Τέρμα στο... μαϊμού ιταλικό σπαγγέτι

Τη φήμη των πασίγνωστων για την ποιότητά τους τροφίμων -και ευρύτερα του «made in Italy»- επιχειρεί να διασώσει η Ιταλία πριν οι «πολυεθνικές συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου», όπως CETA και TTIP, εξαφανίσουν ό,τι της έχει απομείνει.

Αντιμέτωπη εδώ και δεκαετίες με τις εξ ανατολών εισαγωγές προϊόντων-μαϊμού, την ισοπέδωση που έφεραν στην παραγωγή και την οικονομία της η κοινή αγορά και το ανεξέλεγκτο άνοιγμα των αγορών, η γειτονική χώρα αποφάσισε να υπερασπιστεί την πάστα και το ρυζότο.

Με δύο πρόσφατους νόμους υποχρεώνει συγκεκριμένα τους παραγωγούς ζυμαρικών και ρυζιού να αναγράφουν από τον επόμενο Φεβρουάριο στις ετικέτες των συσκευασιών τους την προέλευση του βασικού τους συστατικού.

Στόχος, σύμφωνα με το ιταλικό υπουργείο Γεωργίας, «η επίτευξη της μέγιστης διαφάνειας για τον καταναλωτή, η ενίσχυση της προστασίας των παραγωγών και των αλυσίδων προστιθέμενης αξίας δύο βασικών προϊόντων της εμπορικής επωνυμίας “made in Italy”».

Ας σημειωθεί ότι εκτός των ζυμαρικών για τα οποία είναι διάσημη σε όλον τον κόσμο, η Ιταλία είναι και ο μεγαλύτερος παραγωγός ρυζιού της Ευρώπης.

Ωστόσο ο κλάδος βρίσκεται σε κρίση λόγω των διεθνών εμπορικών συμφωνιών της Ε.Ε., που εκτόξευσαν τις εισαγωγές φτηνού ρυζιού από Καμπότζη και Βιετνάμ και σιταριού από τις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Αποτέλεσμα είναι ένα στα 3 πακέτα ζυμαρικών και ένα στα 4 πακέτα ρυζιού που πωλούνται σήμερα με την ετικέτα made in Italy να παράγονται στην πραγματικότητα με εισαγόμενα δημητριακά, εξαπατώντας τους καταναλωτές για την πραγματική προέλευση του προϊόντος.

Η κίνηση των Ιταλών προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, την άμεση αντίδραση της εκπροσώπου της ευρωπαϊκής βιομηχανίας τροφίμων και ποτών FoodDrinkEurope.

Το λόμπι των βιομηχάνων καυτηρίασε την κίνηση της Ρώμης να νομοθετήσει χωρίς να το κοινοποιήσει πρώτα στις Βρυξέλλες και ισχυρίστηκε ότι τα μέτρα μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ενιαία αγορά και να επιδεινώσουν την ανταγωνιστικότητα του κλάδου. Για την εξαπάτηση των καταναλωτών, όμως, τσιμουδιά.

Αντιδράσεις και πιέσεις υπήρξαν νωρίτερα και από κολοσσούς μαζικής παραγωγής δημητριακών του κόσμου -όπως οι καναδικές Cargill Ltd. και Louis Dreyfus- που εξάγουν τεράστιες ποσότητες στην Ιταλία και φοβούνται πιθανές απώλειες.

Ωστόσο οι κανονισμοί της Ε.Ε. για τη σήμανση των τροφίμων μάλλον δικαιώνουν τους Ιταλούς καθώς προβλέπουν ότι όπου η προέλευση ενός τροφίμου αναγράφεται και δεν είναι ίδια με εκείνη του κύριου συστατικού του, τότε πρέπει να αναφέρεται και η προέλευση αυτού του συστατικού ή να αναγράφεται ως διαφορετική. Οι Βρυξέλλες χρονοτριβούν και δεν έχουν προχωρήσει ακόμη στην πλήρη εφαρμογή αυτού του κανονισμού.

Η Ρώμη από την πλευρά της προχωρεί σε εφαρμογή όσων έχουν από κοινού με τους εταίρους αποφασιστεί νωρίτερα. Εκτός ζυμαρικών και ρυζιού, έχει από τον περασμένο Απρίλιο θέσει σε εφαρμογή ανάλογη νομοθεσία και για τα επώνυμα ιταλικά γαλακτοκομικά προϊόντα.

Γάλα, βούτυρο, γιαούρτι, μοτσαρέλα και άλλα τυριά made in Italy οφείλουν, σύμφωνα με αυτήν, να εμφανίζουν με σαφήνεια στην ετικέτα της συσκευασίας τους την προέλευση των πρώτων υλών τους.