Ευθείες βολές Τσίπρα κατά Μητσοτάκη

Το αίσθημα μη απόδοσης δικαιοσύνης σε συνδυασμό με το δημοκρατικό έλλειμμα βρέθηκε χθες στο επίκεντρο της ημερίδας του Ινστιτούτου Τσίπρα, τόσο από τον πρώην πρωθυπουργό που αφιέρωσε την ομιλία του στην αποδόμηση του Κυριάκου Μητσοτάκη (με βαρύτατες κατηγορίες), όσο, όμως, και από έγκριτους νομικούς αλλά και θύματα τεσσάρων υποθέσεων που απασχόλησαν και απασχολούν το πανελλήνιο: Τέμπη, Πύλος, υποκλοπές, απόφαση για τον Ζακ Κωστόπουλο. Υποθέσεις που εξηγούν εν πολλοίς και το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τη Δικαιοσύνη, όπως καταγράφηκε άλλωστε στην έρευνα της Metron Analysis, που παρουσιάστηκε στην ημερίδα.

Παρόντες, μεταξύ άλλων, οι πρόεδροι του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και της Νέας Αριστεράς, Σωκράτης Φάμελλος και Αλέξης Χαρίτσης αντιστοίχως, ο επικεφαλής του «Κόσμου», Πέτρος Κόκκαλης, η αντιπρόεδρος της Βουλής Ολγα Γεροβασίλη, ο πρ. πρόεδρος του Κοινοβουλίου Νίκος Βούτσης, καθώς και η υποψήφια Πρόεδρος της Δημοκρατίας Λούκα Κατσέλη.

Η ομιλία Τσίπρα

Κλείνοντας τις εργασίες της ημερίδας, ξεκίνησε από μια διεθνή αφορμή: την επανεκλογή Τραμπ, που επαναφέρει τον κανόνα «το δίκαιο του ισχυρού». «Πολύ φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας πολύ σκοτεινής εποχής», συμπέρανε και συνέχισε λέγοντας πως «έχει σημασία να μην αγνοήσουμε τη δυστοπική πραγματικότητα».

Οι παρατηρήσεις του πρ. πρωθυπουργού για το νέο διεθνές σκηνικό ήταν, ωστόσο, η… εισαγωγή για την περιγραφή του ελληνικού πολιτικού ζητήματος: αφού αναγνώρισε ότι «υπάρχουν δικαστές που σέβονται το λειτούργημά τους και προσπαθούν για το καλύτερο», διαπίστωσε ότι «το απόστημα αφορά δυστυχώς ένα τμήμα της ηγεσίας της Δικαιοσύνης».

Διαπίστωση που αξιοποίησε ως γέφυρα για την αναφορά που έκανε στο σκάνδαλο των υποκλοπών: «Τον Οκτώβρη του 2023 όταν οι εισαγγελείς Πρωτοδικών, έχοντας κάνει μια πολύ ουσιαστική και ποιοτική δουλειά, ήταν έτοιμοι να διασταυρώσουν τη λίστα των θυμάτων του Pretador με τις λίστες των ατόμων που είχε παρακολουθήσει η ΕΥΠ και να επιβεβαιώσουν την προφανή συνάφεια, παρενέβη η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και τους πήρε την υπόθεση από τα χέρια. Επρεπε, βλέπετε, η υπόθεση αυτή να πάει σε ασφαλέστερα χέρια -και πήγε», ήταν το δηκτικό σχόλιό του.

«Τώρα ίσως μπορεί κανείς να καταλάβει και να εξηγήσει τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε η κυρία εισαγγελέας κατά τη διάρκεια της ημερίδας για το κράτος δικαίου, υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Οταν στην αίθουσα της Γερουσίας διέπραξα το... ατόπημα να ασκήσω κριτική στη Δικαιοσύνη για τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών».

Αλλά, συνέχισε, «η μόνη ισχυρή παρέμβαση της Δικαιοσύνης στην υπόθεση των υποκλοπών ήταν αυτή απέναντι στην, από το Σύνταγμα αρμόδια ανεξάρτητη αρχή, την ΑΔΑΕ, και τον κ. Ράμμο, προκειμένου να μην ολοκληρώσει το έργο της και να μην αποκαλύψει τα πειστήρια του εγκλήματος».

Κυνισμός

Ακολούθησε η σκληρή κριτική του Αλέξη Τσίπρα για τα Τέμπη: «Με κάθε σεβασμό στο πένθος και την οργή των συγγενών, μπορούμε να πούμε ότι η επομένη των Τεμπών είναι και ο πιο αδιάψευστος καθρέφτης της υποκρισίας, του κυνισμού, της καθεστωτικής αδιαφορίας, θα έλεγα, για τις ανθρώπινες ζωές. Και είναι βαρύτατες οι ευθύνες εκείνων που διαχειρίστηκαν μια εθνική τραγωδία με όρους προσωπικής και κομματικής ιδιοτέλειας, κακοποιώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης».

Επιπροσθέτως, είναι «βαρύτατες οι ευθύνες όσων στα ερωτήματα και τις ενστάσεις που διατυπώνονταν, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αρκούνταν στην αλαζονική επισήμανση ότι το θέμα έληξε οριστικά με την ευρεία νίκη του κυβερνώντος κόμματος στις εθνικές εκλογές του 2023. Και συνόδευαν την αλαζονεία τους με την ύβρι των επιθέσεων σε όσους επέμεναν να αναζητούν την αλήθεια, ακόμη και στους γονείς των θυμάτων. Ηταν οι συνωμοσιολόγοι, οι τερατουργοί, οι ψεκασμένοι».

Ταυτοχρόνως, ο Αλ. Τσίπρας ανέδειξε και μία ακόμη, κρίσιμη, όπως είπε, παράμετρο: «Μόλις ενάμιση μήνα μετά το έγκλημα των Τεμπών, είχαμε εκλογές. Αν γίνονταν τότε γνωστά όσα έχουν αποκαλυφθεί σήμερα δεν θα τολμούσε κανείς να χαρακτηρίσει το έγκλημα των Τεμπών απλώς δυστύχημα. Και η αναζήτηση ευθυνών δεν θα διαχεόταν στις διαχρονικές ανεπάρκειες του κράτους και του πολιτικού συστήματος, αλλά στις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης. Και αναγκαστικά αυτή η συζήτηση δεν θα τελείωνε τις επόμενες ημέρες, αλλά θα έφτανε ώς και τη μέρα των εκλογών. Επρεπε λοιπόν πάση θυσία να ξεχαστεί. Γι’ αυτό και οι μπουλντόζες έλαβαν εντολή να μπαζώσουν, το επόμενο κιόλας πρωί. Για να θάψουν το έγκλημα».

Ομως, ο πρ. πρωθυπουργός υπογράμμισε και την απουσία εκτελεστικού νόμου που να τροποποιεί τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. «Μήπως το ξεχάσανε; Μήπως τους διέφυγε; Ή μήπως μετά τις υποκλοπές και τα Τέμπη υπάρχει σκοπιμότητα;» διερωτήθηκε.

Σε επόμενο σημείο δεν έκρυψε την ανησυχία του για το τι θα κυοφορήσει η σημερινή απαξίωση. Πάντως, την ώρα που «ζητείται ελπίς», η πρωτοφανής πρόσφατη κινητοποίηση, με «το αίτημα για δικαιοσύνη, φως, οξυγόνο, αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, μια απάντηση ελπίδας. Γιατί συνένωσε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, με διαφορετικές πολιτικές ή και κομματικές προτιμήσεις, διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, σε μια μαχητική ομοφωνία δημοκρατίας και δικαιοσύνης».

Εκ των πραγμάτων τίθεται το ερώτημα -και το έθεσε και ο πρ. πρωθυπουργός- αν μπορούν προοδευτικές δυνάμεις «να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα επουλώσει τις πληγές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, όταν δεν μπορούν να συμφωνήσουν ακόμη και για έναν κοινό βηματισμό μέσα στο κοινοβούλιο. Ας μην κρυβόμαστε, η εικόνα εκεί έξω δεν είναι καλή, ούτε για την αντιπολίτευση». Και συμπλήρωσε: «Μας αφορά, αλλά και μας υπερβαίνει ταυτόχρονα, με την έννοια ότι είναι ευθύνη πρωτίστως των ηγεσιών της προοδευτικής αντιπολίτευσης να δώσουν απαντήσεις. Σε κάθε περίπτωση, τα Τέμπη, η Πύλος, οι υποκλοπές, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις αποτελούν και μια προειδοποίηση προς όλους. Αν δεν υπάρξει έγκαιρη και πειστική απάντηση, που θα λάβει υπόψη τις διεργασίες και τις αντιδράσεις της κοινωνίας, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν μέρος του προβλήματος και εκείνοι που εκ των πραγμάτων οφείλουν να είναι μέρος της λύσης», διεμήνυσε τέλος.