Δημοσιονομική τρομοκρατία

Η ειλικρίνεια του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Θεόδ. Σκυλακάκη, είναι πραγματικά αφοπλιστική. Όσα είπε όμως σε ραδιοφωνικό σταθμό συμπυκνώνουν την πολιτική της κυβέρνησης τόσο στο πεδίο της υγειονομικής κρίσης που προκάλεσε ο κορονοϊός όσο και στις ασύλληπτες οικονομικές επιπτώσεις της.

Ουσία αυτής της πολιτικής είναι ο εκφοβισμός της κοινής γνώμης, πίσω από τον οποίο η κυβέρνηση κρύβει τις ανεπάρκειές της, την έλλειψη συνεκτικού και στέρεου σχεδίου, αλλά και σκοπιμότητες που απηχούν τις βαθύτερες ιδεολογικές εμμονές της.

Ορθά-κοφτά το οικονομικό επιτελείο βάζει προκαταβολικά φρένο σε πιέσεις και αιτήματα εργαζομένων, επιχειρήσεων και επαγγελματιών που έχουν υποστεί συντριπτικά πλήγματα από την πανδημία. Το μήνυμα που εκπέμπει με λίγα λόγια είναι: «Μη ζητάτε περισσότερα μέτρα στήριξης σήμερα, γιατί το 2021 ή το 2022 θα αναγκαστείτε να τα πληρώσετε με πρόσθετους φόρους και λιτότητα».

Η κυβέρνηση επικαλείται ως επιχείρημα τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για «συνετή διαχείριση» και πολύ περισσότερο του Κλάους Ρέγκλινγκ, που στο πρόσφατο πέρασμά του από την Αθήνα θύμισε ότι μετά το 2021... «τα κεφάλια μέσα». Ολα επιστρέφουν στην «κανονικότητα» των σιδηρών κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και της ενισχυμένης εποπτείας του ESM.

Είναι προφανές ότι η προσφυγή της κυβέρνησης στη δημοσιονομική σύσφιγξη, αντί της επέκτασης που επιβάλλουν τα στοιχεία για το βάθος της ύφεσης, αποτελεί και έμμεση απάντηση στη δέσμη μέτρων που πρότεινε η αξιωματική αντιπολίτευση για τη στήριξη εργαζομένων και επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα όμως, ορθώνοντας το σκιάχτρο ενός νέου μνημονίου στο εγγύς μέλλον, η κυβέρνηση ασκεί ωμή δημοσιονομική τρομοκρατία σε βάρος της κοινωνίας, την ώρα που αυτή, αργά αλλά σταθερά, περνά από την ανοχή στην αγωνία και στη δυσφορία.

Το κυβερνητικό επιχείρημα των κανόνων που μας περιμένουν στη γωνία και στο όνομα των οποίων πρέπει να ασκήσουμε ακόμη και... προληπτική λιτότητα εν μέσω πανδημίας και αβυσσαλέας ύφεσης είναι και παράλογο και σαθρό.

Μόλις χθες κορυφαίος Γάλλος υπουργός δήλωσε ότι θεωρεί αδιανόητη την εφαρμογή του ίδιου Συμφώνου Σταθερότητας και θύμισε ότι ο Μακρόν άνοιξε τον περασμένο Νοέμβριο τη συζήτηση ριζικής αναθεώρησής του. Η πανδημία έχει επιβάλει de facto τη συζήτηση αυτή. Αλήθεια, η ελληνική κυβέρνηση σε αυτή τη συζήτηση με ποια πλευρά είναι;