Πρωταθλητές στη φοροδιαφυγή

Φόρους δεν κλέβουν μόνον οι Ελληνες… τυροπιτάδες στερώντας πολύτιμους πόρους από το δύσμοιρο ελληνικό κράτος, αλλά και οι Γερμανοί τραπεζίτες, χρηματιστές και δικηγόροι και μάλιστα σε συνεργασία με ξένους επενδυτές.

Μετά το σκάνδαλο Volkswagen ακόμη μια τεράστια απάτη συγκλονίζει από χθες τη Γερμανία. Ερευνα της εφημερίδας του Αμβούργου «Die Zeit» και του πρώτου κρατικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου ARD αποκάλυψε συγκεκριμένα ότι εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες τράπεζες, χρηματομεσίτες, δικηγόροι και λοιπές δυνάμεις έκλεβαν με φορολογικά τρικ και αμφισβητούμενες για τη νομιμότητα τους συναλλαγές τα δημόσια ταμεία. Η κομπίνα είχε δομηθεί γύρω από τις συναλλαγές Cum-Cum και Cum-Ex.

Οι συναλλαγές Cum-Cum επέτρεπαν συγκεκριμένα στους ξένους επενδυτές με τη βοήθεια των γερμανικών τραπεζών να αποφεύγουν τον φόρο επί των μερισμάτων μετοχών γερμανικών επιχειρήσεων που είχαν στο χαρτοφυλάκιό τους και να διεκδικούν επιστροφή φόρου που δεν δικαιούνταν.

Η «μηχανή» δούλευε ως εξής: Οι ξένοι επενδυτές δάνειζαν τις μετοχές τους σε μια γερμανική τράπεζα και αυτή μια ημέρα πριν από τη διανομή μερίσματος τις πουλούσε σε έναν Γερμανό χρηματιστή.

Ο τελευταίος έχοντας στην κατοχή του τις μετοχές μπορούσε, βάσει της γερμανικής νομοθεσίας, να διεκδικήσει από το κράτος μεγάλη επιστροφή του παρακρατούμενου φόρου επί των μερισμάτων, κάτι που ο ξένος επενδυτής δεν δικαιούνταν.

Μετά τη διανομή του μερίσματος, οι μετοχές πωλούνταν πίσω στον ξένο επενδυτή και η επιστροφή του φόρου διαμοιραζόταν μεταξύ των εμπλεκομένων. Ολοι κέρδιζαν μ’ αυτόν τον τρόπο, εκτός από το κράτος.

Μεταξύ 2001 και 2016 εκτιμάται ότι χάθηκαν με αυτή τη μέθοδο από τα δημόσια ταμεία περί τα 24,6 δισ. ευρώ, περίπου 1,5 δισ. ευρώ ετησίως. Η πλειοψηφία των ξένων επενδυτών που επωφελούνταν από αυτό το κόλπο ήταν τράπεζες και funds.

Επιστροφές φόρου...

Παραλλαγή αυτού του κόλπου ήταν οι συναλλαγές Cum-Ex. H μέθοδος αυτή ήταν πιο περίπλοκη, περιελάμβανε φόρο που πληρωνόταν μία φορά αλλά στη συνέχεια επέτρεπε απαίτηση για επιστροφή του από την εφορία δύο ή και περισσότερες φορές.

Σε μια περίπτωση απαιτήθηκε έως και 10 φορές επιστροφή φόρου που είχε πληρωθεί μία φορά.

Ενα αμερικανικό επενδυτικό κεφάλαιο συνταξιοδοτικού ταμείου βρέθηκε έτσι κάποια στιγμή να διεκδικεί από το γερμανικό δημόσιο επιστροφή φόρου συνολικού ύψους 53,9 εκατ. ευρώ.

Το ποσό που είχε δαπανήσει για γερμανικές μετοχές βραχυπρόθεσμα ήταν μόλις 6,4 δισ. ευρώ.

Οι συναλλαγές Cum Ex απαγορεύθηκαν τελικά το 2012. Ωστόσο μεταξύ 2005 και 2012 στοίχισαν στο γερμανικό δημόσιο 7,2 δισ. ευρώ.

Το εξωφρενικό για τους απλούς φορολογούμενους πολίτες της Γερμανίας είναι ότι όλα αυτά συνέβαιναν εν γνώσει των ειδικών και όπως φαίνεται και των πολιτικών.

Από το 1992 αξιωματούχος της γερμανικής κυβέρνησης είχε προειδοποιήσει για τις αμφιλεγόμενες συναλλαγές, ενώ στα χρόνια που πέρασαν τουλάχιστον πέντε φορές υπήρξαν καταγγελίες από τα μέσα, δηλαδή από πληροφοριοδότες (whistleblowers) που γνώριζαν την εγκληματική δραστηριότητα.

Ωστόσο οι κυβερνήσεις και ο πολιτικός κόσμος της Γερμανίας δεν αντέδρασαν. Τέσσερις υπουργοί Οικονομικών Theo Waigel (CSU), Oskar Lafontaine (SDP), Hans Eichel (SPD), Peer Steinbrück (SPD) θα μπορούσαν να είχαν σταματήσει την απάτη, αλλά δεν έκαναν τίποτα.

Οι Cum-Ex τέθηκαν εκτός νόμου μόλις πέρυσι. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δικαιολογήθηκε ότι υπεύθυνες για την καθυστέρηση ήταν οι χρονοβόρες διαδικασίες του γερμανικού Κοινοβουλίου.

Στην κομπίνα εμπλέκονται περί τις 40 γερμανικές τράπεζες που καρπώθηκαν γενναίες προμήθειες από τους ξένους επενδυτές για την «εξυπηρέτηση».

Περισσότερες από 100 ξένες ομόλογές τους μαζί με επενδυτικά κεφάλαια φέρονται ακόμη ότι συμμετείχαν και επωφελήθηκαν σε βάρος του γερμανικού κράτους.

Διόλου τυχαία ο οικονομολόγος Christoph Spengel, που συνεργάστηκε στην έρευνα, τονίζει ότι «πρόκειται για το μεγαλύτερο σκάνδαλο φοροδιαφυγής στην ιστορία της μεταπολεμικής Γερμανίας».