Επικοινωνία Χαρίτση με τους επικεφαλής των κομμάτων για τα Τέμπη

Καλημέρα σε όλες και όλους.

Αυτές είναι οι σημειώσεις μου για την εβδομάδα που πέρασε και μερικές σκέψεις για τις επόμενες μέρες.

1. Βρίσκομαι από χτες στη Θεσσαλονίκη.

Στην πόλη εδώ και εβδομάδες μια πρωτοβουλία πολιτών συγκεντρώνει υπογραφές προκειμένου ο Δήμος να διεξάγει ένα δημοψήφισμα γύρω από το μέλλον της ΔΕΘ.

Είναι μια σημαντική πρωτοβουλία. Προφανώς γιατί συνδέεται με τη διεκδίκηση ενός μητροπολιτικού πάρκου στο κέντρο της πόλης- στο χώρο που σήμερα βρίσκεται η ΔΕΘ. Ένα τέτοιο πάρκο δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Για τη Θεσσαλονίκη και κάθε πόλη. Έχουμε μάθει να ζούμε δίχως πράσινο. Δίχως ελεύθερους χώρους. Δίχως οξυγόνο. Και αυτό ζητάνε οι πολίτες της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που ασφυκτιά: οξυγόνο.

Συναντήθηκα με μέλη της πρωτοβουλίας πολιτών και εξέφρασα την ολόψυχη στήριξη της Νέας Αριστεράς στο εγχείρημά τους. Άκουσα πώς ξεκίνησαν και έμαθα πολλά για το πως οργανώνουν τη δράση τους. Θεωρώ ότι η πρωτοβουλία αυτή εκφράζει μια ελπιδοφόρα τάση. Καταρχήν γιατί είναι μια κίνηση «από τα κάτω», όπου οι πολίτες διεκδικούν να έχουν λόγο στη λήψη μεγάλων αποφάσεων που αφορούν τη ζωή τους.

Αλλά και για έναν άλλο λόγο: είναι μια κίνηση ενωτική.

2. Στο χώρο της ΔΕΘ είδα χιλιάδες ανθρώπους να επισκέπτονται τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου και παραβρέθηκα σε εξαιρετικές συζητήσεις για βιβλία με μεγάλη συμμετοχή. Την Τετάρτη στην πλατεία Κυψέλης στην Αθήνα εκατοντάδες συμμετείχαν στην εκδήλωση που οργάνωσε η Νέα Αριστερά και η νεολαία μας για τη ζωή και το έργο του Μανόλη Αναγνωστάκη.

Ο πολιτισμός συγκινεί και κινητοποιεί - το είδαμε άλλωστε και πρόσφατα με το τι έγινε για τη συναυλία του ΛΕΞ τον Ιούνιο.

Όλα αυτά έχουν κάτι να μας πουν. Σε μια καθημερινότητα που όλα μοιάζουν να μην έχουν νόημα, οι πολίτες -και ειδικά η νεολαία της χώρας- αναζητούν διέξοδο και περιεχόμενο στη ζωή τους. Είναι μια δυναμική με πολιτικά -με την ευρεία έννοια- χαρακτηριστικά. Η αναζήτηση νέων εκφραστικών τρόπων, το ενδιαφέρον για το ιστορικό παρελθόν, η δυναμική του βιβλίου, του τραγουδιού, του θεάτρου διαψεύδει τη ρητορική για την «απάθεια» της ελληνικής κοινωνίας και φανερώνει την τεράστια ανάγκη για έκφραση, σκέψη και δημιουργικότητα. Για μια ζωή με περιεχόμενο.

3. Πήρα την πρωτοβουλία να επικοινωνήσω με τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων για δύο σημαντικά θέματα και με εμφανή σύνδεση μεταξύ τους. Την προανακριτική επιτροπή για το θέμα των Τεμπών και την απόλυση του συνδικαλιστή της Hellenic Train Κώστα Γενιδούνια.

Έχουμε απέναντί μας μια αδίστακτη κυβέρνηση.

Ένα καθεστώς που δεν σέβεται τους νόμους, που χρησιμοποιεί μηχανισμούς μαύρης προπαγάνδας, που θέλει με κάθε τρόπο να συγκαλύψει την αλήθεια και να εμποδίσει κάθε φωνή που μάχεται για την αλήθεια.

Το να συνεννοηθούν τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης πάνω σε μια κοινή στάση στο ζήτημα των Τεμπών είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν για να ανταποκριθούν στο κοινωνικό αίτημα για «Οξυγόνο».

Τις επόμενες μέρες πιστεύω θα είμαστε σε θέση να δούμε τα αποτελέσματα της πρωτοβουλίας της Νέας Αριστεράς και θέλω να πιστεύω ότι αυτή τη φορά δεν θα επικρατήσουν λογικές κομματικής περιχαράκωσης αλλά ούτε και βεβιασμένες κινήσεις επικοινωνιακης σκοπιμότητας που επιτρέπουν στο καθεστώς της Δεξιάς να νιώθει άτρωτο.

4. Οι εικόνες από τη Γάζα είναι σκληρές.

Ο πόλεμος αποκτά άλλες διαστάσεις όταν μετατρέπεται σε οργανωμένη γενοκτονία. Ο αποκλεισμός της Γάζας, αποτυπωμένος στα σκελετωμένα σώματα των παιδιών που λιμοκτονούν, είναι έγκλημα. Και η υποκρισία της διεθνούς κοινότητας είναι πια εξοργιστική.

Αυτές τις μέρες το νιώσαμε πολύ έντονα με τις δηλώσεις των κάθε λογής αξιωματούχων για το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το «ποτέ ξανά» ακούγεται κούφιο, όταν σήμερα η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ οδηγεί τον παλαιστινιακό λαό στον αφανισμό.

Ο Μάιος πρέπει να είναι μήνας αντιπολεμικού συναγερμού και έμπρακτης αλληλεγγύης στον λαό της Γάζας.

Να πιέσουμε την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει να στηρίζει την πολιτική της γενοκτονίας.

Να απομονώσουμε το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ.

Να μετατρέψουμε την οργή μας σε δράση και ένα σύγχρονο κίνημα για την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη.

5. Κλείνω με μια ακόμα συνάντηση από τη Θεσσαλονίκη. Με το σωματείο ενοικιαστών/στριών της πόλης.

Το στεγαστικό ζήτημα δεν είναι αστείο. Η αξιοπρεπής στέγαση είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα για τους πολίτες. Και υποχρέωση της Πολιτείας. Βιώνουμε κρίση που πλήττει και διαβρώνει την ελληνική κοινωνία δημιουργώντας μια νέα γενιά ανθρώπων -κάθε ηλικίας- που δεν μπορούν να βρουν αξιοπρεπή στέγη.

Συζητήσαμε με το νέο αυτό σωματείο τις προτάσεις της Νέας Αριστεράς: για πλαφόν στα ενοίκια, απαγόρευση της golden visa, περιορισμούς στη βραχυχρόνια μίσθωση και προώθηση πολιτικών συνεταιριστικής και κοινωνικής κατοικίας. Είδαμε ότι οι προτάσεις αυτές βρίσκονται πολύ κοντά στα αιτήματα του σωματείου. Και φυσικά το μεγάλο ερώτημα είναι το πώς οι προτάσεις αυτές μπορούν να γίνουν πράξη.

Αυτό απαιτεί μια άλλη πολιτική σε κεντρικό επίπεδο. Για να γίνουν τα αιτήματα, νόμοι που αλλάζουν τη ζωή των ανθρώπων. Αυτό είναι το στοίχημα της εποχής μας.