Δύο μέτρα και δύο σταθμά στην Ελλάδα του Covid-19

Σε θλιβερή περιπέτεια εξελίχθηκε το ταξίδι της Λ.Τ. - τα στοιχεία της στη διάθεση της εφημερίδας - που ταξίδεψε στην πατρίδα για να συνοδεύσει τη μητέρα της στην τελευταία της κατοικία.

Ξεκίνησε από τη Μεγάλη Βρετανία, για να φτάσει μέσω Ζυρίχης και Φρανκφούρτης στην Αθήνα, στις 18 του περασμένου μήνα. Κατά την άφιξή τους στο αεροδρόμιο, οι επιβάτες υπεβλήθησαν στο τεστ ανίχνευσης του ιού και στη συνέχεια τους ανακοινώθηκε ότι θα οδηγούνταν σε ξενοδοχείο της Ομόνοιας, προκειμένου να περιμένουν τα αποτελέσματα και μετά θα έπρεπε να μείνουν στα σπίτια τους καραντίνα για 13 ημέρες.

«Έκπληκτη άκουσα δύο από τους Γερμανούς συνεπιβάτες μας, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Γερμανών να δίνουν συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό, για τους λόγους που επέλεξαν τη χώρα μας, ως πιο ασφαλή για τις διακοπές τους και ότι θα συνέχιζαν κανονικά, προκειμένου να περάσουν τις δύο βδομάδες των διακοπών τους, κάνοντας το γύρο της Μάνης, όπως είχαν σχεδιάσει. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι τουρίστες μπορούσαν να πάνε διακοπές, ενώ εμείς ήμασταν υποχρεωμένοι να μείνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας. Γιατί υπήρχαν δύο μέτρα και δυο σταθμά από τις ελληνικές αρχές...», μας λέει.

Κι αυτό δεν ήταν το μοναδικό μελανό σημείο στο ταξίδι της ερευνήτριας - ακαδημαϊκού που είναι μόνιμη κάτοικος εξωτερικού.

Η στάση στη Φρανκφούρτη, όπου έπρεπε να περάσει τράνζιτ 15 ώρες, προτού αναχωρήσει για την Αθήνα, της επιφύλασσε τη μεγαλύτερη ταλαιπωρία, καθώς τους ανακοίνωσαν ότι όσοι δεν έφευγαν την ίδια μέρα - και ήταν δύο ζευγάρια με παιδιά και η ίδια - θα έπρεπε να περάσουν αυτές τις 15 ώρες, περιορισμένοι σε ένα μικρό απομονωμένο χώρο, που είχε μόνο τέσσερις καρέκλες και καμία πρόσβαση σε καταστήματα εστίασης, νερό, φαγητό ή έστω μηχανήματα παροχής τους.

«Όχι μόνο δεν είχαμε που να καθίσουμε, αλλά να σημειωθεί ότι λόγω του ιού, δεν υπήρχε ούτε σέρβις στη διάρκεια της πτήσης. Το δωμάτιο που μας είπαν να παραμείνουμε, ήταν δίπλα στο γραφείο μετανάστευσης και στο αστυνομικό τμήμα όπου και απευθυνθήκαμε, ζητώντας να μεταφερθούμε σε χώρο όπου τουλάχιστον να μπορούμε να καθίσουμε και να προμηθευτούμε έστω λίγο νερό, ο Γερμανός αστυνομικός υπηρεσίας μας μίλησε πολύ άσχημα. Αυτή είναι η Γερμανία, έχουμε τους κανόνες μας και να κάνετε ότι σας λένε», μας είπε και κλείστηκε στο γραφείο του κατεβάζοντας και τα στόρια».

Άρχισαν να περιφέρονται στο έρημο - καθώς υπολειτουργούσε - και δαιδαλώδες αεροδρόμιο, χωρίς να μπορούν να βρουν ούτε κάποιον να τους δώσει πληροφορίες, ούτε διέξοδο στο πρόβλημά τους. Μετά από 10 ώρες ορθοστασίας και περιφοράς στο αεροδρόμιο, η λύση δόθηκε όταν άλλαξε η βάρδια και ο υπάλληλος ασφαλείας, παρ'ότι είχε τις ίδιες εντολές, όπως τους είπε, τους επέτρεψε παράτυπα να περάσουν, «επειδή είμαστε άνθρωποι στο κάτω κάτω», προκειμένου να πάνε σε έναν άλλο χώρο με άνετες πολυθρόνες για όλους και το μοναδικό ανοιχτό κατάστημα εστίασης του αεροδρομίου εκείνη την ώρα - γνωστής αλυσίδας ταχυφαγείων που ήταν ειδικός χώρος για τους διερχόμενους (τράνζιτ) επιβάτες.
«Δεν είναι δυνατόν να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο και να υποβάλλουν σε τόση ταλαιπωρία τους επιβάτες σε ένα από τα μεγαλύτερα αεροδρόμια της Ευρώπης», μας λέει.