Στο μυαλό του Ουίλιαμ Κέντριτζ

ΟΝLINE AΠΟΨΕ ΣΤΟ SUMMER NOSTOS FESTIVAL

Πόσες φορές δεν έχουμε αναφωνήσει μπροστά σε ένα έργο τέχνης, «μα πώς το σκέφτηκε αυτό;», θαυμάζοντας τον καλλιτέχνη; Η σύλληψη και δημιουργία ενός έργου από έναν κορυφαίο άνθρωπο της τέχνης μέσα στο ίδιο του το εργαστήριο αποτελεί μια γοητευτική διαδικασία, κατά την οποία συνήθως οι αυτόπτες μάρτυρες είναι λίγοι.

Tο Summer Nostos Festival RetroFuture (SNFestival.org/live) σάς δίνει την ευκαιρία να «μπείτε» στον χώρο του Ουίλιαμ Κέντριτζ, τον οποίο ο ίδιος αποκαλεί επέκταση του νου και της σκέψης του. Απόψε, στις 21.00, ο Νοτιοαφρικανός εικαστικός και σκηνοθέτης θα σας ξεναγήσει οnline στο στούντιό του και θα μιλήσει για τη δημιουργική διαδικασία που κρύβεται πίσω από το έργο του «Waiting for the Sibyl». Πώς ξεκίνησε ως μια άυλη ιδέα στη φαντασία του και πώς πήρε τη συγκεκριμένη μορφή μιας παράστασης;

Η όπερα δωματίου «Waiting for the Sibyl» διηγείται την ιστορία της Κυμαίας ιέρειας Σίβυλλας, λειτουργώντας ως ένας πολυδιάστατος οπτικά διαλογισμός πάνω στην έννοια της ζωής, της μοίρας και της ανθρώπινης συνείδησης. Εργο για τρεις χορευτές και έξι τραγουδιστές, η όπερα δημιουργήθηκε με τη συνεργασία του χορωδιακού σκηνοθέτη και χορευτή Nhlanhla Mahlangu και του συνθέτη Kyle Shepherd και ξεδιπλώνεται σε πέντε σύντομες σκηνές, που οριοθετούνται από το άνοιγμα και το κλείσιμο της αυλαίας. Ενσωματώνοντας τα πλέον χαρακτηριστικά εκφραστικά στοιχεία της δουλειάς του Κέντριτζ -προβολές, ζωντανή παράσταση, ηχογραφημένη μουσική και θέατρο σκιών- το έργο εξιστορεί τον τρόπο που η Σίβυλλα προφήτευε το μέλλον για όσους της το ζητούσαν: έγραφε τη μοίρα τους σε ένα φύλλο βελανιδιάς, το οποίο τοποθετούσε στην είσοδο της σπηλιάς της, πάνω από φύλλα με τη μοίρα άλλων. Ομως ένα απλό αεράκι μπορούσε να ανακατέψει τα φύλλα, έτσι ώστε ποτέ δεν μπορούσες να είσαι σίγουρος αν διάβαζες τη δική σου μοίρα ή τη μοίρα κάποιου άλλου...

Το έργο υπαινίσσεται, χωρίς ποτέ να το δηλώνει ξεκάθαρα, πως η σύγχρονη Σίβυλλα είναι ο αλγόριθμος που θα μπορέσει να προβλέψει το μέλλον μας, είτε πρόκειται για την υγεία είτε για την επαγγελματική ή την προσωπική μας κατάσταση. Και είναι αυτή η βεβαιότητα ενός αδυσώπητου μηχανισμού που καθορίζει το μέλλον μας, η οποία αντιπαρατίθεται με την επιθυμία για μια πιο ανθρώπινη σχέση με το πεπρωμένο μας.