Την ώρα που ο ισραηλινός στρατός συνέχιζε τον ανελέητο βομβαρδισμό κατά των αμάχων της Γάζας και ειδικά της Ράφα, αγνοώντας επιδεικτικά κάθε διακριτική ή ηχηρή πίεση στο καθεστώς Νετανιάχου, εξωτερική ή εσωτερική, να σταματήσει την επιχείρηση γενοκτονίας, εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι –και όχι μόνο– ήταν καθηλωμένοι μπροστά στις οθόνες τους για το λαμπερό σόου της Eurovision.
Ελάχιστη σημασία έχει η πραγματική καλλιτεχνική αξία αυτού του μουσικού πανηγυριού, που τα τελευταία χρόνια απλώνεται με επιλεκτικό τρόπο εκτός γεωγραφικών ορίων της Ευρώπης, θυμίζοντας περισσότερο έναν γεωπολιτικό, ξεκάθαρα «δυτικό» συνασπισμό και λιγότερο ένα μουσικό υπερθέαμα που ξεπερνά πολιτικές και στρατιωτικές διαιρέσεις.
Το σύνθημα «ενωμένοι με τη μουσική» που δέσποσε στη φετινή διοργάνωση ακούστηκε και διαβάστηκε ως σαρκασμός ή αυτοσαρκασμός, από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε ο καταιγισμός πιέσεων, λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας που επιβλήθηκε σε διαγωνιζόμενους τραγουδιστές και δημιουργούς για να αποφύγουν τον παραμικρό υπαινιγμό διαμαρτυρίας για τη σφαγή στη Γάζα.
«Ενωμένοι με την υποκρισία» θα ήταν η σωστή διατύπωση του μηνύματος της Eurovision, που εξελίχτηκε σε γελοίο σόου λογοκρισίας υπέρ του Ισραήλ, στο οποίο χάθηκαν ακόμη και τα προσχήματα. Κορυφαίο επεισόδιο αυτού του σόου ήταν ο αποκλεισμός του Βελγίου λόγω της πρωτοβουλίας των συνδικάτων της κρατικής τηλεόρασης να διακόψουν την τηλεοπτική μετάδοση της διοργάνωσης την ώρα της εμφάνισης του Ισραήλ.
Αναρωτιέται κανείς τι θα γινόταν αν οι δεκάδες κάμερες της Eurovision στήνονταν για λίγες ώρες σε στρατηγικά σημεία της Ράφα, για να απαθανατίσουν τα κονβόι προσφύγων που δεν ξέρουν προς τα πού να διαφύγουν, αν έμπαιναν μέσα στα κατεστραμμένα νοσοκομεία και τα αυτοσχέδια χειρουργεία που προσπαθούν να σώσουν διαμελισμένους ανθρώπους, αν διείσδυαν στα ισραηλινά στρατηγεία που εξαπολύουν βομβαρδισμούς.
Αναρωτιέται κανείς, αν στη θέση της μουσικής, των οργάνων και των φωνών των τραγουδιστών έμπαινε ο ήχος των βομβών, των πυραύλων και των όπλων, οι κραυγές των τραυματισμένων παιδιών της Γάζας, ο θρήνος των γονιών τους, τι τηλεθέαση θα έκανε το ισραηλινό horror show. Πόσα εκατομμύρια Ευρωπαίων θα ανέχονταν τη ζωντανή μετάδοση ενός ολοκαυτώματος; Και πόσοι από αυτούς θα επέλεγαν να δουν την αιματηρή τελική έκβαση του σόου, αντί να βγουν στους δρόμους και να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους να βάλουν τέλος στη σφαγή και στην υποκρισία;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας