Tα πρόσωπα μιας πολύχρονης αδικίας

Είναι τα πρόσωπα μιας πολύχρονης αδικίας. Οι καθαριστές και οι καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών, που ύστερα από 20 ή 15 χρόνια προϋπηρεσία, οι περισσότεροι σε προχωρημένη ηλικία, βρίσκονται ξανά στον δρόμο διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα να συνεχίσουν την εργασία τους. Μια εργασία χαμηλόμισθη αλλά έντιμη, κάτι περισσότερο από κοινωνικά και υγειονομικά αναγκαία, αφού σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, κατατάσσεται στην πρώτη γραμμή της προστασίας από τη μετάδοση του Covid-19.

Οι προσωρινές διαταγές των δικαστηρίων έως την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων, που για τη μεγαλύτερη ομάδα των 60 από ένα σύνολο 145 εργαζομένων πραγματοποιείται σήμερα με δικηγόρο τον Γ. Καρούζο, είναι το μέσο συντήρησης για τους εργαζομένους στον τομέα καθαρισμού του υπ. Οικονομικών. Για δύο άλλες ομάδες εργαζομένων με δικηγόρους τους κ. Περπατάρη και Τεμπονέρα οι υποθέσεις εκδικάζονται στις 27 και στις 30 Ιουλίου.

Τους συναντήσαμε έξω από το κεντρικό κτίριο επί της Νίκης, όπου συναντώνται κάθε Δευτέρα και Πέμπτη σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. Κουρασμένοι από λόγια κι από μια δημοσιότητα που δεν τους έχει πλέον στις προτεραιότητές της. Μεσήλικες, στο παρά 5’ της σύνταξης, διεκδικούν μια ειδική διάταξη ώστε να κατορθώσουν για λίγα χρόνια, μέχρι τη σύνταξη, να ζήσουν και να εργαστούν αξιοπρεπώς. Μεταξύ αυτών και οι πιο άτυχοι, που αποκλείστηκαν από τον τελευταίο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ γιατί ενώ είχαν την προϋπηρεσία δεν πληρούσαν τα κοινωνικά κριτήρια. Λες και το δικαίωμα στην εργασία είναι πρόνοια και φιλανθρωπία κι αυτή μόνο για τους πολύ πιο αδύναμους!

Κι όμως δεν υπάρχει υπουργός που να μη γνωρίζει το πρόβλημα. Από τον Στουρνάρα στο υπουργείο Οικονομικών επί Σαμαρά, τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο τότε Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μέχρι τον Τσακαλώτο, τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, τον Βερναρδάκη, τον Βορίδη και τον Σταϊκούρα.

Πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει διακομματική συνεννόηση για τη σύνταξη μιας ειδικής διάταξης που θα βασίζεται και στην πρόσφατη απόφαση CC-77/20 του Eυρωδικαστηρίου, το οποίο δικαίωσε ουσιαστικά συμβασιούχους στην καθαριότητα του Δήμου Λασιθίου; Μια απόφαση που βοηθά και τον εθνικό δικαστή να συνδράμει και να θεραπεύσει την κατάχρηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, χωρίς όμως να τιμωρήσει τα θύματα που και σε αυτή την περίπτωση είναι οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι καθαριστές και καθαρίστριες.

Οι μικρές τους ιστορίες

Νίκος Χριστόδουλος

Στην ΑΑΔΕ τα τρία τελευταία χρόνια. Ηταν χειριστής σε τεχνικές εταιρείες. «Γιατί αλλάξατε δουλειά;»

«Μας έδιωξαν το 2013 από την εταιρεία “Ακτωρ” και μετά ξεκίνησα δουλειά σε δήμους και στη νομαρχία. Εχω κερδίσει το 18μηνο, μέχρι το 2022. Δύο παιδιά με ειδικές ανάγκες. Πηγαίνουν σε σχολείο ημερήσιας φροντίδας στην Παμμακάριστο. Η σύζυγος δεν εργάζεται. Ετών 56. Καισαριανιώτης».

Κυριάκος

«Από τον Φλεβάρη του 2005 έως τις αρχές του 2013 εργαζόμουν με διαδοχικές συμβάσεις. Η κυβέρνηση του Σαμαρά μάς έδιωξε μετά 7 χρόνια εργασίας. Τότε δουλεύαμε part-time με 325 ευρώ κάθε μήνα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από αγώνες μάς ξαναπροσέλαβε και το 2018 βγήκε η προκήρυξη για 18μηνη απασχόληση. Κάναμε αίτηση και μπήκαν σχεδόν όλοι όσοι ήταν με την παλιά σύμβαση. Τέλη του 2020 έβγαλε το υπουργείο πάλι προκήρυξη, δεν μας θωράκισε όπως έπρεπε, με αποτέλεσμα το 90% των συναδέλφων να πεταχτεί έξω. Τον τελευταίο μισθό τον πήρα τέλη Μάρτη, 650 ευρώ».

Ευτυχία

Από το Γενικό Λογιστήριο. «Δούλεψα πολλά χρόνια στην ΑΑΔΕ. Με προσέλαβαν το 2005. Με έστειλαν στην Εφορία Πλοίων για 3,5 χρόνια και μετά 4 χρόνια στο ΚΕΠΥΟ. Πρόσφερα πολλή δουλειά παρότι ήμουν τετράωρο με 3 κατοστάρικα. Εκανα ό,τι δουλειά υπήρχε. Εδινα τα μισά λεφτά στις μετακινήσεις γιατί κατέβαινα στον Πειραιά από το Περιστέρι, αλλά έλεγα: «Εχω την ασφάλεια, μήπως σταθεροποιηθώ». Τώρα με αφήνουν 55 χρονών χωρίς εργασία με δύο δάνεια και τον σύζυγο λίγο πριν τελειώσει το επίδομα ανεργίας. Εχω δύο κόρες με τρία πτυχία, άνεργες. Αναρωτιέμαι, θέλουν να μας οδηγήσουν στα ψυχιατρεία;».

Γεωργία Παρλαπάνου

55 ετών. «Φτάνουμε πάλι στο μηδέν. Εχω μιλήσει με όλες τις κυβερνήσεις, με όλους τους αρμόδιους. Εχω απογοητευτεί. Ξεκίνησα το 2003. Εχασα το Π.Δ. (σ.σ. για τη μονιμοποίηση των συνταξιούχων) για έναν μήνα και είμαι ακόμη στους δρόμους. Δεν λείψαμε ποτέ από τη δουλειά μας για να προφυλάξουμε τη δημόσια υγεία των υπαλλήλων και των πολιτών. Ολη αυτή η κατάσταση είναι τραγική. Από αυτά τα λεφτά ζούμε αξιοπρεπώς την οικογένειά μας. Ο Σταϊκούρας είπε “έκλεισε ο φάκελος”. Αλλά οι μισοί δεν έχουν πάει να κάνουν το 18μηνο που τους δόθηκε. Υπάρχουν θέσεις. Και το κόστος δεν είναι μεγάλο. Εμείς δεν έχουμε τίποτε».

Ελισάβετ Παναγιωτόγλου

«Εχουμε αρρωστήσει από το χλωρίνιασμα λόγω κορονοϊού. Zούμε με εισπνεόμενα. Χλωρινιάζουμε 10 φορές την ημέρα στο Τελωνείο. Για να είναι όλοι ασφαλείς. Είμαι στη δουλειά με προσωρινή διαταγή έως 30/6».

Κατερίνα

«Ξεκίνησα 45 ετών. Είμαι 64 κι ακόμη παλεύω. Από το 2003. Τετράωρο μέχρι το 2012 στην Εφορία του Αγ. Στεφάνου. Μας έδιωξαν χωρίς ταμείο ανεργίας. Τέλη 2015 με προσέλαβαν με τετράωρο. Το 2018, τον Απρίλιο, μας πήραν με ορισμένου χρόνου για τρία χρόνια με τις αναβολές. Τετρακόσια ευρώ το επίδομα ανεργίας. Σε τρία χρόνια παίρνω σύνταξη. Ποιος θα με πάρει στη δουλειά στα 64; Ο σύζυγός μου παίρνει σύνταξη 600 ευρώ. Τι να πρωτοπληρώσω;».

Παρασκευή

«Aπό το 2009 είμαι στη ΔΟΥ Αγ. Αναργύρων. Αναρωτιέμαι γιατί αυτή η κυβέρνηση έχει εμμονή μαζί μας. Ισως γιατί ο αγώνας των καθαριστριών τής θυμίζει ότι το 2014 σηματοδότησε και την πολιτική αλλαγή. Εχω κερδίσει το 18μηνο αλλά αγωνίζομαι και γι’ αυτούς που δεν το κατόρθωσαν».

Τζένη Μπάλα

«Καθαρίστρια 15 χρόνια με ανανεούμενες συμβάσεις. Ξεκινάμε οι περισσότερες από τις 5.30 το πρωί κι όσες είναι απογευματινές γυρίζουμε 9.30 το βράδυ. Δόθηκε τρίμηνη παράταση και οι μόνες που εξαιρέθηκαν ήταν οι 145 καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών. Γιατί; Μεγαλώσαμε και σπουδάσαμε παιδιά με αυτό το μεροκάματο».

Ευάγγελος Κώτσης

«Είμαι από τους νεότερους, 39 ετών και δουλεύω στο Τελωνείο του Πειραιά. Απολύθηκα με υπουργό τον Στουρνάρα στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ανέβηκαν τα μόριά μου γιατί έχω μια αδελφή ανάπηρη με ποσοστό 80%. Γι’ αυτό πήρα παράταση το 18μηνο».