσαν τα πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία. Σε ένα κράτος δικαίου στο οποίο η διάκριση εξουσιών είναι υπαρκτή στον τόπο του εγκλήματος μπαίνουν αυτοί που ορίζει η Δικαιοσύνη. Εδώ γιατί δεν έγινε;