Η βιομηχανία ήταν και παραμένει ο βασικός παράγοντας ευημερίας, οικονομικής και γεωπολιτικής ισχύος μιας σύγχρονης και αναπτυγμένης χώρας. Στην Ελλάδα, όμως, εδώ και 40 χρόνια, βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία με αποτέλεσμα να γίνεται λόγος για αποβιομηχάνιση, η οποία άρχισε στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 και κορυφώθηκε τη δεκαετία 2008-2018.
Σύμφωνα με μια περσινή έρευνα της PricewaterhouseCoopers (PwC) στο προαναφερόμενο διάστημα μπήκε λουκέτο σε 26.570 πολύ μικρές, μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις του μεταποιητικού τομέα, ενώ έχασαν τις δουλειές τους 160.000 εργαζόμενοι.
Ολόκληρες πόλεις -όπως, για παράδειγμα, η Πάτρα- βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη με τεράστια ανεργία και ριζική αλλαγή του παραγωγικού τους μοντέλου, καθώς στρατιές καταρτισμένων βιομηχανικών εργατών υποχρεώθηκαν στην αναζήτηση εργασίας σε τομείς έξω από την ειδίκευση και τις γνώσεις τους, κυρίως στις υπηρεσίες.
Τη δεκαετία του ’80, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η συνεισφορά της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας (ΑΠΑ) της βιομηχανίας, ως ποσοστό στη συνολική ΑΠΑ της ελληνικής οικονομίας, ξεπέρασε το 17% ενώ τώρα κινείται γύρω στο 10%. Την περίοδο μάλιστα των μνημονίων, η ΑΠΑ της βιομηχανίας βούλιαξε κατά 11 δισ. ευρώ και είναι ζήτημα αν από τότε έως σήμερα έχει ανακτηθεί 1 δισ. ευρώ από αυτήν τη ζημιά καθώς συνεχίζεται το κλείσιμο βιομηχανικών επιχειρήσεων.
Στη Θεσσαλονίκη και στην Κεντρική Ελλάδα -όπως καταγράφει σήμερα το βασικό θέμα της «Εφ.Συν.»- πέντε μεγάλες εμβληματικές βιομηχανίες με πολύχρονη ιστορία πίσω τους έβαλαν, το τελευταίο διάστημα, λουκέτο και πάνω από 500 εργαζόμενοι βρέθηκαν στον δρόμο.
Είναι απολύτως σαφές ότι αυτά που έλεγε η κυβέρνηση περί αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας γίνονται πράξη. Οχι γιατί η ίδια έθεσε σε εφαρμογή κάποιο σχέδιο, αλλά γιατί άφησε το αόρατο χέρι της αγοράς να καταστρέψει ό,τι είχε απομείνει στον χώρο της βιομηχανίας.
Ετσι σιγά σιγά η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα υπηρεσιών στον ανώτατο βαθμό. Σε μια παρασιτική οικονομία. Που σημαίνει ότι παύει να παράγει, ενώ καταναλώνει αυτό που παράγεται εκτός της χώρας. Πρόκειται για ένα μοντέλο οικονομίας απολύτως εξαρτημένο από εξωγενείς παράγοντες, επικίνδυνα ευάλωτο σε πιέσεις από το εξωτερικό, χωρίς προοπτική. Τη σημασία αυτής της εξέλιξης θα την αντιληφθούμε στην επόμενη χρεοκοπία, καθώς δεν θα μπορούμε να την εμποδίσουμε ή να την περιορίσουμε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας