Τα κόμματα με την κλασική έννοια του όρου -κι όπως τα γνωρίζουμε οι παλαιότεροι- είναι προϊόν των αστικών επαναστάσεων και του εργατικού κινήματος. Αρχικά τα αστικά κόμματα δεν ήταν τίποτε άλλο από έναν σκληρό ηγετικό πυρήνα και τους υποστηρικτές του που συν τω χρόνω, οι πιο ενεργητικοί, συγκρότησαν τις λεγόμενες κομματικές «Λέσχες Φίλων».
Κόμματα με οργανωμένη μαζική βάση σε τόπους κατοικίας και σε χώρους δουλειάς, με διάκριση ανάμεσα στους οπαδούς και στα μέλη, ήταν τα εργατικά κόμματα: σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά, κομμουνιστικά. Η ανάπτυξη αυτών των κομμάτων υποχρέωσε και τα αστικά κόμματα να αντικαταστήσουν τις «Λέσχες Φίλων» με τις οργανώσεις μελών.
Το μοντέλο των οργανωμένων κομμάτων, από την κορυφή ώς τη βάση, επικράτησε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, ενώ υπήρξε ο κανόνας για τις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης τις μεταπολεμικές δεκαετίες, κατοχυρωμένος μάλιστα στα συντάγματά τους.
Ο θεσμός αυτών των κομμάτων άρχισε να φθίνει από τη δεκαετία του 1990 μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και του εργατικού κινήματος διεθνώς. Στη θέση αυτού του μοντέλου μπήκαν σιγά σιγά τα κόμματα των τεχνοκρατών, των ειδικών, της γραφειοκρατικής κάστας που άλλαζε αρχηγό μετά από κάθε εκλογική ήττα, αλλά που η ίδια δεν άλλαζε -αν όχι ως προς τα πρόσωπα, σίγουρα ως προς την πολιτική και ιδεολογική κατεύθυνση, έτοιμη να υπηρετήσει τις απαιτήσεις της εκάστοτε αγοράς. Πρόκειται για το κόμμα των διαχειριστών.
Το κομματικό αυτό μοντέλο -είτε βρίσκεται αριστερά είτε δεξιά είτε στο κέντρο- δεν διακρίνεται επειδή στις τάξεις του έχει μεγάλους ηγέτες. Διακρίνεται για την απόσπασή του από την κοινωνία και τον υπεσυγκεντρωτισμό του, κάτι που επιχειρήθηκε να καλυφθεί με την εκλογή του αρχηγού από τη βάση -άρα μέσω μιας υποτιθέμενης ευρείας νομιμοποίησης του ηγέτη, ανεξαρτήτως αν αυτοί που τον ψήφισαν, πέραν αυτού, ούτε λόγο έχουν ούτε έλεγχο στα πεπραγμένα του και στα πεπραγμένα του κόμματος στο οποίο εκείνος ανήκει.
Μιλάμε δηλαδή για κόμματα-πολτό σε ό,τι αφορά τη δομή τους κάτω από την ηγεσία, χωρίς κανένα σαφές ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο που να τα συνενώνει. Η ακραία εκδοχή των νέου τύπου κομμάτων -ή αποκομμάτων ή ασώματων κεφαλών- αντανακλάται στις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, τον τελευταίο χρόνο, από την εκλογή Κασσελάκη μέχρι όσα συμβαίνουν στο συνέδριό του από χθες Παρασκευή.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας