Αύξηση χρέους έως 209% του ΑΕΠ προβλέπει ο ΟΟΣΑ

Ο ΟΟΣΑ φαίνεται ότι έχει υπόψη τις βασικές κατευθύνσεις της εισήγησης της Επιτροπής Πισσαρίδη για το σχέδιο ανάκαμψης στη μετά την πανδημία εποχή, την οποία επικαλείται στην έκθεσή του για την ελληνική οικονομία που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.

Παρότι δεν είναι σαφές σε ποια εκδοχή έχει ο ΟΟΣΑ την έκθεση αυτή, η οποία παρουσιάστηκε μεν με γενικόλογο τρόπο σε πρόσφατη τηλεδιάσκεψη του πρωθυπουργού με τους επικεφαλής των κοινωνικών εταίρων, αλλά δεν τους επιδόθηκε έστω και στην ενδιάμεση μορφή της, ο διεθνής οργανισμός εκφράζει τη συμφωνία του με τους στρατηγικούς στόχους ανάπτυξης του σχεδίου της Επιτροπής Πισσαρίδη.

Πέρα από τη γενικόλογη αναφορά, ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι η ύφεση που θα προκαλέσει στην ελληνική οικονομία ο COVID-19 θα φτάσει στο 8% του ΑΕΠ κατά το βασικό σενάριο, με ανάκαμψη 4,5% την επόμενη χρονιά. Σε περίπτωση όμως που μεσολαβήσει δεύτερη έξαρση της πανδημίας -το δυσμενές σενάριο- η ύφεση θα φτάσει το 9,8% φέτος, ενώ η ανάκαμψη θα περιοριστεί σε 2,3% το 2021.

Ανάλογη είναι η διακύμανση της ανεργίας, που στο σενάριο της νέας έξαρσης της πανδημίας φτάνει στο 19,6% φέτος και στο 20,4% το 2021. Αξιοσημείωτη είναι και η πρόβλεψη του ΟΟΣΑ για το δημόσιο χρέος (κατά Μάαστριχτ, χρέος γενικής κυβέρνησης), που από το 176,5% του ΑΕΠ το 2019 θα εκτιναχθεί στο 209,3% του ΑΕΠ φέτος στο δυσμενές σενάριο, ή στο 196,9% στο ήπιο σενάριο. Η αντίστοιχη πρόβλεψη για το έλλειμμα είναι -7,7% του ΑΕΠ με το ήπιο σενάριο και -8,8% με το δυσμενές.

Ο ΟΟΣΑ εκφράζει σε γενικές γραμμές τη συμφωνία του με τα κυβερνητικά μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης και γι’ αυτό αντιμετωπίζει ως αναπόφευκτη την αύξηση χρέους και ελλείμματος, ενώ προτείνει δέσμη μεταρρυθμίσεων που εκτιμά ότι μπορούν να προσθέσουν 1% ανάπτυξη τον χρόνο στην ελληνική οικονομία μέχρι το 2030. Οι προτάσεις του ΟΟΣΑ περιλαμβάνουν την αύξηση των δημόσιων επενδύσεων στο 4% του ΑΕΠ, την ενίσχυση των πολιτικών κοινωνικής προστασίας, τη βελτίωση της αποδοτικότητας της δημόσιας διοίκησης και της Δικαιοσύνης και την αύξηση των δαπανών για ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης.

Ζητεί επίσης επιτάχυνση της μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων των τραπεζών, ενώ για την ενίσχυση της απασχόλησης, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την αύξηση των μισθών θεωρεί απαραίτητη τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας κατά 7%.