Τα σύνορα της (απ)ανθρωπιάς

Η τραγωδία της Ευρώπης των ανθρωπιστικών αξιών, των δικαιωμάτων και των βαρύγδουπων διακηρύξεων γράφεται στις πάνω από 3.000 σελίδες του συγκλονιστικού ντοκουμέντου που συντάχθηκε από τις οργανώσεις του Δικτύου Επιτήρησης της Συνοριακής Βίας και δίνεται σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες, από την ευρωπαϊκή ομάδα της Αριστεράς.

«Μαύρη Βίβλος των επαναπροωθήσεων» είναι ο τίτλος του ντοκουμέντου που παρουσιάζει η «Εφ.Συν.» και καταγράφει την οδύσσεια σχεδόν 25.000 προσφύγων και μεταναστών που τα τελευταία χρόνια γνώρισαν το πιο αποκρουστικό πρόσωπο της Ευρώπης στη βία των επαναπροωθήσεων, των συλλήψεων, του εξευτελισμού, των διώξεων και των βασανιστηρίων που υπέστησαν στα λεγόμενα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε.

Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στα 15 κράτη-μέλη της Ε.Ε. που αναδεικνύονται θλιβεροί πρωταγωνιστές στην καταστρατήγηση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου στα σύνορα της Ένωσης με τρίτες χώρες. Εκεί όπου συνθλίβονται οι ελπίδες και οι αυταπάτες των ανυποψίαστων προσφύγων και μεταναστών, ότι περνώντας την «κόκκινη» γραμμή, σε θάλασσα ή στεριά, περνούν σε μια φιλόξενη αγκαλιά ελευθερίας και ανθρωπιάς.

Όμως, όλο και πιο συχνά τα τελευταία τρία χρόνια, τα ευρωπαϊκά σύνορα της ελπίδας αποδεικνύονται σύνορα απανθρωπιάς, οδύνης και θανάτου. Η συνενοχή των κρατικών αρχών στις επιχειρήσεις επαναπροώθησης των μεταναστών, που αποτελεί κραυγαλέα παραβίαση του διεθνούς δικαίου, έχει τεκμηριωθεί με χιλιάδες μαρτυρίες, εκατοντάδες δικαστικές προσφυγές. Αλλά και με την ασφυκτική επιτήρηση της Frontex, της ευρωπαϊκής υπηρεσίας των συνόρων, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη συνέργειά της σε παράνομες επαναπροωθήσεις.

Η «Μαύρη Βίβλος» των επαναπροωθήσεων προσφύγων και μεταναστών είναι μια βαθιά και βάναυση προσβολή των αξιών που διακηρύσσει η Ε.Ε. Και από την άποψη αυτή, το αίτημα που προβάλλουν οι ευρωβουλευτές της Αριστεράς να κινηθεί διαδικασία επί παραβάσει του δικαίου της Ε.Ε. εις βάρος των κρατών που πρωτοστατούν σε αυτή την παράνομη πρακτική είναι απόλυτα δίκαιο. Όσο κι αν προσβάλλει τα τάχα πατριωτικά αισθήματα κάποιων.

Στη χώρα που οφείλει τη σύγχρονη υπόστασή της στην αιματηρή προσφυγιά του 1922, έναν αιώνα πίσω, στην Ελλάδα των ξεριζωμένων Ποντίων, Μικρασιατών, Αρμενίων και των επόμενων προσφυγικών και μεταναστευτικών κυμάτων, οι υστερικές κραυγές περί «λαθρομεταναστών» μόνο και μόνο για να συσπειρωθούν εκλογικά τα «ορφανά» του νεοναζισμού και της Χρυσής Αυγής, μόνο ως ιστορική ύβρις ακούγεται.