«Όχι στην αστυνομική αυθαιρεσία στις ψυχιατρικές μονάδες»

Η «Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία» καταγγέλλει την αστυνομική αυθαιρεσία που εκφράστηκε -για πολλοστή φορά μέσα σε μια ψυχιατρική μονάδα- με την απειλή για σύλληψη της εφημερεύουσας ψυχιάτρου (και προέδρου της ΟΕΝΓΕ) στην ψυχιατρική κλινική του Θριασίου, όταν αυτή ζήτησε το αυτονόητο: να μην οπλοφορούν οι φρουροί-αστυνομικοί μέσα σε μια ψυχιατρική κλινική.

Στο κείμενο της η Πρωτοβουλία τονίζει:

«Η απάντηση στο αίτημα να μην οπλοφορούν λόγω των κινδύνων που αυτό εγκυμονεί μέσα σ΄ ένα ψυχιατρικό τμήμα, δεδομένης και της πικρής εμπειρίας από πρόσφατα τραγικά συμβάντα (όπως αυτό στο Ρίο, όπου ένας υπό φύλαξη ασθενής άρπαξε το όπλο του φρουρού του και αυτοκτόνησε), αντιμετωπίστηκε με το κάλεσμα ενισχύσεων από την ομάδα ΔΙΑΣ για να συλλάβουν την ψυχίατρο!

Δεν ξέρουμε αν αυτή η πέραν κάθε νομιμότητας προκλητική αντίδραση έχει να κάνει με την έγχυση στο αστυνομικό σώμα, «νέων δόσεων» στο ανεξέλεγκτο και στο αυθαίρετο της δράσης του από την πρόσφατη κυβερνητική αλλαγή και τη νέα πολιτική του ηγεσία. Το σίγουρο είναι ότι η αστυνομική αυθαιρεσία μέσα στις μονάδες υγείας, και ιδιαίτερα τις ψυχιατρικές, είναι παλιά υπόθεση και πάντα στηριζόμενη στις πλάτες των πολιτικών προϊσταμένων των διαδοχικών κυβερνήσεων.

Είναι επανειλημμένες οι περιπτώσεις που οι αστυνομικοί-φρουροί κρατουμένων που νοσηλεύονται σε ψυχιατρικές μονάδες, επιδεικνύουν την «δεξιότητά τους να φρουρούν» πιέζοντας ασφυκτικά το προσωπικό της μονάδας για μηχανική καθήλωση του ασθενή, ή τον δένουν οι ίδιοι με χειροπέδες πάνω στο κρεβάτι του. Μεταφέροντας παρόμοιες στάσεις και πρακτικές και σε άλλους συν-ασθενείς που κρίνουν ως επικίνδυνους. Με συμπεριφορές συχνά αήθεις, προκλητικές προς νοσηλευόμενους και προσωπικό. Επιβάλλοντας να κλείνουν, ανεξαρτήτως ώρας, τα παράθυρα του θαλάμου, προκειμένου αυτοί να κάθονται άνετα στην πολυθρόνα τους, να πίνουν τον καφέ τους και να παίζουν με το κινητό τους. Απαιτώντας, ενίοτε, ακόμα και να είναι παρόντες στην εξέταση του ασθενή από τον γιατρό μέσα στο γραφείο του.

Η παρουσία των αστυνομικών μέσα στα ψυχιατρικά τμήματα δεν έχει να κάνει μόνο με τις συμπεριφορές αυτές, που είναι ανέκαθεν ο κανόνας. Εχει να κάνει με την ίδια την παρουσία τους, που είναι, καθεαυτή, τραυματική και εκφοβιστική για την πλειονότητα των νοσηλευομένων, καθώς η εμπλοκή με τις διωκτικές αρχές είναι η συνήθης και πολύ οδυνηρή εμπειρία της πλειονότητας των νοσηλευομένων, που έχουν, συχνά, συρθεί με βίαιο τρόπο για να νοσηλευθούν. Όταν το «διωκτικό παραλήρημα» κάποιων εξ΄ αυτών έχει πολύ συχνά να κάνει με ιδέες δίωξης από την αστυνομία, με παρακολουθήσεις κλπ. Το να εγκαθίστανται δύο αστυνομικοί--φρουροί μέσα σ΄ ένα ψυχιατρικό τμήμα (ενίοτε και περισσότεροι, ανάλογα με τον αριθμό των φυλασσομένων) και μάλιστα να οπλοφορούν, κάνει αυτές τις ιδέες να «επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα» του άμεσου περιβάλλοντος των ασθενών, μέσα στον ίδιο το χώρο που θα έπρεπε να βιώνουν ως χώρο θεραπείας και όχι ως χώρο περαιτέρω απειλής και δίωξης».

Η Πρωτοβουλία καλεί «όλες και όλους, άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, επαγγελματίες ψυχικής υγείας, οικογένειες, συλλογικότητες, να κινητοποιηθούμε ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία, το ίδιο όπως και στην ψυχιατρική καταστολή» και καταλήγει:

«-Κανένας φρουρός με όπλα μέσα στα νοσοκομεία.

-Εξω η αστυνομία από τις ψυχιατρικές μονάδες.

-Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν, αρκεί να τις θέλουμε.

-Η επικινδυνότητα είναι των αστυνομικών και όχι των ασθενών»