Για να μη βγεις offside πρέπει να ξέρεις να κινείσαι στο χώρο

«Να κινείσαι σαν πεταλούδα, να κεντρίζεις σαν μέλισσα»
(Μοχάμεντ Άλι)

Μετά από αρκετά συνεχόμενα πολιτικo-κοινωνικής υφής κείμενα ας γυρίσουμε λίγο στον αγαπημένο μας αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα στο ταλαίπωρο το ποδόσφαιρο. Άλλωστε δεν είναι και μικρό πράγμα η πρόσφατη διεξαγωγή των εκλογών της ΕΠΟ και η ανάδειξη του καινούριου προέδρου της. Έτσι και αλλιώς είχαμε ανάγει σχεδόν όλοι την εκλογή αυτή σε πρωταρχικής σημασίας προτεραιότητα όχι μόνο τις τελευταίες εβδομάδες όπως θα ήταν το φυσιολογικό, αλλά πολλούς μήνες πριν. Όχι πως δεν έχει σημασία κάτι τέτοιο. Έχει και παραέχει.

Το αυτονόητο εδώ λαμβάνει άλλες διαστάσεις, γιατί παραποιείται σφοδρά η σειρά των προτεραιοτήτων. Το κουμάντο στο ελληνικό ποδόσφαιρο ανήκει κατά κανόνα, σα μία μορφή εθιμικού δικαίου..., σε εκείνον ή σε εκείνους που μπορούν να επηρεάζουν τις θεσμικές αποφάσεις. Άρα, ο κορυφαίος θεσμός έχει και τη μεγαλύτερη επιδραστικότητα...

Ο Θόδωρος Ζαγοράκης, ως διακεκριμένος ποδοσφαιράνθρωπος, μπορεί να κατανοήσει ποιες είναι οι ανάγκες για μία θητεία που θα κερδίσει την εκτίμηση των περισσοτέρων. Ξέρει και από διοικείν, ξέρει και από ποδόσφαιρο. Χρειάζεται, όμως, να βοηθήσει και ο ίδιος τον εαυτό του. Αλλά, και να βοηθηθεί από τους γύρω του. Ένα από τα δύο να μη συμβεί, το όλο εγχείρημα είναι ναρκοθετημένο.

Ας πείσει, λοιπόν, ο ίδιος πως έχει ως βασικό γνώμονα τις πρακτικές λύσεις σε υπαρκτά και κομβικά προβλήματα, αλλά και ας πειστεί πως δεν θα συναντάει παγίδες και εμπόδια κάθε διαλογής σε κάθε του βήμα. Γιατί, μην κοροϊδευόμαστε, άλλο πράγμα το διατυπώνω ενστάσεις, καταθέτω αιτιάσεις και διαφωνίες και άλλο πράγμα το μετατρέπω τον ελλαδικό χώρο σε άτυπη Καμπούλ επιστρατεύοντας από προπαγάνδες μέχρι απειλές και πράξεις που ανήκουν στην αρμοδιότητα του ποινικού δικαίου... Για να μη βγεις offside πρέπει να ξέρεις να κινείσαι στο χώρο.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να κάνει restart. Σε αυτό θα συμφωνούσαν όλοι... Ευκαιρίες για κάτι τέτοιο έχει συχνά, αλλά αρέσκεται να τις πετάει -με απογοητευτικό στις συνειδήσεις των πολλών τρόπο- στον κάλαθο των αχρήστων. Τα πρέπει είναι πολλά, τόσα πολλά που εύκολα παθαίνουν αναφυλαξία οι θιασώτες του μη πρέπει που είναι ουκ ολίγοι στον ελλαδικό χώρο...

Πρέπει ξανά η Εθνική ομάδα να αποκτήσει πνευματική ταυτότητα, που θα δημιουργεί διαρκή αγωνιστική αποτελεσματικότητα. Πρέπει οι ελληνικές διασυλλογικές συμμετοχές στα ευρωπαϊκά Κύπελλα να γίνουν αφορμές για ξεκάθαρη ενίσχυση του συνολικού εκτοπίσματος της καθεμιάς από αυτές... Πρέπει η παραγωγική διαδικασία στις νεαρές ηλικίες να μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες. Πρέπει να καλλιεργεί η ίδια η ομοσπονδία στα στελέχη της τη νοοτροπία της παραγωγής έργου και όχι της τυπικής διεκπεραίωσης ίσα ίσα για να μην έχει μπελάδες ο οποιοσδήποτε. Η μετριότητα χτυπιέται μονάχα από τους υψηλούς στόχους.

Πρέπει να αγαπηθεί το ποδόσφαιρο εξίσου με τα οφέλη που το ίδιο δίνει, π.χ. μέσω μίας στελεχιακής θέσης στην ΕΠΟ... Πρέπει να γίνει ατομικός και συλλογικός στόχος ο πετυχημένος απολογισμός στο τέλος της θητείας και σε περίπτωση αποτυχιών να δίνονται δημόσιες εξηγήσεις. Πρέπει η ΕΠΟ να κερδίσει την εκτίμηση της εγχώριας και της ξένης ποδοσφαιρικής κοινότητας, αλλά και των ποδοσφαιρόφιλων του ελλαδικού χώρου...

Πρέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο να πάψει να είναι μία σκέτη παρέλαση των πολλαπλών παθογενειών του, και να μετατραπεί σε αξιομνημόνευτο παράδειγμα και ανάσα διαφυγής για τον κόσμο που το λατρεύει. Μπορεί; Ποιος ξέρει... Σε κάθε περίπτωση, τα διακυβεύματα είναι τόσα πολλά και σοβαρά που κάθε αδιαφορία ή κάθε οκνηρία είναι αυτογκόλ δίχως σοβαρές δικαιολογήσεις...