Στα δύο η Ευρώπη για την ελάφρυνση

Τρία πράγματα μπορεί να κρατήσει κανείς από τη χθεσινή συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας της ευρωζώνης, από την οποία άρχισε ένας αγώνας δρόμου για την κυβέρνηση εν όψει της εξόδου από την 8ετή μνημονιακή περίοδο στα μέσα του ερχόμενου Αυγούστου.

Πρώτον, συνεχίζεται η πολύ καλή συνεργασία μεταξύ των Αθηνών και των Ευρωπαίων εταίρων-δανειστών για τη διαμόρφωση της τελικής μορφής του κειμένου σχετικά με την αναπτυξιακή στρατηγική που θα εφαρμόσει η Ελλάδα κατά τη μεταμνημονιακή εποχή.

Δεύτερον, η διαδικασία για την ολοκλήρωση της τέταρτης και τελευταίας αξιολόγησης προχωρεί σε γενικές γραμμές ικανοποιητικά.

Τρίτον, το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους έχει περάσει πλέον από το τεχνοκρατικό σε πολιτικό επίπεδο και το παιχνίδι θα παιχτεί στην πολιτική σκακιέρα...

Ολα αυτά, έχουν κοινό παρανομαστή την αισιοδοξία που επικρατεί και από τις δύο πλευρές, ότι στη σύνοδο της 21ης Ιουνίου θα επιτευχθεί συνολική συμφωνία...

Βέβαια, υπάρχουν ακόμη εκκρεμότητες, ορισμένες χώρες ζητούν περαιτέρω διευκρινίσεις από την ελληνική πλευρά και δεν κρύβουν την καχυποψία τους σε ορισμένα δημοσιονομικά «ανοίγματα» που επιθυμεί η Αθήνα, αλλά, προς το παρόν τουλάχιστον, οι διαπραγματεύσεις γίνονται σε ήρεμο κλίμα, όπως σε μια καλή οικογένεια.. Αλλωστε υπάρχει χρόνος μέχρι τη σύνοδο του Ιουνίου...

Σχετικά με την αναπτυξιακή στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθήσει η Αθήνα, οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν λίγο πολύ υποδειχθεί από τις Βρυξέλλες, κάτι που διευκολύνει την κυβέρνηση.

Οι Ευρωπαίοι ζητούν να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις σε ορισμένους τομείς και οι ιδιωτικοποιήσεις. Και επιδιώκουν να αποσπάσουν από την ελληνική πλευρά τις αναγκαίες δεσμεύσεις. Το κείμενο είναι ακόμη σε στάδιο επεξεργασίας και η τελική μορφή του θα βρεθεί στο τραπέζι της άτυπης συνόδου της ευρωζώνης που θα γίνει στις 27 Απριλίου στη Σόφια.

Υπάρχει, όμως, μία καταρχήν συμφωνία σε τεχνοκρατικό επίπεδο ως προς τις κατευθυντήριες γραμμές, που έχουν χαραχτεί από καιρό μεταξύ των δύο πλευρών.

Απλώς, μία ομάδα χωρών με επικεφαλής τη Γερμανία και την Ολλανδία εκτιμούν ότι ορισμένες πτυχές της αναπτυξιακής στρατηγικής χρειάζονται περισσότερες αποσαφηνίσεις από την κυβέρνηση.

Το Βερολίνο και η Χάγη θέλουν να διασφαλίσουν ότι η κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει πολιτική παροχών μετά την έξοδο της χώρας στις αγορές, εν όψει των εκλογών του 2019.

Ως προς την τέταρτη αξιολόγηση, ορισμένες δυσκολίες που έχουν προκύψει δεν φαίνονται ικανές να δημιουργήσουν σοβαρό πρόβλημα και ο στόχος να κλείσει η διαδικασία στη σύνοδο της 24ης Μαΐου θεωρείται εφικτός. Επιπλέον, σε περίπτωση που ορισμένα προαπαιτούμενα παραμείνουν χωρίς λύση, θα αφεθούν για αργότερα, ακoλουθώντας φυσικά ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα...

Η χθεσινή σύνοδος του EWG, λοιπόν, ήταν προκαταρκτική και αφιερώθηκε περισσότερο στην προσπάθεια βολιδοσκόπησης μεταξύ των δύο πλευρών.

Επόμενο ραντεβού στις 20-22 Απριλίου, που έχει προγραμματιστεί η σύνοδος του ΔΝΤ. Θα ακολουθήσει στις 27 του μήνα η άτυπη σύνοδος των 19 στη Σόφια και πολλά θα παιχθούν στην κρίσιμη σύνοδο του Μαΐου (24)...

Το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους κατάφερε να διχάσει τους Ευρωπαίους εταίρους και να δημιουργήσει δύο στρατόπεδα στη χθεσινή έκτακτη συνεδρίαση του Washington Group στις Βρυξέλλες.

Μολονότι η Ελλάδα ήταν το κεντρικό θέμα αυτής της συζήτησης, η ελληνική πλευρά απουσίαζε.

Αντίθετα, παρών στο τραπέζι του Washington Group, το οποίο απαρτίζουν οι πιο σημαντικοί παίκτες της ευρωπαϊκής οικονομίας, ήταν ο επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη, Πολ Τόμσεν.

Ο Δανός οικονομολόγος άφησε την καρέκλα του μυστικού δείπνου του Washington Group για να καθίσει λίγο αργότερα στο EuroWorkingGroup (EWG).

Ζητούν ανταλλάγματα

Οπως και να ’χει, η συμμετοχή Τόμσεν δεν κατάφερε να δώσει τη λύση στο αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκαν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που χωρίστηκαν σε δύο μέρη, όπου Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία και ορισμένες πρωτεύουσες της Ανατολικής Ευρώπης ευρισκόμενες σε ενιαία γραμμή υποστήριξαν ότι ελάφρυνση του ελληνικού χρέους χωρίς ανταλλάγματα, νέους όρους και δεσμεύσεις είναι αδύνατο να υπάρξει.

Απέναντί τους στάθηκε, κυρίως, η Γαλλία, υπερασπιζόμενη τον δικό της μηχανισμό απομείωσης του ελληνικού χρέους που είναι συνδεδεμένος με την πορεία ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Η κλεψύδρα των αποφάσεων για το χρέος έχει γυρίσει ανάποδα και μάλλον το ζήτημα θα οδηγηθεί σε ανώτερα επίπεδα από τη στιγμή που είναι αδύνατο να λυθεί σε τεχνικό.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει και αυτό με τη σειρά του να λάβει τις αποφάσεις για το χρέος και τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα.