Αθήνα, 7°C
Αθήνα
Αραιές νεφώσεις
7°C
9.0° 6.2°
4 BF
75%
Θεσσαλονίκη
Ελαφρές νεφώσεις
8°C
9.5° 6.9°
3 BF
64%
Πάτρα
Ελαφρές νεφώσεις
12°C
12.6° 11.6°
4 BF
48%
Ιωάννινα
Αίθριος καιρός
11°C
10.9° 10.9°
1 BF
32%
Αλεξανδρούπολη
Αραιές νεφώσεις
4°C
4.1° 3.9°
4 BF
52%
Βέροια
Σποραδικές νεφώσεις
7°C
9.0° 6.2°
0 BF
68%
Κοζάνη
Σποραδικές νεφώσεις
5°C
5.4° 3.4°
0 BF
42%
Αγρίνιο
Ελαφρές νεφώσεις
13°C
12.5° 12.5°
2 BF
41%
Ηράκλειο
Ασθενείς βροχοπτώσεις
10°C
11.5° 9.4°
5 BF
74%
Μυτιλήνη
Σποραδικές νεφώσεις
7°C
7.1° 4.6°
4 BF
62%
Ερμούπολη
Αραιές νεφώσεις
9°C
9.4° 7.7°
6 BF
66%
Σκόπελος
Αραιές νεφώσεις
5°C
4.6° 4.6°
5 BF
60%
Κεφαλονιά
Ελαφρές νεφώσεις
13°C
12.9° 9.2°
3 BF
44%
Λάρισα
Αραιές νεφώσεις
8°C
9.6° 7.9°
2 BF
56%
Λαμία
Αυξημένες νεφώσεις
7°C
8.3° 5.6°
1 BF
72%
Ρόδος
Ελαφρές νεφώσεις
13°C
13.8° 12.8°
2 BF
40%
Χαλκίδα
Σποραδικές νεφώσεις
7°C
8.2° 7.2°
5 BF
64%
Καβάλα
Ελαφρές νεφώσεις
6°C
6.3° 6.0°
4 BF
49%
Κατερίνη
Αραιές νεφώσεις
7°C
7.8° 7.0°
2 BF
78%
Καστοριά
Σποραδικές νεφώσεις
6°C
5.7° 5.7°
0 BF
63%
ΜΕΝΟΥ
Κυριακή, 09 Φεβρουαρίου, 2025
«Julia’s Stepping Stones», Julia Reichert
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
«Julia’s Stepping Stones», Julia Reichert

Το Anschluss γίνεται στις οθόνες μας

Ο,τι ξεστομίζουν ο πλανητάρχης real estate και οι τεχνοφεουδάρχες έχει ήδη ενσταλαχτεί στους νευρώνες του πλήθους από τις μυθοπλασίες στις πλατφόρμες.

O πλανητάρχης ζητά να προσαρτήσει τη Γριλανδία, τον Καναδά και τη Διώρυγα του Παναμά, όπως ζήτησε ο Χίτλερ το Anschluss, την προσάρτηση από την Αυστρία, κι αυτή το αποδέχτηκε. Ισως έτσι τα αποδέχεται τα «Ανσλους» το δυτικό πλήθος σήμερα, μασουλώντας ποπ κορν μπροστά στο ατέρμονο στρίμινγκ Νetflix Disney Amazon Apple – να, αυτοί είναι οι φεουδάρχες των πλατφορμών που χρηματοδοτούν τον πλανητάρχη του Anschluss.

Ο υπερπλούσιος αποικιστής του Διαστήματος Ιλον Μασκ γαβγίζει το όραμά του για την παγκόσμια διακυβέρνηση, σαν Τζακ Μπάρον του Νόρμαν Σπίνραντ, να σκιάζονται οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις των ψοφοδεών. Το πλήθος του στρίμινγκ και του ΤικΤοκ παρακολουθεί απαθώς, οι περισσότεροι αδιαφορούν πλήρως, σαν να το ξέρουν ήδη, σαν να το έχουν εκ των προτέρων αποδεχτεί: το έδαφος, το έθνος, το κράτος είναι ήδη παρελθόν, ο αποεδαφικοποιημένος κόσμος ορίζεται από πληροφορίες, ο πόλεμος γίνεται με πληροφορίες, το θέαμα είναι πληροφορίες μυθοπλασίας, ο κόσμος είναι μυθοπλασία, χωρίζεται σε καλούς οικείους και κακούς ανοίκειους, σε Δυτικο-Βόρεια και Ανατολικο-Νότια άβαταρ.

Αποίκιση των νευρώνων

Ο,τι ξεστομίζουν ο πλανητάρχης real estate και οι τεχνοφεουδάρχες σπόνσορες έχει ήδη ενσταλαχτεί στους νευρώνες του πλήθους από τις μυθοπλασίες στις πλατφόρμες. Αυτό σκεφτόμουν μετά το πολύωρο κάψιμο-binge των εορτών, με τις ταινίες και τις σειρές της χρονιάς. Σχημάτισα μια πικρή σκέψη: Η ροή θεάματος στις πλατφόρμες, εδώ και χρόνια, προετοιμάζει εννοιολογικά και ψυχολογικά τα ακροατήρια για ό,τι ακολούθως εμφανίζεται ως κυρίαρχη ιδεολογία και διοίκηση.

Η τυποποίηση των καλών - κακών, ο βάναυσος οριενταλισμός και ρατσισμός επιστρατεύονται σε κάθε εικονοποίηση Αράβων, μουσουλμάνων, Ρώσων, Κινέζων. Ακόμη και στο πολιτικά ειρωνικό «Anora», μια φαρσοκωμωδία για το ασύμπτωτο φτωχών και πλουσίων, οι κτηνώδεις πλούσιοι είναι Ρώσοι, ενώ η ρωσικής καταγωγής σεξεργάτρια ως Αμερικανίδα πρώτης γενιάς υπερασπίζεται ένα δράμι ατομικής αξιοπρέπειας.

Πόλεμος χωρίς αίμα

Εκεί που επικρατούν απολύτως τα στερεότυπα καλών - κακών, με απόλυτη προβολή του δυτικού ιστορικοηθικού προτύπου, είναι ταινίες και σειρές πολεμικής δράσης, με μαφίες και αστυνομία, και τα κατασκοπικά.

Στα πολεμικά από Ιράκ και Αφγανιστάν, αλλά και με λίγη Αφρική, οι προσωπικές δραματικές συγκρούσεις αφορούν πάντα τους Αμερικανούς επαγγελματίες στρατιώτες, συνήθως εκτελεστές-σκοπευτές και καταδρομείς, ποτέ τους ντόπιους πληθυσμούς. Οι ντόπιοι εμφανίζονται είτε ως αδίστακτοι μακελάρηδες είτε ως θύματα των συμπατριωτών τους τρομοκρατών· η πιο συνηθισμένη ρουτίνα, πάντως, είναι οι θεατές να εξοικειώνονται με τη λειτουργία των έξυπνων βομβών και των drones, με έναν «καθαρό» τεχνικό πόλεμο, στον οποίο τα απρόσωπα ανθρώπινα σφάγια είναι κινούμενα πίξελ σε μια σκηνή γάμου ή κηδείας έως ότου με Ρότζερ, Κόπι Δατ, ένα μανιτάρι σκόνης τα καλύψει όλα. Σαν βίντεο γκέιμ.

Η εννοιολογία προσομοιώσεων του βίντεο γκέιμ και η τεχνολογία απομακρυσμένων καταστροφών έχουν αντικαταστήσει τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ και τον Σαμ Πέκινπα, τον ρεαλισμό και τα ηθικά διλήμματα. Ο πόλεμος είναι έξυπνες βόμβες στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γάζα και τη Βηρυτό, στοχευμένες δολοφονίες στην Τεχεράνη, παντού στον Αξονα του Κακού.

Στο Μάτριξ του Agency

Οπως απο-αιματοποιείται ο πόλεμος, έτσι αποενοχοποιούνται και οι μυστικές υπηρεσίες. Η CIA στην ομώνυμη σειρά του Netflix είναι «Agency», είναι μια καθαρή υπερδομή ανάλυσης πληροφοριών, με έξυπνους αφοσιωμένους τεχνοκράτες, συν λίγη δράση, καμία βρομιά. Δεν υπάρχουν σχέδια πραξικοπημάτων Gladio και Κόκκινη Προβιά, Κόνδωρ και Αλιέντε, Λατινική Αμερική, συνωμοσίες, βασανιστήρια Αμπου Γκράιμπ, Γουοτεργκέιτ, Τομ Καραμεσίνης και Γκας Αβρακότος, όπως μάθαιναν παλιότερα οι αφελείς πληθυσμοί από τις εφημερίδες και τις ταινίες της φιλελεύθερης Αμερικής του ’70, ακόμη και από τον Τζον Λε Καρέ. Τώρα δεν υπάρχει ιστορία. Ολα είναι κάμερες, κλώνοι κινητών, τηλε-εντοπισμοί, ροές κώδικα σαν Μάτριξ, ένα εγκεφαλικό παιχνίδι. Οι κακοί βρίσκονται απέναντι, στην Ανατολή και στον Νότο: κακόβουλοι Αφρικανοί, μπρουτάλ Λευκορώσοι και Ρώσοι, σκοτεινοί Κινέζοι, οι γνωστοί τερορίστες Αραβες. Η παράδοση έχει καθαρθεί από τους σκοτεινούς και δραματικούς Λε Καρέ και Γκράχαμ Γκριν, τους λίμπεραλ Αλαν Πάκουλα και Σίντνεϊ Πόλακ, έχει διατηρηθεί μόνο ο φλοιός του Ιαν Φλέμινγκ, ένα σοβαροφανές τζεϊμσμποντιλίκι.

Ακόμη και το πρόσφατο ριμέικ τού «Η μέρα του Τσακαλιού», μυθιστορήματος του 1973, παρότι σκιτσάρει ως κακούς και τους σημερινούς υπερπλούσιους, ουσιαστικά χτίζει ως αντιήρωες έναν μοναχικό εκτελεστή, αηδιασμένο από το κρατικό Κακό, και έναν μοναχικό τεχνοφεουδάρχη που απειλεί με λογισμικό (!) την αδιαφάνεια του χρήματος – δύο εκδικητές Ζορό, δύο κατοπτρικούς ερημίτες, με φόντο αποβλακωμένες μάζες, απέναντι σε ανίκανους πράκτορες διεφθαρμένων κρατών.

[Κάπου μες στο binge, είδα το αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ «Julia’s Stepping Stones», της σπουδαίας κινηματογραφίστριας Julia Reichert. Μισή ώρα τέχνη, αγώνες για ισότητα και ελευθερία, για φαντασία, οι ξεχασμένες ιδέες του ’60-’70. Μια ανοιχτή δυνατότητα, μια χαραμάδα στο τείχος της προπαγάνδας: το είδα στο Netflix…]

Google News ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Το Anschluss γίνεται στις οθόνες μας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.

Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.

Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας