Στο τραπέζι ξανά η επιδότηση δανείων

Σε αναζήτηση λύσης για τη στήριξη των δανειοληπτών, η οποία δεν θα «χτυπάει» πάνω στην πολιτική της ΕΚΤ και τους εποπτικούς κανόνες, βρίσκονται κυβέρνηση και τράπεζες. Σε κάθε περίπτωση η όποια πρόταση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλο το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται Ε.Ε. και ΕΚΤ για την αντιμετώπιση της κρίσης και να μη «χτυπάει» τους τραπεζικούς ισολογισμούς.

Με τον πρωθυπουργό να ξεκαθαρίζει, από το Λονδίνο, ότι δεν εξετάζει το ενδεχόμενο έκτακτης φορολόγησης των τραπεζών καθησυχάζοντας τους επενδυτές, διαψεύδοντας το σενάριο-απειλή προς τις τράπεζες για να στηρίξουν τους δανειολήπτες που είδε το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες, η συζήτηση μεταξύ υπουργείου Οικονομικών και τραπεζών μπαίνει σε νέες βάσεις.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι εν όψει νέας συνάντησης μεταξύ των δύο πλευρών –πιθανότατα αύριο– θα υπάρξει μια νέα πρόταση που θα προβλέπει την επιδότηση μέρους της αύξησης που έχει προκύψει από την αύξηση του επιτοκίου (με ημερομηνία αναφοράς τον Ιούλιο, όταν και ξεκίνησε το ράλι των επιτοκίων από την ΕΚΤ) με το κύριο βάρος να πέφτει στις τράπεζες.

Ζητούμενο βέβαια και σε αυτή την περίπτωση είναι η περίμετρος των δυνητικά δικαιούχων δανειοληπτών καθώς υπάρχει ο προβληματισμός αν θα αφορά τους ευάλωτους δανειολήπτες –με βάση τα κριτήρια του νόμου που είναι πολύ χαμηλά– ή τα δάνεια που είναι πιο ευαίσθητα στις αναταράξεις, όπως τα ρυθμισμένα. Επίσης δεν είναι ακόμα σαφές αν η πρόταση θα αφορά στεγαστικά α' κατοικίας ή και δάνεια που έχουν υποθήκη α' κατοικία (π.χ. επιχειρηματικά).

Αναζητούνται μοντέλα

Προβλέπεται, σύμφωνα πάντα με την υπό επεξεργασία πρόταση, ότι η επιδότηση στους δανειολήπτες θα ξεκινήσει από το νέο έτος. Το κόστος της επιδότησης είναι 400 εκατ. ευρώ μέχρι στιγμής και εκτιμάται πως θα επιβαρυνθεί επιπλέον με τις νέες αυξήσεις των επιτοκίων που αναμένονται τον Δεκέμβριο.

Οπως αναφέρουν πηγές με γνώση των συζητήσεων, η πρόταση που είχε γίνει και ήταν στα πρότυπα που πανδημικού προγράμματος «Γέφυρα» έρχεται κόντρα στην πολιτική της ΕΚΤ η οποία με τις αυξήσεις των επιτοκίων επιχειρεί να τιθασεύει τον υψηλό πληθωρισμό που κινείται ανεξέλεγκτα σε όλη την Ευρώπη.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, δεν βρισκόμαστε στην περίοδο της πανδημίας, όταν και υλοποιήθηκε το πρόγραμμα «Γέφυρα» που έδωσε ανάσα σε χιλιάδες δανειολήπτες και απέτρεψε τη μόλυνση των τραπεζικών ισολογισμών με ένα νέο κύμα «κόκκινων» δάνειων.

Το ισπανικό μοντέλο από την άλλη πλευρά, που προέβλεπε μακροχρόνιο «πάγωμα» των δόσεων ή/και επιμήκυνση των δανείων, είναι προβληματικό, καθώς ενήμερα δάνεια κατατάσσονται αυτόματα σε μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα (stage 2 και stage 3), που σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει να «σηκώσουν» νέες προβλέψεις, δηλαδή να «κάψουν» κεφάλαια.

Επιπρόσθετα «χαλάει» και το πιστωτικό προφίλ του δανειολήπτη. Σημειώνεται ότι και η Τράπεζα της Ελλάδος έχει εγείρει αντιρρήσεις για το ισπανικό μοντέλο, με δεδομένο ότι ο δείκτης μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων των ελληνικών τραπεζών (των 4 συστημικών) είναι σχεδόν τριπλάσιος από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.