Συμπληρωματικά εργαλεία για μείωση των «κόκκινων» δανείων ζητάη ΤτΕ

Την υιοθέτηση νέων, πιο συστημικών εργαλείων, τα οποία θα λειτουργούν συμπληρωματικά με τις προσπάθειες των τραπεζών για μείωση των «κόκκινων» δανείων, ζήτησε ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας.

Οι τράπεζες έχουν θέσει φιλόδοξους στόχους για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ/NPLs) ώστε να διαμορφωθούν στα 34,1 δισ. ευρώ στο τέλος του 2021, δηλαδή στο 21,2% επί των συνολικών δανείων, από 81,8 δισ. ευρώ (45,4%) που ήταν στο τέλος Δεκεμβρίου 2018, μειωμένα κατά 12,7 δισ. ευρώ συγκριτικά με το τέλος Δεκεμβρίου του 2017 και κατά 25,4 δισ. ευρώ έναντι του Μαρτίου του 2016, οπότε είχε καταγραφεί το υψηλότερο επίπεδο μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Ωστόσο, ακόμα κι αν επιτευχθεί ο στόχος, το 21,2%, θα είναι το εξαπλάσιο του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (3,4% τον Σεπτέμβριο του 2018).

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επιταχυνθεί η μείωση των «κόκκινων» δανείων καθώς, όπως σημειώνει η ΤτΕ, η επίλυση του προβλήματος των NPLs αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία στην προσπάθειά της να επιτύχει διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης, καθώς η χρηματοδότηση των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων, λόγω δομής και μεγέθους, αλλά και των νοικοκυριών, γίνεται κυρίως μέσω τραπεζικού δανεισμού.

Στο πλαίσιο της συνολικής στρατηγικής για τη διαχείριση του προβλήματος των ΜΕΔ, η ΤτΕ έχει από καιρό προτείνει μία συστημική λύση, η οποία προβλέπει τη μεταβίβαση σε εταιρείες ειδικού σκοπού σημαντικού μέρους των μη εξυπηρετούμενων δανείων μαζί με μέρος της αναβαλλόμενης φορολογικής απαίτησης που είναι εγγεγραμμένη στους ισολογισμούς των τραπεζών.

Με τον τρόπο αυτό, υπογραμμίζεται στην έκθεση του διοικητή, αντιμετωπίζονται ταυτόχρονα δύο πολύ σημαντικά προβλήματα, τα ΜΕΔ και οι αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις.

Η κυβέρνηση και η ΤτΕ βρίσκονται σε συνεννόηση για την υιοθέτηση τέτοιου είδους συστημικών λύσεων με σκοπό την επιτυχή αντιμετώπιση του προβλήματος των ΜΕΔ.

Επίσης, οι δρομολογούμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες για την προστασία της πρώτης κατοικίας θα πρέπει να είναι εστιασμένες στις πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, να μη δημιουργούν ηθικό κίνδυνο έναντι των συνεπών οφειλετών και να έχουν ελεγχόμενες επιπτώσεις στα κεφάλαια των τραπεζών.