Διαφωνούν μέχρι να... συμφωνήσουν

Τις τελευταίες πινελιές βάζει το κυβερνητικό επιτελείο στην πρότασή του για την πρώτη κατοικία και το σχέδιο νόμου που θα αντικαταστήσει τον νόμο Κατσέλη/Σταθάκη και θα πρέπει να είναι έτοιμο μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου, ώστε να συμπεριληφθεί στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 27 Φεβρουαρίου του 2019.

Οι υπουργοί που είναι επιφορτισμένοι με το γενικότερο σχέδιο αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων και των ιδιωτικού χρέους βρίσκονται σε διαρκή… σύσκεψη, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, την επόμενη εβδομάδα, πιθανότατα τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου, θα πραγματοποιηθεί ευρεία σύσκεψη με τους διευθύνοντες συμβούλους των τεσσάρων τραπεζών.

Εκεί, οι τράπεζες θα παρουσιάσουν το δικό τους σχέδιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας και θα γίνει μια ακόμα προσπάθεια να γεφυρωθούν οι διαφωνίες κυβέρνησης – τραπεζών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τα υψηλόβαθμα στελέχη των τραπεζών εμφανίζονται διατεθειμένα να ανεβάσουν το όριο προστασίας –υπό αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις– πάνω από τις 100.000 ευρώ αντικειμενική αξία πρώτης κατοικίας, ακόμα και κοντά στις 150.000 ευρώ, υπό τον όρο ότι στο νέο πλαίσιο θα «ενταχθούν» μόνο τα «κόκκινα» στεγαστικά και όχι όλων των ειδών τα δάνεια που έχουν ενέχυρο πρώτη κατοικία, δηλαδή επιχειρηματικά δάνεια επαγγελματιών και μικρομεσαίων ή καταναλωτικά δάνεια.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα στεγαστικά δάνεια που βρίσκονται στο «κόκκινο» και στις τέσσερις συστημικές τράπεζες είναι περί τα 25 δισ. ευρώ και θα διπλασιαστούν, αν μπουν όλα τα δάνεια με ενέχυρο κατοικία.

Ωστόσο, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει σύγκλιση απόψεων σε ό,τι αφορά το δικαίωμα επιδότησης του 1/3 της δόσης από το κράτος κατά τα πρότυπα του κυπριακού μοντέλου «Εστία». Δηλαδή όριο κοντά στις 100.000 αντικειμενικής αξίας πρώτης κατοικίας –που καλύπτει σχεδόν το 80% των «κόκκινων» στεγαστικών– και ετήσιο εισόδημα κοντά στις 20.000 ευρώ.

Σύγκλιση απόψεων υπάρχει σε ό,τι αφορά τον αποκλεισμό των στρατηγικών κακοπληρωτών, αλλά και την εντατικοποίηση των προσπαθειών να γίνουν ενήμερα όσο το δυνατόν περισσότερα δάνεια που σήμερα είναι στο «κόκκινο» ή βρίσκονται στην επικίνδυνη ζώνη.

Ωστόσο, επί του παρόντος τουλάχιστον, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για το πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι.