«Να ανατρέψουμε ό,τι εχθρικό στα συμφέροντα των πολλών»

Σχεδόν 450 είχαν φτάσει μέχρι χθες το βράδυ οι συνδικαλιστικές οργανώσεις (κλαδικά, επαγγελματικά και επιχειρησιακά σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα) που έχουν δηλώσει συμμετοχή στην Πανελλαδική Σύσκεψη που οργανώνει αυτό το Σαββατοκύριακο, 9 και 10 Νοεμβρίου, στο Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, το ΠΑΜΕ. Από το εύρος των συμμετοχών και τον διακηρυσσόμενο στόχο της σύσκεψης «να συντονιστούν περισσότερες δυνάμεις σε ένα μεγάλο, πανελλαδικό μέτωπο πάλης» αντιλαμβανόμαστε ότι το ΠΑΜΕ φιλοδοξεί να προσελκύσει συνδικάτα έξω από τον συνήθη κύκλο επιρροής του. Με αυτή την αφορμή ζητήσαμε από τον Βάλσαμο Συρίγο, γενικό γραμματέα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας (οι οποίοι σήμερα απεργούν), μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, να μας μιλήσει για τους στόχους της σύσκεψης.

● Ποιος είναι ο στόχος αυτής της σύσκεψης; Βλέπουμε συμμετοχή εκατοντάδων πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων; Να σας «προβοκάρουμε» λίγο: Μήπως το ΠΑΜΕ θέλει να στήσει μια «αντι ΓΣΕΕ» ή μια «αντιΑΔΕΔΥ»;

Σε αυτή την πανελλαδική σύσκεψη θα συζητηθεί η πολύτιμη πείρα των αγώνων των δύο τελευταίων χρόνων, που αναπτύχθηκαν σε πανελλαδικό επίπεδο. Τι κάναμε καλά και τι όχι, τι πρέπει να βελτιωθεί ώστε οι αγώνες να φέρνουν αποτελέσματα, να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης, να ισχυροποιείται καθημερινά η κοινωνική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση, τους μονοπωλιακούς ομίλους, την Ε.Ε. Είναι σημαντικό ότι εκεί θα βρεθούν συνδικαλιστές από σωματεία με εμβληματικούς αγώνες, όπως το σωματείο τής efood, των παιδιών με τα μηχανάκια, που συνεχίζουν τον αγώνα για συλλογική σύμβαση, το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ των λιμενεργατών του Πειραιά που με τον πολύχρονο αγώνα τους κατάφεραν να ενταχθούν στα βαρέα και ανθυγιεινά, το σωματείο των μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής που έδωσε μεγάλο αγώνα απέναντι στην Ελντοράντο ενάντια στην 12ωρη εργασία. Καταλαβαίνετε ότι μόνο αυτά να συζητηθούν και να ακουστούν έχει μεγάλη σημασία για όλο το εργατικό κίνημα της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτή τη σύσκεψη θα πάρουν μέρος και οργανώσεις που δεν συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ, όμως αναγνωρίζουν ότι μαχόμαστε για το συμφέρον της εργατικής τάξης. Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται γύρω από το ΠΑΜΕ έχουν αναπτύξει μεγάλους πανελλαδικούς αγώνες που ξεπέρασαν πολλάκις την εργοδοτική πλειοψηφία των τριτοβάθμιων οργανώσεων. Αρα ο δρόμος που ακολουθούμε και συσπειρώνει και ξεπερνά εμπόδια της εργοδοσίας και δεν είναι ζήτημα σφραγίδων ΓΣΕΕ ή αντιΓΣΕΕ ή αντιΑΔΕΔΥ, αλλά ζήτημα συσχετισμών και διαθέσεων.

● Ξεκινάτε από την παραδοχή ότι το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε μια μεγάλη και μακρόχρονη κρίση απομαζικοποίησης. Καταλογίζετε στις ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αυτή την εξέλιξη. Εσείς έχετε καταφέρει να αντιστρέψετε την παρακμή των συνδικάτων; Υπάρχει κάποιο μετρήσιμο αποτέλεσμα σε αυτό;

Τα παραπάνω που ανέφερα δηλώνουν μια άλλη παραδοχή. Οτι χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι έχουν γραφτεί στα σωματεία τους, ιδρύθηκαν νέα σε χώρους με νέους εργαζόμενους όπως στις τηλεπικοινωνίες, εκατοντάδες νέα σωματεία έχουν ιδρυθεί τα δύο τελευταία χρόνια. Αυτά μαζί με τους μεγάλους μαχητικούς αγώνες που αναπτύχθηκαν είναι η απάντηση για το τι κάνουμε εμείς και το τι πράττουν οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εμείς δίνουμε αγώνα για μαζικοποίηση κόντρα στην τρομοκρατία της εργοδοσίας και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει εκλογές αγκαζέ με διευθυντικά στελέχη στον ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ. Αρα μέσα στα συνδικάτα υπάρχει και η ακμή και η παρακμή. Είναι ζήτημα συσχετισμών.

● Καλείτε περισσότερες δυνάμεις σε ένα μεγάλο, πανελλαδικό μέτωπο πάλης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει και δυνάμεις που βρίσκονται στη συνδικαλιστική επιρροή παρατάξεων της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ;

Οσοι συνάδελφοι συνδικαλιστές, ανεξάρτητα το ποιο κόμμα ψηφίζουν, νιώθουν την ανάγκη να παλέψουν για τη βελτίωση της θέσης των συναδέλφων τους αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ θα βρεθούν στο ίδιο μετερίζι. Για παράδειγμα η Ομοσπονδία Χημικής Βιομηχανίας που έδωσε σημαντικές μάχες στα λιπάσματα Καβάλας και στα πετρέλαια, αν και την πλειοψηφία έχουν άλλες δυνάμεις, παίρνει μέρος στη σύσκεψη αναγνωρίζοντας την ανιδιοτελή και αταλάντευτη στάση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στη στήριξη των αγώνων της.

● Το διεκδικητικό πλαίσιο που θέτετε σε συζήτηση -για συμβάσεις, 35ωρο, αυξήσεις, προστασία πρώτης κατοικίας κ.λπ.- θεωρητικά μπορούν να το δεχτούν σχεδόν αυτούσιο κι άλλες δυνάμεις σε επίπεδο ΓΣΕΕ ή ΑΔΕΔΥ, ιδιαίτερα εν όψει της απεργίας της 20ής Νοέμβρη. Το έχετε θέσει; Το έχουν απορρίψει;

Το βασικό είναι ότι αυτό το διεκδικητικό πλαίσιο έχει διαμορφωθεί μέσα από συζητήσεις και συνελεύσεις συνδικάτων και είναι κτήμα της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων. Απαντά σε όλα τα οξυμένα προβλήματα της εργατικής τάξης. Υπάρχουν στρατηγικές του κεφαλαίου που ή τις αντιπαλεύεις ή προσπαθείς να τις διαχειριστείς. Εμείς τις αντιπαλεύουμε, οι άλλοι τις διαχειρίζονται. Για παράδειγμα η ΓΣΕΕ ζητά την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων την ώρα που έχει κάνει ευαγγέλιο τις οδηγίες της Ε.Ε., οι οποίες νομιμοποιούν τη δουλειά 13 ώρες την ημέρα, την κατάργηση της Κυριακής αργίας, την πλήρη ευελιξία στην αγορά εργασίας. Προσπαθούν να πείσουν ότι δεν φταίει ο καπιταλισμός για τη φτώχεια μας, αλλά ο διαχειριστής. Οτι ένας άλλος, πιο ικανός, μπορεί να μοιράσει καλύτερα την πίτα. Ομως η πείρα που έχει αποκτήσει ο εργαζόμενος όλα αυτά τα χρόνια δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι η διαχείριση, αλλά το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα.

● Χωρίς διαπραγμάτευση συλλογικών συμβάσεων και ιδιαίτερα χωρίς Εθνική Σύμβαση που να ρυθμίζει μισθό, χρόνο και βασικούς όρους εργασίας τα συνδικάτα αποστερούνται τον λόγο ύπαρξής τους. Οι εξαγγελίες Μητσοτάκη για τον κατώτατο μισθό φαίνεται να ματαιώνουν οριστικά την επιστροφή στο προ μνημονίων καθεστώς συλλογικής διαπραγμάτευσης. Μπορεί να ανατραπεί αυτή η κυβερνητική στρατηγική;

Η Ομοσπονδία Οικοδόμων βρίσκεται σήμερα σε απεργιακό αγώνα ώστε να υπογραφεί συλλογική σύμβαση με αυξήσεις πάνω σε αυτή που είχε υπογραφεί πριν από τρία χρόνια. Η κυβέρνηση προσπάθησε να βάλει εμπόδια μιας και δεν την έκανε γενικώς υποχρεωτική, εντούτοις με την πάλη μας εφαρμόστηκε στη συντριπτική πλειοψηφία των εργοταξίων. Υπάρχουν και άλλες ομοσπονδίες και σωματεία που έχουν υπογράψει συμβάσεις και εφαρμόζονται. Σίγουρα η κυβέρνηση βάζει συνεχώς εμπόδια. Ιδιαίτερα στη διαμόρφωση του κατώτερου μισθού. Αυτό μπορεί να αντιστραφεί μόνο με τη μαζική πάλη. Αποδείχτηκε ότι όσοι θεωρούσαν ότι αυτό μπορεί να γίνει με την αλλαγή διαχειριστή έπεσαν έξω, όπως συνέβη με τον νόμο Βρούτση που τον συνέχισε και ο ΣΥΡΙΖΑ και έγινε νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου.

● Στην αφίσα της συνδιάσκεψης καλείτε «στο δρόμο της Ανατροπής». Τι πρέπει να ανατραπεί; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Η «κληρονομιά» των μνημονίων; Το οικονομικό σύστημα;

Σε μια περίοδο που η βαρβαρότητα ξεχειλίζει από παντού, που η γενοκτονία ονομάζεται νόμιμη αυτοάμυνα, που οι συνδικαλιστικές ελευθερίες περιορίζονται περισσότερο, που ετοιμάζονται πολεμικοί προϋπολογισμοί, που το ατομικό δικαίωμα ανάγεται σε υπέρτατη αξία και ό,τι συλλογικό καταγγέλλεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως τρομοκρατική πράξη, το να μιλάμε μόνο για τον κακό διαχειριστή, στην προκειμένη τον Μητσοτάκη, είναι σαν να βλέπουμε το δέντρο και να μας διαφεύγει το δάσος. Ο,τι είναι εχθρικό απέναντι στα συμφέροντα των πολλών πρέπει να ανατραπεί.