Νέα πολιτική εποχή

Η Δεξιά επέστρεψε στην κυβερνητική εξουσία. Αν κρίνει κανείς από τον τρόπο που άσκησε αντιπολίτευση στην απερχόμενη κυβέρνηση, επέστρεψε απειλητική και αρκετά ρεβανσιστική. Δεν γνωρίζουμε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να περιορίσει τις ακραίες τοποθετήσεις στις οποίες επιδόθηκε το κόμμα του ως αξιωματική αντιπολίτευση. Θα το θέλαμε και του το ευχόμαστε για το καλό του ελληνικού λαού και της χώρας. Για τη Δημοκρατία και τον πολιτικό πολιτισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σταθεροποιήθηκε ως ο δεύτερος ισχυρός πόλος του πολιτικού συστήματος. Από τις ευρωεκλογές, μέσα δηλαδή σε ένα μήνα, αύξησε τη δύναμή του κατά οκτώ ποσοστιαίες μονάδες, μειώνοντας την αρχική απόσταση από τη Ν.Δ. Το επίτευγμά του είναι πολύ σημαντικό. Μετά τις δοκιμασίες και τις περιδινήσεις της κυβερνητικής θητείας του και με δεδομένο ότι υποχρεώθηκε να ασκήσει μνημονιακή, δηλαδή νεοφιλελεύθερη, πολιτική, την οποία δεν πίστευε, το αποτέλεσμα που πέτυχε χθες τον υποχρεώνει να κάνει μια νέα γενναία αρχή.

Να ανασυγκροτηθεί, να οργανωθεί, να αποκρυσταλλώσει την πολιτική ταυτότητά του στη μεταμνημονιακή εποχή για να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει στις πολιτικές εξελίξεις. Στην πραγματικότητα είναι ένα κόμμα που πρέπει να στηθεί από την αρχή, χωρίς να αφαιρέσει τίποτε από την ιστορική ταυτότητά του που το έφερε ως εδώ. Το σημαντικότερο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα πορεία του είναι η πολιτική απόσταση που χωρίζει τον ηγέτη του από το υπόλοιπο κόμμα. Με ποδοσφαιρικούς όρους αυτό σημαίνει να γίνει ομάδα με ισχυρό πάγκο.

Η υπόλοιπη Αριστερά αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Επειτα από μια δεκαετία αντιλαϊκής μνημονικής πολιτικής, η σταθεροποίηση του ΚΚΕ γύρω στο 5% και το ξεψύχισμα των εξωκοινοβουλευτικών αριστερών κομμάτων επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Συνεπώς, η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά οφείλει να ξανασκεφτεί τη μέχρι τώρα διαδρομή της και να αναζητήσει εκ νέου το πολιτικό και κοινωνικό στίγμα της.

Οι χθεσινές εκλογές έβαλαν τη χώρα σε μια νέα πολιτική εποχή με ένα νέο δικομματικό πολιτικό σύστημα. Με νέες πολιτικές σταθερές, αλλά και με αστάθμητους παράγοντες. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική κέρδισε την εκλογική μάχη. Στο χέρι της συνολικής, πληθυντικής Αριστεράς είναι να μην κερδίσει τον πόλεμο.