Διαδικτυακή συζήτηση στην Ε.Ε.: «Και μετά την πανδημία τι;»
Το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα και τo ΕΛΙΑΜΕΠ, με αφορμή την επικείμενη Συζήτηση για την Κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – SOTEU...
H διαχείριση της πανδημίας θυμίζει τις μέρες των μνημονίων, όταν από το πρωί μέχρι το βράδυ, οι ευαγγελιστές της αγοράς νάρκωναν το μυαλό των ανθρώπων με θεραπευτικές αγωγές,
Η ισοπεδωτική κυριαρχία του λόγου περί ατομικής ευθύνης στα καλώς κουρδισμένα Μέσα δεν έχει μόνο τα νεοφιλελεύθερα κίνητρα για εξατομίκευση του πολίτη-πελάτη. Πάνω απ’ όλα επιδιώκει τον αποπροσανατολισμό.
Ο τρόπος διαχείρισης των κρίσεων, με την επίκληση του εχθρού αφενός και της πανδημίας αφετέρου, αποδεικνύει ότι ο φόβος αξιοποιείται από την κυβέρνηση ως πολιτική κατευνασμού της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Ο Αντρέ Φοντέν είχε γράψει ότι «από καταβολής κόσμου το ψέμα έχει γίνει η δεύτερη φύση στις κυβερνήσεις». Αυτά όμως που τώρα συμβαίνουν στον τόπο μας έχουν ξεπεράσει κάθε αποδεκτό όριο.
Η ατομική ευθύνη δεν έρχεται σε σύγκρουση με τη συλλογική ή κοινωνική ευθύνη, ούτε με την ευθύνη της πολιτείας και των θεσμών απέναντι στον πολίτη. Δεν αποτελεί μια «μετάθεση» της ευθύνης στον έναν.
«Οδοιπορικό ενάντια στη λεηλασία των βουνών και της φύσης» ξεκινά σήμερα από πεζοπορική ομάδα πολιτών που διαμαρτύρονται για την έντονη βιομηχανική δραστηριότητα.
«Η ζωή στην πόλη δεν είναι ένας μεγάλος περίπατος»
Στη συζήτησή μας ο αρχιτέκτονας, καθηγητής και ακτιβιστής, Σταύρος Σταυρίδης με αφορμή τον «Μεγάλο Περίπατο» εκθέτει την πρότασή του για τον τρόπο που οι ίδιοι οι κάτοικοι μιας πόλης θα μπορούσαν να...
Σε μια κρiσιμη περίοδο που θέτει υπό αμφισβήτηση τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και ελευθερίες προκύπτει έντονη η ανάγκη να προωθηθούν μηχανισμοί που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των πολιτών.
Οι πολίτες δεν είναι επ' ουδενί εφησυχασμένοι -πολλώ δε μάλλον, δεν νιώθουν ασφαλείς- ούτε ως προς την πανδημία, ούτε προς την οικονομία. Και τώρα πια δεν χωράνε καθόλου ψέματα κι ας πέσουν στον γιαλό...
Τα «πρέπει» δεν είναι τίποτα περισσότερο από ευχολόγια και ευγενείς (ή και αγενείς) πόθους. Στο 99% όσων «πρέπει» να γίνουν ή να μη γίνουν, αυτοί που τα εκφέρουν -με ελάχιστες εξαιρέσεις- μένουν σ' αυτά.
Είναι φανερό πως η λέξη-κλειδί για να απαγορευτεί η δημόσια συνάθροιση από την αστυνομία είναι το «σοβαρός» - ποιος όμως, και πώς, υπολογίζει αυτή τη σοβαρότητα; Κάποιοι υποστηρίζουν εκθύμως τον νέο νόμο για...
Η Κίνηση Πολιτών για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς προσέφυγε στο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο για τη διάσωση και την παραμονή των μνημείων στη θέση τους
