Γιατί τόσες θριαμβολογίες;

Η νέα ελληνοαμερικανική «συμφωνία αμυντικής συνεργασίας» που υπογράφηκε το Σάββατο από τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών είναι πολύ αναβαθμισμένη σε σχέση με ό,τι ίσχυε πριν.

Πέραν της βάσης της Σούδας, η οποία θα επεκταθεί ώστε να έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη χώρα μας θα αναπτυχθεί σε τρεις νέες βάσεις στη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο και την Αλεξανδρούπολη. Η ανάπτυξη αυτή, όπως λένε οι ειδικοί, είναι στρατηγικής σημασίας για τα αμερικανικά συμφέροντα με τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή και σε σχέση πάντα με τον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία.

Τόσο ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Πομπέο όσο και η ελληνική πολιτική ηγεσία υπογράμμισαν τη σπουδαιότητα της νέας συμφωνίας, τονίζοντας ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο απόγειό τους. Αν αυτό ισχύει -δεν έχουμε κανένα λόγο να το αμφισβητήσουμε-, τότε οφείλουμε να συμπεράνουμε ότι έχουν ξεπεράσει το επίπεδο του Εμφυλίου και της μετεμφυλιακής περιόδου μέχρι τη Μεταπολίτευση. Εκείνη η σχέση δεν μας βγήκε σε καλό, αν αναλογιστούμε την τραγωδία της Κύπρου, η οποία διαρκεί ακόμα.

Αναμφίβολα βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή. Ο παλιός διπολικός κόσμος δεν υπάρχει πια. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αποτελούν την ισχυρότερη στρατιωτική μηχανή στον κόσμο, αλλά από τη σκοπιά της σύγκρουσης γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων οι πόλοι πλέον είναι πολλοί και η σύγκρουση μεταξύ τους -ειδικά λόγω της κρίσης- αδυσώπητη.

Σε έναν τέτοιο κόσμο και σε μια περιοχή που φλέγεται ποικιλοτρόπως, η ειρηνική και ειρηνόφιλη Ελλάδα αναζητεί στηρίγματα για την ασφάλεια και την ακεραιότητά της, ειδικά προς αποτροπή του κινδύνου εξ Ανατολών. Οφείλει να το κάνει, αλλά οφείλει να δείχνει και την αναγκαία σύνεση.

Οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης για τη νέα συμφωνία με τους Αμερικανούς και η υπέρμετρη προβολή ορισμένων δηλώσεων του κ. Πομπέο σε βάρος της Τουρκίας δεν δικαιολογούνται. Οι Αμερικανοί ουδέποτε υποστήριξαν το διεθνές δίκαιο και τα συμφέροντα των αδικημένων λαών.

Τα δικά τους συμφέροντα υποστήριξαν και υποστηρίζουν. Και αυτό θα κάνουν και στο μέλλον. Το ότι τους δίνουμε όσα ζητάνε δεν σημαίνει ότι θα μας το ανταποδώσουν. Η Ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυρας.