ΠΑΜΕ: Αυξήσεις 1,66 ευρώ την ημέρα, πρόκληση για κάθε οικογένεια

Σφοδρή ήταν η αντίδραση του ΠΑΜΕ στις ανακοινώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για αύξηση 50 ευρώ στον κατώτατο μισθό, που ανεβάζει το ποσό στα 713 ευρώ μικτά (614 καθαρά), προκαλώντας αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση και τα συνδικάτα. Όπως σημειώνει στην ανακοίνωσή του, οι «αυξήσεις των 1,66 ευρώ την ημέρα αποτελούν πρόκληση για κάθε εργατική-λαϊκή οικογένεια που αναστενάζει καθημερινά» μη μπορώντας να ανταποκριθεί στην ακρίβεια και τις υποχρεώσεις της.

Όπως σημειώνει, ο πρωθυπουργός έπαιξε τον ρόλο «διαπραγματευτή και διαπραγματευόμενου» για να φέρει αυξήσεις που βρίσκονται «όχι μόνο αρκετά κάτω από τον μισθό που είχαν οι εργαζόμενοι πριν 13 χρόνια αλλά και από τους ρυθμούς αύξησης του πληθωρισμού ιδιαίτερα των τελευταίων μηνών που λεηλατούν το εργατικό εισόδημα καθημερινά».

Και προσθέτει: «Οι μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών δηλαδή οι συνεχόμενες μειώσεις του πραγματικού μισθού των εργαζομένων που βαφτίζονταν ως αυξήσεις στον ονομαστικό μισθό των εργαζομένων συνεχίζονται από τον Ιούνη με νέα μείωση και νέα ζεστά προνόμια προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι ανάγκες των εργαζομένων δε μπορούν να μπαίνουν στις μυλόπετρες της ανταγωνιστικότητας και των αντοχών της οικονομίας. Οι αντοχές του εργαζόμενου λαού έχουν ήδη μηδενιστεί!»

Για όλους αυτούς τους λόγους, το ΠΑΜΕ σημειώνει ότι «είναι ζήτημα ανάγκης και πραγματικής ουσίας για τους εργαζόμενους και για κάθε συνδικαλιστική οργάνωση να αυξηθεί η πίεση προς την κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους για υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) στα 825€, για  την υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, με αυξήσεις που να είναι μεγαλύτερες από το κύμα των ανατιμήσεων σε είδη πρώτης ανάγκης, στο ρεύμα, συνολικά στην ενέργεια, στα καυσίμων, στα εισιτήρια κ.λπ.».

«Εδώ και τώρα πρέπει να σταματήσει το αίσχος της νομοθετικής ρύθμισης του κατώτερου μισθού από την κυβέρνηση! Να επανέλθουν οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, δεν πρέπει να αποδεχτούν τη ζωή με τα ψίχουλα, το συμβιβασμό με τη φτώχεια. Να βάλουν στο κέντρο της συλλογικής πάλης την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, να τεθούν στο επίκεντρο του αγώνα η κατάργηση των απλήρωτων υπερωριών, η επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης, των τριετιών, της νομοθετικής κατοχύρωσης της Κυριακής αργίας, η ουσιαστική προστασία των ανέργων, μέτρα για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος», καταλήγει.