Δεν έχουν τέλος τα ψέματα του Γκλίξμπουργκ, όπως αποδεικνύεται από τη μαρτυρία της Ελένης Καπνιά-Αραποστάθη που δημοσιεύουμε, για όσα λέει το περιβόητο πόνημά του για το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Β΄.
Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, ο τέως εξακολουθεί να στάζει δηλητήριο εναντίον του κανονικού Αρχιεπισκόπου, τον οποίον «έπαυσε» η δικτατορία με συνοπτικές διαδικασίες, μόνο και μόνο για να τοποθετήσει στη θέση του τον δικό τους εκλεκτό, τον τότε πρωθιερέα των Ανακτόρων αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Κοτσώνη.
Ούτε λέξη δεν λέει ο τέως για το εκκλησιαστικό πραξικόπημα που συνόδευσε το στρατιωτικό, με τις δικές του ευλογίες. Για να υπάρξει μια σύγκριση, ακόμα και ο αρχιπραξικοπηματίας Στυλιανός Παττακός, στις αναμνήσεις του, αναγνωρίζει ότι «ο Χρυσόστομος αντικατεστάθη παρ’ ημών ευθύς από των πρώτων εβδομάδων, κατά λίαν άκομψον τρόπον, ως διεπίστωσα βραδύτερον».
Ο τέως, μάλιστα, αποσιωπά το γεγονός ότι η ορκωμοσία της χουντικής κυβέρνησης έγινε σε δύο δόσεις. Το απόγευμα της 21ης Απριλίου ορκίστηκαν στα Ανάκτορα ως πρωθυπουργός ο εκλεκτός της Αυλής Κωνσταντίνος Κόλλιας και ως μέλη οι Σπαντιδάκης, Παπαδόπουλος, Παττακός και Μακαρέζος. Ακολούθησε την επομένη η ορκωμοσία των υπολοίπων, με τη συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου.
Αλλά στην πρώτη ορκωμοσία παρέστη ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας ο Ιερώνυμος, κάτι που δεν θέλει να θυμάται ο τέως. Και μάλιστα την εντολή στον Ιερώνυμο την έδωσε ο ίδιος ο τέως, όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο των Γ. Πρίντζιπα και Γ. Καραγιάννη «Εκκλησία και ελληνισμός», το οποίο έχει επικυρώσει το 2005 με τον πρόλογό του ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος!
Για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η αλλαγή Αρχιεπισκόπου διαφωτιστική είναι η εισήγηση του μητροπολίτη Κορινθίας Παντελεήμονος προς την Εκτακτη Πολυμελή Σύνοδο που συνήλθε στις 5.3.1974: «Εκ των μέχρι τούδε λεχθέντων συνάγεται ότι η άνοδος του Ιερωνύμου εις τον αρχιεπισκοπικόν θρόνον υπήρξε πάντη ανώμαλος και άκρως αντικανονική, επί πλέον πάσχουσα και εκ της χρησιμοποιήσεως δι’ αυτήν κοσμικών αρχόντων.
Τούτο αποδεικνύεται αρκούντως από τα δύο συνυποβαλλόμενα ώδε φωτοστατικά αντίγραφα των εφημερίδων “Ελεύθερος Κόσμος” και “Βήμα”, όπου αναγράφεται σαφώς και μωρώς η προσέλευσις την 9ην πρωινήν ώραν εις την Ι. Σύνοδον των δικτατόρων Γ. Παπαδοπούλου και Σ. Παττακού, αναμεινάντων τα αποτελέσματα της ακολουθησάσης δήθεν εκλογής του Ιερωνύμου».
Οπως αναφέρει η διατριβή του Ηλία Ζιάγκου για τον Αρχιεπίσκοπο, «ηθικά και πολιτικά στην αντικατάσταση του Χρυσοστόμου συνέπραξαν και διάφορα θρησκευτικά σωματεία, κυρίως η αδελφότητα θεολόγων Η Ζωή, αλλά και η ανοικτή εμπλοκή του καθηγητή του Κανονικού Δικαίου στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρωθιερέα των Ανακτόρων, αρχιμανδρίτη Ιερώνυμου Κοτσώνη και του καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αλεξάνδρου Τσιριντάνη, με την αυξημένη επιρροή τους στα Ανάκτορα και μέσω αυτών στις τότε κυβερνήσεις».
Εκείνο που δεν παύει να μας εντυπωσιάζει είναι η παντελής αμάθεια του τέως (αλλά και του επιμελητή των γραφομένων του) για τα εκκλησιαστικά ζητήματα της Ορθοδοξίας. Περηφανεύεται, λ.χ., ο Κωνσταντίνος ότι σε προγενέστερη φάση κατάφερε να κάμψει τις αντιρρήσεις του Χρυσόστομου για τη βασιλική επίσκεψη στο Βατικανό, αποσπώντας με δολιότητα τη συγκατάθεσή του να επισκεφτεί τον «Δεσπότη της Ρώμης» (βλ. στις διπλανές στήλες το σχετικό παράθεμα).
Αλλά βέβαια «Δεσπότης της Ρώμης» δεν είναι ο Πάπας, όπως αφελώς ισχυρίζεται ο Κωνσταντίνος, εφόσον «Δεσπότης» ονομάζεται μόνο επίσκοπος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν «υπέκλεψε», λοιπόν, τη συγκατάθεση του Αρχιεπισκόπου, μ’ αυτό το λεκτικό τέχνασμα, όπως ισχυρίζεται, αλλά τον παραπλάνησε ανοιχτά, εφόσον Δεσπότης στην Ιταλία ήταν ο ελληνορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος!
Η υπόθεση έχει μεγαλύτερο βάθος και δεν αφορά μόνο τις διαφωνίες στο εσωτερικό της εκκλησιαστικής ιεραρχίας σχετικά με την Ενωση των Εκκλησιών. Οπως αποκαλύπτει στη μελέτη του «Από τον Εμφύλιο στη Χούντα» ο Σπύρος Λιναρδάτος, «ο Κοτσώνης αλλά και η ίδια η Φρειδερίκη θα κατηγορηθούν ότι επηρεάζονται από το Βατικανό και ότι επιζητούν μια δραστικότερη επέμβαση της Εκκλησίας στον “αγώνα κατά του κομμουνισμού”, κατά το πρότυπο των καθολικών».
Το χειρότερο για τον τέως είναι ότι ο Ιερώνυμος δεν τον ακολούθησε στο αντιπραξικόπημα-φιάσκο που αποπειράθηκε στις 13.12.1967. Και μάλιστα ο μέχρι τότε εκλεκτός της Φρειδερίκης δεν δυσκολεύτηκε να ορκίσει στη θέση του Κωνσταντίνου ως «αντιβασιλέα» τον χουντικό αντιστράτηγο Γεώργιο Ζωιτάκη, κάτι που, σύμφωνα με το εξαιρετικά διαφωτιστικό Ημερολόγιο του τότε Αυλάρχη Λεωνίδα Παπάγου, «ήταν μεγάλο κτύπημα» για τον Κωνσταντίνο.
Οπως, όμως, προκύπτει από το ίδιο Ημερολόγιο, σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας ο Ιερώνυμος υπήρξε ένας από τους πολλούς μεσολαβητές μεταξύ του τέως και της ηγεσίας της χούντας και μάλιστα ήταν εκείνος που διαβίβαζε τα προσωπικά μηνύματα του Παπαδόπουλου και δεχόταν τις απαντήσεις του Κωνσταντίνου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας