Νέος πατριωτισμός απέναντι σε ολιγαρχία - κλεπτοκρατία

Το όραμά του, το σχέδιό του για μια άλλη Ελλάδα, που θα αφήσει πίσω της οριστικά την κρίση, αλλά με όλη την κοινωνία παρούσα, περιέγραψε ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στο κλείσιμο της 2ης Διάσκεψης για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, που οργάνωσε το ομώνυμο Ινστιτούτο, με τη συμμετοχή διακεκριμένων εκπροσώπων της προοδευτικής διανόησης και προοδευτικών πολιτικών και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Εκτενής η αναφορά του πρώην πρωθυπουργού στα καθ’ ημάς, ξεκίνησε από τη διακυβέρνηση της χώρας από την κυβέρνησή του, συγκριτικά με τη σημερινή κυβέρνηση μάλιστα. Οπως είπε, το ποσοστό των νοικοκυριών που βρίσκονταν κάτω από το κατώφλι της φτώχειας «το παραλάβαμε στο 21,4% το 2015 και το παραδώσαμε στο 17,9% το 2019». Αντιθέτως, «η κυβέρνηση Μητσοτάκη που τα βρήκε όλα στρωμένα, έξω από τα μνημόνια και σε συνθήκες οικονομικής χαλάρωσης, αύξησε το ποσοστό της φτώχειας από το 17,9% στο 19,6% το 2024».

Και, την ίδια στιγμή, συνέχισε, η σημερινή κυβέρνηση «άνοιξε τον δρόμο για τρομακτικά υπερκέρδη στις μεγάλες επιχειρήσεις. Οι δέκα μεγαλύτερες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο είχαν πέρυσι ρεκόρ δεκαπενταετίας στα κέρδη, με 11,5 δισ. συνολικά». Αλλά, την ίδια ώρα, «με όρους αγοραστικής δύναμης, 30% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, να συναγωνίζεται μονάχα τη Βουλγαρία. Με ένα κοινωνικό κράτος που συρρικνώνεται. Με νοσοκομεία και σχολεία που απαξιώνονται».

Πληγές

Αλλά δεν είναι μόνον αυτά που κάνουν τον πολίτη να αισθάνεται πληγωμένος: Υπάρχουν και «τα πλήγματα στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, στη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών, στον πλουραλισμό των μέσων ενημέρωσης». Ενώ «αν συνυπολογίσει τη διαφθορά, το τρομακτικό μέγεθος των απευθείας αναθέσεων που είναι πλέον οι τρεις στις τέσσερις δημόσιες συμβάσεις και το γεγονός ότι το 87% των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης έχει πάει σε μόλις 2% των εταιρειών της χώρας, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι ο όρος “βαλκανιοποίηση” που χρησιμοποίησα τις προάλλες, είναι μάλλον επιεικής», παρατήρησε ο πρ. πρωθυπουργός. Συν τοις άλλοις, υπάρχει το σκάνδαλο του Predator, εκείνο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως και οι απόπειρες συγκάλυψης στις δύο τραγωδίες των Τεμπών και της Πύλου. «Ολα αυτά, κατά την εκτίμησή μου, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου πολιτικού λάθους», διευκρίνισε δε.

Μαγικό κλειδί;

Μετά την καταγραφή της σημερινής κατάστασης, όμως, ο Αλ. Τσίπρας προχώρησε και στο δέον γενέσθαι: «Δεν υπάρχει δυστυχώς κανένα μαγικό κλειδί για να ανοίξουμε την πόρτα μιας άλλης Ελλάδας. Πρέπει το κλειδί να το βρούμε ή να το δημιουργήσουμε όλοι μαζί», διεμήνυσε εξειδικεύοντας: «Χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας. Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία. Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη».

Αλλά, επέμεινε, «πρωτίστως αυτό που χρειάζεται είναι ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει. Τους εργαζόμενους, τους νέους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους παραγωγούς. Τον κόσμο της εργασίας, της δημιουργίας, της υγιούς επιχειρηματικότητας». Και, σε επόμενο σημείο της ομιλίας του, πρότεινε να υπάρξει «ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα, που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες. Ενας νέος πατριωτισμός, τολμώ να πω», υπογράμμισε και συνέχισε: «Με χαρακτηριστικά που θα δίνουν απάντηση στις προκλήσεις και τους κινδύνους της εποχής μας. Ενας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και την κλεπτοκρατία. Από τη μια η πατρίδα μας από την άλλη τα πλούτη τους. Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή. Απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο. Ενας νέος πατριωτισμός σε κάθε χώρα ξεχωριστά και ένας νέος διεθνισμός, για το συντονισμό της δράσης μας σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία».

Οι πιο πάνω αναφορές αφορούσαν αμιγώς τη χώρα μας, υπάρχουν, ωστόσο, πολλές ομοιότητες με την ευρωπαϊκή και ευρύτερα διεθνή πραγματικότητα: «Ευθύνη όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων είναι να αντισταθούν –μαζί– και να αντιμετωπίσουν τον φόβο με ελπίδα. Να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια προωθώντας μια πολιτική αξιοπρέπειας για την καθημερινή ζωή των πολιτών».

Συγχρόνως, δε, περιέγραψε ως κεντρικό στόχο «την ενίσχυση των θεσμικών αντίβαρων της δημοκρατίας, αποτρέποντας τον κίνδυνο να γίνουν τα κράτη Ανώνυμες Εταιρείες αυτών που κυβερνούν και των ολιγαρχών που τους στηρίζουν». Επίσης, «να αντικαταστήσουμε το πελατειακό κράτος με ένα κράτος αναπτυξιακό, με στρατηγικούς στόχους. Με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων, δημόσιας διοίκησης και οικονομικών φορέων που να βασίζεται στην προοδευτική και δίκαιη φορολόγηση».

Μεταναστευτικό

Παραλλήλως, ο πρ. πρωθυπουργός πρότεινε οι προοδευτικές δυνάμεις, όχι μόνο να επαναοικειοποιηθούν τον πατριωτισμό αλλά και τον όρο «ανθρώπινη ασφάλεια» από την Ακροδεξιά και τη Δεξιά. «Να τονίσουμε τη σημασία που έχει τόσο η προστασία της εδαφικής όσο και της φυσικής, αλλά και της οικονομικής ασφάλειας για τους πολίτες μας», ζήτησε επίσης. Και με «ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική που να βασίζεται στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Που να υποστηρίζει νόμιμες οδούς μετανάστευσης. Και τη συμπερίληψη των χιλιάδων εργαζομένων που χρειάζεται η Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, στο πλαίσιο μιας υγιούς αγοράς».

Σε άλλο σημείο, τέλος, επικαλέστηκε τις τέσσερις ελληνικές λέξεις που βρίσκει κανείς σε κάθε ομιλία του Μπέρνι Σάντερς: «Τρεις λέξεις για να περιγράψει το σημερινό καθεστώς στην πατρίδα του. Ολιγαρχία, κλεπτοκρατία, ξενοφοβία. Και άλλη μια λέξη για να περιγράψει το αίτημα όλων των κινημάτων αυτή τη στιγμή: δημοκρατία» – «αγκαλιάζοντας», στο σημείο αυτό, τους μη προνομιούχους.

● Σε ανάρτηση-σχόλιό του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης σημειώνει μεταξύ άλλων: «Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας πυκνώνει τις παρεμβάσεις του και μάλιστα με βασικό πρόταγμα την οικονομία, δέκα χρόνια μετά το απόλυτο χάος που ο ίδιος προκάλεσε, μας δίνει την ευκαιρία, εκτός από την επέτειο, να θυμηθούμε και τον υπαίτιο».