Τα καμπανάκια για την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία

Θα πρέπει να γυρίσει κανείς στο φθινόπωρο του 2021, στις 7 Οκτωβρίου συγκεκριμένα, τότε που στην εθνική αντιπροσωπεία συζητιόταν η «κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας για την εγκαθίδρυση στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη συνεργασία στην άμυνα και την ασφάλεια».

Στο βήμα βρίσκεται ο τότε αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, αρνείται να πει το «ναι» στη συμφωνία. Απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη, έλεγε επί λέξει: «Σήμερα δεν μας παρουσιάσατε απλά μία ελληνογαλλική συμφωνία, η οποία κατά την άποψή μας είναι κακή, η οποία δεν καλύπτει κατά την άποψή μας τα εθνικά μας συμφέροντα και μας εμπλέκει σε εξαιρετικά επικίνδυνες περιπέτειες στο εξωτερικό, αλλά ταυτόχρονα αναδείξατε και ένα νέο δόγμα για την εξωτερική πολιτική της χώρας». (Εκ των υστέρων θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι το νέο δόγμα βρήκε εφαρμογή σε άλλες περιοχές της γειτονιάς μας - βλέπε Ουκρανία).

Παραδείγματα

Φέρνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα οιονεί εμπλοκών στο Αιγαίο με ερευνητικά σκάφη και πλοία του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, ο πρ. πρωθυπουργός υποστήριζε ότι «η Γαλλία δεν υποχρεούται να μας στηρίξει εκτός χωρικών μας υδάτων, όπου είχαμε κρίση πέρυσι, ακόμα κι αν έρθει τουρκικό ερευνητικό επτά ναυτικά μίλια ανατολικά της Κρήτης». Τούτων δοθέντων, «αυτή, κατά την άποψή μας, δεν είναι μια ιστορική συμφωνία, είναι μια ανισοβαρής συμφωνία», μια συμφωνία που, όπως συμπλήρωνε στη δευτερολογία του, «δεν εξασφαλίζει εγγυήσεις για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα».

Τι απαντούσε, από τη δική του πλευρά, ο Κυρ. Μητσοτάκης; Οτι «για πρώτη φορά προβλέπεται ρητά και κατηγορηματικά ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής σε περίπτωση που τρίτος επιτεθεί σε ένα από τα δύο κράτη». (Θα είναι, πάντως, πραγματικά πρωτότυπο, στο απευκταίο σενάριο, γαλλικά πολεμικά πλοία να αντιμετωπίζουν γαλλικούς πυραύλους!). Το πλέγμα, δε, των συμφωνιών του με το Παρίσι θα είναι, όπως δήλωνε τότε, το πρόπλασμα της «ισχυρής, αυτόνομης και αυτοδύναμης Ευρωπαϊκής Ενωσης του αύριο». (Για την ισχυρή Ευρώπη έχει, πάντως, εκδοθεί... Silver Alert τα τελευταία 24ωρα μετά τις τελευταίες εξελίξεις με την αμερικανορωσική προσέγγιση στο Ουκρανικό).

Εθνικόφρονες και μιάσματα

Πέραν, όμως, των επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, ο πρωθυπουργός, με κριτήριο την αποδοχή ή μη της ελληνογαλλικής συμφωνίας, προχωρούσε και στον διαχωρισμό κομμάτων - βουλευτών, άρα και των ψηφοφόρων τους κατ’ επέκταση. Με τα δικά του λόγια, απευθυνόμενος στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ: «Σας καλώ ευθέως σήμερα, την καθεμία και τον καθέναν ξεχωριστά, να την αναθεωρήσετε» (σ.σ. τη θέση τους). Επίσης, «θα επαναλάβω και σήμερα ότι το “παρών” σημαίνει “απών” από το εθνικό μέτωπο, ενώ το συμφέρον της χώρας μάς θέλει σήμερα όλους παρόντες».

Επιπροσθέτως, ο πρωθυπουργός έθετε το ερώτημα «ποιος τελικά αποφάσισε να εμφανιστείτε σήμερα στη Βουλή ως εθνική εξαίρεση;». Και, «αυτές οι υπογραφές (σ.σ. των βουλευτών) θα μείνουν για πάντα στη μνήμη όλων των Ελλήνων και θα αποτελέσουν για τους ιστορικούς του μέλλοντος έναν κατάλογο πατριωτικού χρέους και από αυτόν τον κατάλογο δεν πρέπει να λείψει το όνομα κανενός. Κανένα όνομα Ελληνα βουλευτή». Στη δευτερολογία του, δε, σημείωνε ότι «όταν έχω την Τουρκία απέναντι με απειλή casus belli, έναν γείτονα ο οποίος είναι τύποις σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, πλην όμως φέρεται επιθετικά κατά της πατρίδος μας, έχω αγωνία. Το ερώτημα είναι: Εσείς είχατε αγωνία; Διότι εγώ έχω αγωνία, μεγάλη αγωνία».

Και, για να μεταφερθούμε στο σήμερα, το ποιος δικαιώθηκε και ποιος όχι έχει, ασφαλώς, μικρότερη σημασία από την ουσία των αμυντικών συμφωνιών, θέμα το οποίο έθιξε την περασμένη Τετάρτη ο Αλέξης Τσίπρας: «Δείτε τι έγινε προχθές με τους γαλλικούς πυραύλους. Οταν όμως ασκούσα κριτική ότι η ελληνογαλλική συμφωνία είναι ελλιπής, η απάντηση ήταν ότι αποτελώ “εθνική εξαίρεση”. Μακάρι να προστατευόταν η χώρα και να αποτελούσα εξαίρεση», σχολίασε ο πρ. πρωθυπουργός σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο πλαίσιο των «Βραβείων Ειρήνης και Συνεργασίας των Βαλκανικών Λαών».

Σιωπηλός Μητσοτάκης

Δεν είναι, με άλλα λόγια, θέμα ιστορικής αναδρομής, αλλά ζήτημα της τρέχουσας αμυντικής - εξωτερικής πολιτικής. Ζήτημα που είναι στα ραντάρ του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστική επ’ αυτού ήταν, άλλωστε, η τοποθέτηση του Γιώργου Καραμέρου στο «Action 24»:

Αυτή την περίοδο, τόνιζε ο εκπρόσωπος Τύπου, συμβαίνει «κάτι που είναι πάρα πολύ επικίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας. Και μιλάω για το θέμα των εξοπλιστικών και των πυραύλων Meteor που θα πάρει η Τουρκία από αυτό το πρόγραμμα, στο οποίο συμμετέχει η Γαλλία. [...] Η χώρα έχει δεσμεύσει επτά δισεκατομμύρια ευρώ για τα Rafale και τις φρεγάτες Belhara, με μηδέν ελληνικό υποέργο, με διάλυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Και αντί να έχει εξασφαλίσει ο κ. Μητσοτάκης ότι οι Γάλλοι θα θέσουν βέτο, ώστε να μην πάρουν οι Τούρκοι τους πυραύλους Meteor -με τους οποίους μπορούν να εξοπλίσουν τα Typhoon Eurofighter που θέλουν επίσης να πάρουν και θα πάρουν και θα αλλάξουν τους συσχετισμούς στο Αιγαίο- πηγαίνει ο κ. Μητσοτάκης [...] στον Μακρόν και του λέει “τι θα γίνει με τους Meteor;”. “Δεν μπορώ να κάνω τίποτα”, του λέει ο κ. Μακρόν και βγαίνει σιωπηλός. Ελλιπής η συμφωνία που σύναψε. Πρόβλημα για τη χώρα», συμπέρανε ο Γ. Καραμέρος. Το θέμα θα έχει εξέλιξη ασφαλώς...