Δυσανεξία στη δημοκρατία

Πρόκειται για κομβικής σημασίας νίκη και στρατηγική ήττα ταυτόχρονα. Νίκη για τη δημοκρατία και ήττα για την κυβέρνηση. Η απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου, που έκρινε αντισυνταγματικές τις διατάξεις με τις οποίες εξασφαλίστηκε πλασματική πλειοψηφία της παράταξης των δημάρχων στις Οικονομικές Επιτροπές και τις Επιτροπές Ποιότητας Ζωής των δήμων, στις οποίες επιπλέον μεταφέρθηκαν κρίσιμες αρμοδιότητες των δημοτικών συμβουλίων, υπερασπίζεται τη λαϊκή βούληση και ακυρώνει την κυβερνητική απόπειρα νόθευσής της.

Οι περίφημοι «νόμοι Θεοδωρικάκου» αποτύπωναν όλη την αντίληψη της κυβέρνησης για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και για το δημόσιο χρήμα. Οπως ακριβώς κάθε νόμος που οικοδόμησε το «επιτελικό κράτος», έτσι κι αυτές οι διατάξεις -από τις πρώτες που πέρασε η Νέα Δημοκρατία- άνοιγαν διάπλατες λεωφόρους προς το «κράτος-λάφυρο». Πίσω από κλειστές πόρτες και μέσα σε κλειστές επιτροπές, με την αντιπολίτευση σε ρόλο παρατηρητή και τους δημότες απόντες, η κυβέρνηση έφτιαξε ένα νομοθετικό πλαίσιο που επέτρεπε σε μια ψεύτικη πλειοψηφία να αποφασίζει για όλα, από απευθείας αναθέσεις μέχρι έργα σημαντικού προϋπολογισμού.

Πολύ έγκαιρα η αξιωματική αντιπολίτευση και έγκριτοι νομικοί είχαν εξηγήσει γιατί το νομοθέτημα ήταν αντισυνταγματικό. Ασφαλώς η κυβέρνηση δεν εισάκουσε και δεν υιοθέτησε καμία από τις παρατηρήσεις τους. Δεν πρόκειται για πολιτική βαρηκοΐα, αλλά για ιδεολογική δυσανεξία στις δημοκρατικές διαδικασίες.

Αυτή τη βαθιά περιφρόνηση στους θεσμούς και τις διαδικασίες την εισπράττουμε άλλωστε συστηματικά από την κυβέρνηση, της οποίας ο πρωθυπουργός δεν εμφανίζεται στη Βουλή για να απαντήσει σε ερωτήσεις, αλλά χαριεντίζεται σε μεσημεριανές εκπομπές ή κάνει συναισθηματικά σόου, άλλοτε με προβλήματα υγείας μελών της οικογένειάς του, άλλοτε με ανθυποστάρ περσόνες κι άλλοτε με πρόσφυγες. Η κυβέρνηση αισθητικοποιεί και κάνει θέαμα την πολιτική, ώστε πίσω από τις κουίντες να νομοθετεί απρόσκοπτα, να διαβρώνει τους αρμούς της δημοκρατίας και να κάνει «business as usual». Αυτή τη δημοκρατική διολίσθηση ακυρώνει το ΣτΕ με την απόφασή του για τους ΟΤΑ.

Ωστόσο, οι πληγές που δημιουργεί η Νέα Δημοκρατία στο σώμα της δημοκρατίας και της κοινωνίας είναι πολύ βαθύτερες. Και για να ιαθούν απαιτείται μια κυβερνητική αλλαγή με δημοκρατική διακυβέρνηση που θα ξηλώσει τους νόμους του «επιτελικού κράτους» έναν προς έναν, ώστε το κράτος που τώρα βρίσκεται στα χέρια μιας δράκας γαλάζιων αυλικών να επιστρέψει στους πραγματικά νόμιμους ιδιοκτήτες του, τους πολίτες.