Ο πρόεδρος του ΙΝΚΑ καταρρίπτει το αφήγημα για τις μειώσεις τιμών

O πρόεδρος του ΙΝΚΑ, Γιώργος Λεχουρίτης, «γκρεμίζει» το κυβερνητικό αφήγημα για τη λίστα με τις μειωμένες τιμές σε 120 κωδικούς που αντιστοιχούν σε μόλις... 32 προϊόντα. 

Μιλώντας στο Action 24 επεσήμανε ότι υπάρχουν συνολικά 25.000 κωδικοί προϊόντων, οπότε η μείωσε σε 120 κωδικούς είναι «σταγόνα στον ωκεανό». «Είναι ένα αφήγημα επικοινωνιακό και όχι ουσιαστικό. Αν δεν παρέμβει η κυβέρνηση στη διαμόρφωση της τιμής από το χωράφι στο ράφι, δεν σημαίνει τίποτα το να πέσει η τιμή σε μια οδοντόπαστα και σε μια οδοντόβουρτσα», σημείωσε ο πρόεδρος του ΙΝΚΑ.

Ο Γ. Λεχουρίτης τόνισε την ανάγκη να μπει πλαφόν στο ποσοστό κέρδους και να υπάρξει κυβερνητική παρέμβαση «από το χωράφι στο ράφι». Ένα προϊόν που πωλείται από τον παραγωγό 50 λεπτά δεν μπορεί να πωλείται στο ράφι πάνω από 1,5 ευρώ, σημείωσε χαρακτηριστικά και ζήτησε από το υπουργείο Ανάπτυξης να λάβει μέτρα.  Υποστήριξε, ακόμα, πως η ακρίβεια είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο και όχι εισαγόμενο - σε αντίθεση με το κυρίαρχο αφήγημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Σημειώνεται πως, χθες, στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα, παρουσιάστηκε έρευνα της Metron Analysis. 

Με βάση τα συμπεράσματα της έρευνας, η ακρίβεια είναι εθνικό κι όχι ευρωπαϊκό πρόβλημα, καθώς «γίνεται αντιληπτή όχι πλέον ως "εισαγόμενο" πρόβλημα αλλά ως ζήτημα δομικού χαρακτήρα που επιτείνει το αίσθημα της υλικής και ψυχολογικής επισφάλειας σε μια εποχή επάλληλων κρίσεων». 

Συνοψίζοντας, οι καταναλωτικές δυνατότητες θεωρείται ότι έχουν επιδεινωθεί, και σε μια σειρά βασικών δαπανών η τάση είναι ο περιορισμός ή έστω η συγκράτησή τους. Για τη μεγάλη πλειονότητα, το ισοζύγιο εισοδημάτων και δαπανών είναι οριακό μέσα στον μήνα.

Σύμφωνα με την έρευνα:

• είναι εδραιωμένη η τάση ενίσχυσης της απαισιοδοξίας στη χώρα, με 3 στους 4 να θεωρούν πως πηγαίνει προς τη λάθος κατεύθυνση. 
• Ο ορίζοντας των οικονομικών προσδοκιών στενεύει, καθώς πάνω από 2 στους 3 εκτιμούν ότι οι καταναλωτικές τους δυνατότητες έχουν χειροτερέψει. 
• Σε αυτό το κλίμα, οι περισσότεροι δηλώνουν ότι, είτε οριακά τα βγάζουν πέρα, είτε ότι τα χρήματα τελειώνουν πριν τελειώσει ο μήνας.
• Για τους περισσότερους, αυτό που βαραίνει είναι οι καθημερινές δαπάνες παρά οι μηνιαίοι λογαριασμοί.
• Ανάμεσα στις δαπάνες της καθημερινότητας, οι πιο επιβαρυντικές είναι και οι πιο ανελαστικές (σουπερμάρκετ, μετακινήσεις, ιατρικά έξοδα), ενώ λιγότερο όσες αφορούν διασκέδαση και αναψυχή.
• Στις τακτικές μηνιαίες δαπάνες, το ηλεκτρικό ρεύμα είναι σαφώς η πιο επιβαρυντική. Μαζί με την τηλεφωνία και το νερό είναι οι πιο τακτικές δαπάνες που αφορούν οριζόντια σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού.
• Η ιεράρχηση της βαρύτητας των δαπανών παραμένει ίδια και αν εστιάσουμε μόνο σε όσους αφορά η καθεμιά δαπάνη.  
• Λαμβάνοντας υπόψη μόνο όσους αφορά η κάθε δαπάνη, ο λογαριασμός του ρεύματος παραμένει η σημαντικότερη επιβάρυνση, ενώ ακολουθούν οι ιδιωτικές δαπάνες εκπαίδευσης και στέγασης (ενοίκιο, στεγαστικό δάνειο).
• Στο άμεσο μέλλον, η προοπτική είναι, κατά βάση, ο περιορισμός δαπανών (ένδυση/υπόδηση, σουπερμάρκετ, θέρμανση, ψύξη, διασκέδαση, διακοπές) ή η διατήρησή τους, έστω, στα ίδια επίπεδα (μετακινήσεις, υγεία, παιδεία, στέγαση).
• Σε αυτό το πλαίσιο, οι προσδοκίες παρέμβασης για τη συγκράτηση του πληθωρισμού αφορούν πρωτίστως το εθνικό επίπεδο (κυβέρνηση) και δευτερευόντως το ευρωπαϊκό (Ε.Ε.) ή την αγορά (επιχειρήσεις) και η ισχυρή δημόσια/κρατική παρέμβαση θεωρείται σαφώς περισσότερο αναγκαία από την αυτορρύθμιση της αγοράς. 
• Τελικά, οι προσδοκίες για το μέλλον παραμένουν χαμηλές και η απαισιοδοξία επικρατεί, καθώς σχεδόν 2 στους 3 εκτιμούν ότι η αύξηση του πληθωρισμού δε θα σταματήσει εδώ.