Εδώ και ένα χρόνο βρισκόμαστε σε τεχνητό, "κατ' οίκον περιορισμό", μία κοινωνία χωρίς δυνατότητα κοινωνικοποίησης. H κυβέρνηση καθημερινά κατηγορεί τους πολίτες, μέσα από τα πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ, για την δήθεν απροσεξία και έλλειψη ευθύνης απέναντι στην πανδημία. Ο τρόπος τους να αποφύγουν την ευθύνη για την δικιά τους απαράδεκτη διαχείριση της κατάστασης. Προσλαμβάνοντας μπάτσους αντί για γιατρούς, καλώντας απερίσκεπτα τουρίστες το καλοκαίρι, ανοιγοκλείνοντας κλάδους του εμπορίου ανάλογα με το πόσο συμβάλλουν στην οικονομία και μην προσπαθώντας καν να κρύψουν την δικιά τους έλλειψη "ατομικής ευθύνης", βολτάρουν ανενόχλητοι, ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν μερικούς πόντους στην επόμενη δημοσκόπηση.

Παράλληλα το νομοθετικό έργο συνεχίζεται, περιλαμβάνοντας τρομακτικές αλλαγές στην καθημερινότητα, όπως είναι η ιδιωτικοποίηση της παιδείας, της υγείας και του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ απαγορεύονται οποιεσδήποτε εκφράσεις διαμαρτυρίας με πρόσχημα την πανδημία. Ακόμα και έτσι σχεδόν καθημερινά καλούνται διαδηλώσεις. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα ασυδοσίας και λογοκρισίας, την προηγούμενη βδομάδα ήρθε για ψήφιση στη βουλή ένα νομοσχέδιο που απειλούσε οποιονδήποτε καλλιτέχνη ή αναμεταδότη έργου που θεωρείται «ανατρεπτικό» συνδέοντάς το αυθαίρετα με την «υποκίνηση σε βία», βάσει του τρομονόμου. Ήταν πολύ όμορφα στολισμένο με άλλες απαγορεύσεις που φαινομενικά δείχνουν "άκακες", όπως την απαγόρευση οπτικοακουστικών μέσων να περιλαμβάνουν μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, γενετικών χαρακτηριστικών, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. Παρόμοια νομοσχέδια στη Γερμανία και την Ισπανία είχαν ως αποτέλεσμα τη φυλάκιση καλλιτεχνών. Μετά από έντονη διαμαρτυρία του κόσμου το νομοσχέδιο "τροποποιήθηκε προσωρινά", μεταθέτοντας τις κυρώσεις από τους δημιουργούς στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η κυβέρνηση πάτησε πάνω σε ένα άρθρο σχετικά με την απαγόρευση ακροδεξιάς ρητορικής μίσους στα οπτικο-ακουστικά μέσα (το οποίο έτσι κι αλλιώς προβλέπεται στον αντιρατσιστικό νόμο) χρησιμοποιόντας τη λογική των δύο άκρων ώστε παράλληλα να στοχοποιήσει τα προοδευτικά κινήματα η ίδια κυβέρνηση που επιτίθεται με μίσος απέναντι σε πρόσφυγες, μετανάστες και στα κινήματα που τους προστατεύουν. Γίνεται σαφές ότι το κράτος προσπαθεί να φιμώσει τις όποιες φωνές δεν το βολεύουν και διαταράσσουν την καθημερινότητα των νοικοκυραίων. Η κατακραυγή ακροδεξιού περιεχομένου είναι ένα "κοινωνικό επακόλουθο" για το οποίο πρέπει να μαχόμαστε καθημερινά. Δεν είναι κάτι που εμπιστευόμαστε το κράτος να μπει ως διαιτητής. Όχι γιατί εθελοτυφλούμε μπροστά σε τέτοιες λογικές, αλλά γιατί γίνεται σαφές πως η κρίση όσων βρίσκονται στην εξουσία είναι γεμάτη προκατάληψη με απώτερο σκοπό να κρατήσουν τη θέση τους, και γιατί η πραγματικότητα είναι πως η λογική "πονάει χέρι, κόβει χέρι" το μόνο που καταφέρνει είναι την ενδυνάμωση τέτοιων λογικών και όχι την εξάλειψή τους.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε αυτή τη συλλογή ως ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας, απαιτώντας την άμεση απόσυρση του άρθρου 8, και να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους και τις διωκόμενες άλλων χωρών με βάση αντίστοιχους νόμους. Θέλουμε μέσω αυτής της δουλειάς να δείξουμε ότι δεν σκοπεύουμε να φιμωθούμε και ότι θα συνεχίσουμε την παραγωγή ανατρεπτικού υλικού. Οι τέχνες συνολικά αν δεν θέλουν να καταντήσουν εφήμερα προϊόντα διασκέδασης, πρέπει να τολμούν να σχολιάζουν τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας και να εκφράζουν ελεύθερα την όποια αγανάκτηση του απλού κόσμου. Αποφασίσαμε η συλλογή αυτή, η οποία περιλαμβάνει συγκροτήματα και καλλιτέχνες από ένα ευρύ φάσμα της σκληρής μουσικής, να διανέμεται με ελεύθερη συνεισφορά, και όλα τα έσοδα να διατεθούν στην Αυτοοργανωμένη Δομή Αλληλεγγύης και Συλλογής-Προσφοράς ειδών πρώτης ανάγκης “Το Ντουλάπι”, σε μία κίνηση να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται βοήθεια στη δύσκολη αυτή περίοδο που ζούμε.

askpthk.espivblogs.net/2021/02/09/ntoylapi-february/
www.facebook.com/AgainstArtCensorship
www.facebook.com/Solidarity.PabloHasel/