«Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης είναι μια άλλη Ελλάδα»

Με τον χαρακτηρισμό της ημέρας ως ιστορικής ξεκίνησε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τη χθεσινή ομιλία της για τα πενήντα χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, στο πλαίσιο της δεξίωσης που παρέθεσε στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου.

Παρόντος του πρωθυπουργού, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προέδρων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναφερόμενη στη Μεταπολίτευση έκανε λόγο για την πιο ομαλή και προοδευτική περίοδο της σύγχρονης Ιστορίας μας. «Μια πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική κατάκτηση των Ελλήνων. Με ορόσημο την καθολική απόλαυση της δημοκρατίας και την άρση των αποκλεισμών και των διακρίσεων», τόνισε χαρακτηριστικά, απαριθμώντας μικρές ή μεγαλύτερες κατακτήσεις.

«Το πολιτειακό επιλύθηκε, το Κομμουνιστικό Κόμμα νομιμοποιήθηκε, η Εθνική Αντίσταση αναγνωρίστηκε, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων καταργήθηκαν. Μπορεί αυτά να ηχούν τώρα αυτονόητα, αλλά υπήρξαν σημαντικά βήματα για μια Πολιτεία ελευθερίας και ισότητας. Οι αδιάβλητες εκλογές, η απρόσκοπτη εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία και η σταθερότητα του κοινοβουλευτισμού δείχνουν το βάθος και την αντοχή των δημοκρατικών μας θεσμών, ακόμα και σε δύσκολες στιγμές για την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα», είπε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχοντας προηγουμένως εκφράσει την εμπιστοσύνη της σε όσους αγωνίστηκαν με αυτοθυσία απέναντι στη δικτατορία και όσους βασανίστηκαν απάνθρωπα, όπως ο Σπύρος Μουστακλής, ο Αλέκος Παναγούλης, ο Σάκης Καράγιωργας. «Τιμάμε όλους εκείνους, παρόντες και απόντες, που διακινδύνευσαν τη νεότητά τους, την ελευθερία και τη ζωή τους, για το καλό όλων μας», σημείωσε, χωρίς να παραλείψει να αναφερθεί με οδύνη στο Κυπριακό, «τη μεγαλύτερη και ανοιχτή πληγή του ελληνισμού, πέντε δεκαετίες μετά την αποτρόπαιη τουρκική εισβολή».

Η κ. Σακελλαροπούλου υποστήριξε ότι η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης άφησε πίσω της τη μεταπολεμική υστέρηση και «είναι πια μια άλλη Ελλάδα». Στάθηκε όμως και στις «μεγάλες δοκιμασίες και ανατροπές» αυτού του μισού αιώνα, «τις αλλεπάλληλες κρίσεις της εποχής μας, με κορυφαία τη δημοσιονομική», ενώ για το Μάτι και τα Τέμπη επισήμανε ότι «γίναμε μάρτυρες τραγικών συμβάντων, που μας πλήγωσαν βαθιά». «Τα τραύματα της Μεταπολίτευσης μας καλούν σε αυτοκριτική, αναστοχασμό και εγρήγορση», πρόσθεσε, δίνοντας έμφαση στη σημασία των συναινέσεων και του γενικού συμφέροντος «έναντι της μικροπολιτικής και της αδράνειας για λόγους πολιτικού κόστους».

Μίλησε δε για καθήκον «για μηδενική ανοχή σε κάθε μορφή πολιτικής βίας και αμφισβήτησης των θεμελιωδών αξιών του πολιτεύματός μας». Κλείνοντας, αναφέρθηκε στις πολλαπλές προκλήσεις τού σήμερα και του αύριο αλλά και σε ζητήματα καθημερινότητας όπως η ακρίβεια, η μείωση της αγοραστικής δύναμης «και το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στους κερδισμένους και τους χαμένους της παγκοσμιοποίησης». Με το βλέμμα στο μέλλον τόνισε, τέλος, ότι η οφειλή προς τις επόμενες γενιές είναι «μια συνέχεια αντάξια και ακόμη καλύτερη αυτών των πενήντα ετών. Αντλώντας δύναμη από το δημοκρατικό και φιλελεύθερο παράδειγμά τους και δίνοντάς του νέα πνοή, νόημα και ορμή». Μετά το πέρας της ομιλίας της, η Πρόεδρος με τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς κατευθύνθηκαν στο λεγόμενο κιόσκι του Προεδρικού για την καθιερωμένη συζήτηση.