Οι αποκαταστάσεις στελεχών του ΚΚΕ

Δόθηκαν το περασμένο Σάββατο στη δημοσιότητα οι αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ που συγκλήθηκε στις 23 Ιουνίου για να συζητήσει και να εγκρίνει τον αναθεωρημένο πρώτο τόμο του δοκιμίου της κομματική ιστορίας για την περίοδο 1918-1949. Στις αποφάσεις περιλαμβάνονται οι κομματικές αποκαταστάσεις -η απόδοση δηλαδή της κομματικής ιδιότητας μετά θάνατον- στον Αρη Βελουχιώτη και στους αξιωματικούς του Δημοκρατικού Στρατού Γιώργο Γεωργιάδη και Γιώργο Γιαννούλη.

Πριν από εφτά χρόνια, τον Ιούλιο του 2011, σε μια παρόμοια κομματική συνδιάσκεψη (που συζήτησε τον δεύτερο τόμο της κομματικής ιστορίας για την περίοδο 1949-1968) είχε απορριφθεί η κομματική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη με το σκεπτικό ότι ξεκινώντας νέο αντάρτικο μετά τη Βάρκιζα παραβίασε το καταστατικό του κόμματος στο ζήτημα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και της κομματικής πειθαρχίας. Τότε ο Αρης είχε αποκατασταθεί μόνο πολιτικά, δηλαδή το ΚΚΕ τού είχε αναγνωρίσει πως είχε δίκιο στη διαφωνία του με τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Το σκεπτικό με το οποίο τώρα το ΚΚΕ αποκαθιστά τον Αρη Βελουχιώτη εδράζεται στην εκτίμηση ότι ναι μεν αυτός είχε παραβιάσει το καταστατικό του κόμματος, αλλά το είχε παραβιάσει και η ηγεσία που τον διέγραψε καθώς «η συλλογική λειτουργία των καθοδηγητικών οργάνων (Π.Γ. και Κ.Ε.) ήταν ανεπαρκής, με ανάλογη επίδραση σε όλη τη δομή του ΚΚΕ».

Βέβαια αυτή η εκτίμηση περί παραβίασης των αρχών συλλογικής λειτουργίας του κόμματος στην περίοδο της Κατοχής, στην απελευθέρωση, στον Δεκέμβρη και στη μεταβαρκιζιανή περίοδο έχει εκφραστεί -κι έχει αποτυπωθεί σε επίσημα κείμενα του ΚΚΕ- εδώ και δεκαετίες. Που σημαίνει ότι δεν λήφθηκε υπόψη το 2011.

Γεωργιάδης - Γιαννούλης

Στις αποφάσεις της πρόσφατης συνδιάσκεψης για Γεωργιάδη και Γιαννούλη υπογραμμίζεται ότι το 1958 υπήρχαν σχέδια αποφάσεων αποκατάστασής τους, αλλά στο κομματικό αρχείο δεν βρέθηκαν οι σχετικές τελικές κομματικές αποφάσεις.

Αξίζει πάντως να θυμίσουμε ότι τον Μάρτιο του 1962 στο περιοδικό του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος», που έβγαινε στην πολιτική προσφυγιά, δημοσιεύτηκε άρθρο του Πάνου Δημητρίου, μέλους τότε του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, υπό τον τίτλο «Η προσωπολατρία στο ΚΚΕ και η πάλη για την εξάλειψη των συνεπειών της».

Στο άρθρο αυτό -που αναμφίβολα ήταν άρθρο γραμμής και είχε επίσημη κομματική σφραγίδα- ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται: «Τεράστια εργασία διεξήγαγε η Κ.Ε. και για την εξέταση όλων των κατηγοριών που στην περίοδο του ανώμαλου καθεστώτος είχαν απευθυνθεί σε βάρος μελών της Κ.Ε. και πολυάριθμων άλλων στελεχών και μελών του κόμματος.

Η Κ.Ε. ακύρωσε αποφάσεις της παλιάς καθοδήγησης για διαγραφή ή καθαίρεση μελών της Κ.Ε., που αποδείχτηκαν αβάσιμες και αδικαιολόγητες. Ταυτόχρονα αποκατέστησε τη μνήμη των συντρόφων Γ. Σιάντου, Ν. Πλουμπίδη, Κ. Καραγιώργη, Ν. Βαβούδη, Αρη Βελουχιώτη, Γ. Γιαννούλη, Γ. Γεωργιάδη κ.ά.». Τίποτα επομένως δεν αποκλείει οι αποκαταστάσεις που κάνει σήμερα το ΚΚΕ να είναι, για ορισμένα πρόσωπα, διπλές ή και συμπληρωματικές παλιότερων.

Στην περίπτωση που είναι συμπληρωματικές τίθεται το ερώτημα: Γιατί το ΚΚΕ δεν έχει αποκαταστήσει πλήρως τους Σιάντο, Πλουμπίδη και Καραγιώργη; Η αποκατάστασή τους το 1958 (9η Ολομέλεια της Κ.Ε.) αφορούσε την αποκατάσταση της μνήμης τους, το ότι δεν ίσχυαν οι κατηγορίες σε βάρος τους πως ήταν πράκτορες του αντιπάλου -κοινώς χαφιέδες.