Κορονοϊός: μια κρίση που θα αφήσει βαθιά ίχνη

Ο καθένας, όταν αντιμετωπίζει κρίσιμες καταστάσεις, έχει έναν προσωπικό τρόπο που αντιδρά. Εγώ παίρνω τα βουνά. Επιλέγω συνήθως τον γειτονικό μου Υμηττό. Εχει υπέροχες διαδρομές. Μικρές, μεγάλες, δύσκολες, εύκολες.

Αν είναι μεγάλα τα ζόρια, επιλέγω μεγάλη και εύκολη. Από το Μοναστήρι του Κυνηγού στην Αγία Παρασκευή μέχρι την Καλοπούλα στην Καισαριανή.

Μετά από μια τέτοια διαδρομή, σήμερα, ξεκλείδωσα τους προσωπικούς μου κωδικούς. Μπροστά μας έχουμε μια κρίση μεγάλη. Μια κρίση που αφορά το ύψιστο αγαθό της ζωής. Αυτή η μεγάλη περιπέτεια θα καθορίσει και θα σημαδέψει προσωπικές και συλλογικές συμπεριφορές. Θα αφήσει βαθιά ίχνη.

Δεν έχει σημασία σήμερα να κάνουμε κριτική για λάθη και παραλείψεις. Αυτή είναι η συζήτηση της επόμενης μέρας, όταν ο συναγερμός θα έχει λήξει.

Σήμερα αυτό που ζητάμε από την Πολιτεία και την υπεύθυνη κυβέρνηση είναι να μας ενημερώσει για το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό και τα μέσα που έχουμε. Με αυτά που έχουμε, με αυτά θα πολεμήσουμε. Οι λειτουργοί του Εθνικού Συστήματος Υγείας θα ανταποκριθούν με τον μέγιστο βαθμό ευθύνης, όπως αρμόζει στη μεγάλη πρόκληση που θέτει η σημερινή κατάσταση.

Οι πολίτες να ακολουθούν τις οδηγίες των υπεύθυνων οργάνων της Πολιτείας. Τη μάχη αυτή θα την κερδίσουμε.

Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας έχει όλα εκείνα τα εχέγγυα να ξεπεράσει αυτήν τη δυσκολία με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.

ΥΓ.: Τους προσωπικούς μου κωδικούς τούς εκφράζουν οι στίχοι από δύο τραγούδια παλιά και αγαπημένα.

Οι στίχοι του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Στρατιώτη μου τη μάχη θα κερδίσει,

όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.

Οποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει

στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει

και οι στίχοι του Γ. Ρίτσου σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου από την «Καντάτα για τη Μακρόνησο»

Ο Αλέξης ήταν ήσυχος, όπως

εκείνος που ’χει κάνει το καθήκον του

*Διευθυντής Πνευμονολογικής Κλινικής «Ευαγγελισμού»