Μια δέσμευση που «θολώνει»

Οταν πριν από λίγους μήνες ο πρωθυπουργός και ο αρχιεπίσκοπος αιφνιδίασαν την κοινωνία αλλά και την εκκλησιαστική Ιεραρχία με την ανακοίνωση της μεταξύ τους συμφωνίας, δημιούργησαν ελπίδες ότι ο ασφυκτικός εναγκαλισμός Κράτους-Εκκλησίας επιτέλους τελειώνει.

Η συμφωνία λοιδορήθηκε από τη «Δεξιά του Κυρίου» και κατασυκοφαντήθηκε από ακραίους εκκλησιαστικούς κύκλους, οι οποίοι δεν εννοούν να καταλάβουν ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να πολιτεύεται σε μια σύγχρονη δημοκρατία.

Είχαμε χαιρετίσει αυτό το πρώτο και ιστορικής σημασίας βήμα από την κυβέρνηση, η οποία δηλώνει και υπερηφανεύεται ότι είναι της Αριστεράς. Λίγους μήνες και πολλές κραυγές μετά, η ελπίδα που δημιουργήθηκε μπορεί να μη χάθηκε, αλλά έχει «θολώσει».

Ως βασικό επιχείρημα είχαμε χρησιμοποιήσει τη δέσμευση που προέκυπτε από εκείνη την περίφημη ανακοίνωση των 15 σημείων, ότι οι κληρικοί θα πάψουν να θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι -αν και για το γράμμα του νόμου ποτέ δεν ήταν- και πως η διαγραφή τους από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών του δημόσιου τομέα θα έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να καλύψει με προσλήψεις καίριους τομείς, όπως είναι η Υγεία και η Παιδεία.

Ομως, στη νέα συμφωνία που προέκυψε χθες, δίνεται η εντύπωση πως το κράτος υποχώρησε μπροστά στις πιέσεις της Εκκλησίας. Διαβάζοντας το σχέδιο που το υπουργείο Παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα, είδαμε τα επιχειρήματα που επιστρατεύει ώστε να πείσει την Ιεραρχία της Εκκλησίας και να κατευνάσει τους φόβους του κλήρου από την επικείμενη συμφωνία.

Το κεντρικό επιχείρημα για το τι ακριβώς κερδίζει η Πολιτεία είναι η αξιοποίηση της λιμνάζουσας και αμφισβητούμενης εκκλησιαστικής περιουσίας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι η αγωνία της κοινωνίας. Η κοινωνία περιμένει να διαπιστώσει αν ισχύει η δέσμευση του πρωθυπουργού τον Νοέμβριο, για δέκα χιλιάδες προσλήψεις σε βάθος τριετίας, έπειτα από την αποδέσμευση των κληρικών από τα δημόσια ταμεία.

Αυτό έχει ανάγκη η κοινωνία. Οχι ως προεκλογική παροχολογία, αλλά επειδή εξακολουθεί να μετράει πληγές από τα χρόνια των μνημονίων στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, καθώς και στα σχολεία. Με τα νέα δεδομένα φαίνεται πως «θολώνει» κάπως αυτή η δέσμευση. Αυτήν όμως θέλει να δει η κοινωνία, την οποία δεν αφορά το ευσεβές παγκάρι.