Υπονομεύουν το σχέδιο Β οι θέσεις του ΣΕΒ

Tην ευαρέσκειά του για το γεγονός ότι οι κοινωνικοί εταίροι και δη ο ΣΕΒ παραμένουν ενωμένοι στο εθνικό μέτωπο για τη διαπραγμάτευση των εργασιακών σχέσεων εξέφρασε ο υπουργός Εργασίας Γ. Κατρούγκαλος.

Με αφορμή τη συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ στην εφημερίδα «Ημερησία του Σαββάτου», ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω εξέφρασε και πάλι θέσεις που απέχουν απ’ όσα συμφωνήθηκαν, ο υπουργός Εργασίας προέβη σε δήλωση στην εφημερίδα «Ναυτεμπορική», σύμφωνα με την οποία θεωρεί ότι το σημαντικότερο όλων είναι να μη διαρραγεί το εθνικό μέτωπο εργοδοτών, εργαζομένων και κυβέρνησης εν όψει της επικείμενης διαπραγμάτευσης για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.

«Αυτό που έχει σημασία είναι ότι, παρ’ όλα αυτά, ο ΣΕΒ, με τελική του δήλωση, εμμένει στα από κοινού συμφωνηθέντα και δεν διασπά την εθνική διαπραγματευτική θέση» δηλώνει σχετικά ο κ. Κατρούγκαλος, ο οποίος θεωρεί ότι με το εθνικό μέτωπο ενισχύεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιστρέψει η Ελλάδα στην κανονικότητα της κοινωνικής Ευρώπης, με την απομόνωση των ακραίων παικτών που επιδιώκουν τα αντίθετα.

Πάντως, ο κ. Κατρούγκαλος δεν αισθάνεται αιφνιδιασμένος από την τροπή των πραγμάτων και τη διαφοροποίηση του ΣΕΒ μετά την υπογραφή της κοινής δήλωσης των κοινωνικών εταίρων.

«Το γεγονός ότι μετά την υπογραφή ακολούθησαν ανακοινώσεις του σε διαφορετικό ύφος προσωπικά δεν με αιφνιδίασε. Είναι προφανές ότι τα ταξικά συμφέροντα των βιομηχάνων δεν είναι ίδια με αυτά των εργαζομένων» σχολίασε ο υπουργός, που θεωρεί ότι το προεδρείο του ΣΕΒ με τις θέσεις αυτές προσπαθεί να κατευνάσει τους κύκλους εκείνους εντός του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (κυρίως τις τράπεζες) που δεν ήθελαν με τίποτα τη συμφωνία.

Μάλιστα ο υπουργός καλεί να πάρουν θέση αλλά και να συνταχθούν μαζί του και τα κόμματα του συνταγματικού τόξου που εκπροσωπούνται στη Βουλή (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων). «Ηρθε η ώρα να πάρουν θέση επί του ζητήματος και τα κόμματα, ιδίως η Νέα Δημοκρατία, της οποίας ο πρόεδρος έχει αρκετές φορές δηλώσει ότι υιοθετεί τις “διαρθρωτικές αλλαγές” που προτείνει το ΔΝΤ» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Κατρούγκαλος.

Πάντως θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ΣΕΒ με τη στάση που κρατά μετά την υπογραφή της κοινής δήλωσης με τους υπόλοιπους εργοδοτικούς φορείς (ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ) και τη ΓΣΕΕ προκαλεί μεγάλους πονοκεφάλους στον υπουργό Εργασίας εν όψει της διαπραγμάτευσης.

Καθίσταται προφανές ότι ο ΣΕΒ θέλει να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών, κάτι που υπονομεύει το σχέδιο Β της κυβέρνησης, η οποία αν δεν καταφέρει να πείσει τους δανειστές για αλλαγή του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων (να προκύπτει ο κατώτατος μισθός από τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων και όχι με υπουργική απόφαση όπως ισχύει σήμερα), θα επιδιώξει να ενισχύσει τον θεσμό των κλαδικών συμβάσεων.

Καθίσταται προφανές ότι η δράση του ΣΕΒ σε επίπεδο δηλώσεων (αν και στο παρασκήνιο, όπως έχει καταγγείλει πολλάκις στο παρελθόν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, λειτουργεί δίαυλος επικοινωνίας των δανειστών με τον ΣΕΒ.

Μάλιστα φέρεται να έχει τοποθετηθεί στον ρόλο του τοποτηρητή διακεκριμένος καθηγητής του εργατικού δικαίου προκειμένου να δίνει εκείνος τις νομοθετικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν στα εργασιακά υπέρ του ΣΕΒ και να περνούν αυτές τις θέσεις οι δανειστές ως δικές τους απαιτήσεις) δίνει το στίγμα στους δανειστές για το τι θέλει και επιδιώκει ο ΣΕΒ και ως εκ τούτου δυσκολεύουν οι διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά.

Επιχειρησιακές...

Ο κ. Φέσσας στην αποκλειστική συνέντευξή του στην «Ημερησία του Σαββάτου» ήταν σαφής: «Πρέπει να διατηρηθεί το ενισχυμένο κύρος στις συμβάσεις που συμφωνούνται στο επίπεδο της επιχείρησης» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Μάλιστα δεν τάχθηκε ευθέως και ολοφάνερα υπέρ του καθορισμού του κατώτατου μισθού από τους κοινωνικούς εταίρους δηλώνοντας: «Πρέπει να εκλογικεύσουμε το σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων εφαρμόζοντας όσα επιτάσσουν οι διεθνείς συμβάσεις εργασίας για τη διαιτησία».

Πάντως, στο εβδομαδιαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία που εξέδωσε ο ΣΕΒ συμπεριλαμβάνεται η ρητή θέση του ότι θα πρέπει να παραμείνει η ρητή απαγόρευση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία.