Λίγα χρόνια πριν φύγει απ’ τη ζωή η συγγραφέας Λιλή Ζωγράφου μού είχε στείλει ένα θαυμάσιο κείμενο για τη ζωοφιλική μας σελίδα.
Με πήρε και τηλέφωνο, μερικές μέρες αργότερα, για να μάθει αν το είχα πάρει και αν σκόπευα να το δημοσιεύσω. Τη διαβεβαίωσα ότι το είχα πάρει και ότι φυσικά και θα το δημοσίευα, θεωρώντας ότι αποτελούσε τιμή για τη σελίδα μας. Και γίναμε φίλοι.
Μια βραδιά, σ’ ένα ταβερνάκι πίσω απ’ τον Παναθηναϊκό μού εκμυστηρεύτηκε γιατί δεν είχε σκύλο, αν και τους αγαπούσε πολύ: «Είχα, αλλά πέθανε. Και πια είμαι πολύ μεγάλη, κλείνω τα 75. Τι θα γίνει το σκυλί όταν πεθάνω;». Εκτίμησα πολύ την υπεύθυνη στάση της. Γι’ αυτό και λίγες μέρες μετά παραξενεύτηκα όταν έμαθα ότι είχε αποκτήσει ένα γλυκύτατο πομεράνιαν, μικροσκοπικό και κατάξανθο. Της θύμισα τι έλεγε, αλλά «μου το έφερε δώρο ένας καλός μου φίλος, τι να ‘κανα, το κράτησα...». Δύο χρόνια μετά η Λιλή έφυγε για πάντα. Δεν έμαθα ποτέ τι απέγινε το σκυλάκι, η Πονπόν. Ελπίζω να το ανέλαβε η κόρη της. Αλλιώς...
Αφορμή για να θυμηθώ τώρα την Πονπόν στάθηκε το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ένας φίλος και η σύζυγός του, που αποφάσισαν πριν από 3-4 μήνες να υιοθετήσουν ένα πανέμορφο κουταβάκι που κάποιοι εγκατέλειψαν στην περιοχή μας, εδώ στον Μαραθώνα.
Το σκυλάκι, 7-8 μηνών πια, έχει γίνει περίπου 20 κιλά και, όπως κάθε υγιές κουτάβι, είναι γεμάτο ενέργεια και ατέλειωτη διάθεση για παιχνίδια. Και ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα των φίλων μου. Εχοντας ηλικία 74 ετών και κάποια προβλήματα υγείας, ο φίλος μου αντιμετωπίζει με δέος τις άγαρμπες «επιθέσεις φιλίας» του σκυλάκου, αλλά και τα απότομα τραβήγματά του κατά τη διάρκεια της βόλτας. Τα ίδια -και ενισχυμένα- ισχύουν και για τη σύζυγό του, η οποία διαρκώς του υπενθυμίζει ότι εκείνη δεν συμφωνούσε, απ’ την αρχή, με την υιοθεσία.
Καθώς και ο δύο είναι έντιμοι και ευαίσθητοι άνθρωποι δεν θέλουν, επ’ ουδενί, να πετάξουν το σκυλάκι στον δρόμο, όπως δυστυχώς κάνουν πολλοί συνάνθρωποί μας. Απ’ την άλλη, το πρόβλημά τους μεγαλώνει όσο μεγαλώνει -και δυναμώνει- ο σκύλος...
Θέλω να απευθυνθώ σε κάποιους ανθρώπους μιας μάλλον προχωρημένης ηλικίας και να τους συστήσω, ίσως για... εκατοστή φορά απ’ αυτή τη σελίδα, να σκεφτούν ξανά και ξανά αν πρέπει -αν μπορούν- να υιοθετήσουν ένα σκυλί και, ειδικότερα, ένα κουταβάκι. Οσο κι αν το θέλουν.
Ενα κουταβάκι, που σφύζει από υγεία, γεμάτο ενέργεια και ασταμάτητη διάθεση για παιχνίδι, χρειάζεται κατόχους με ανάλογη όρεξη, οπλισμένους με τεράστια αποθέματα ανοχής και αντοχής. «Προσόντα» που πολύ σπάνια διαθέτουν άτομα που έχουν μπει στα «-ήντα», όσο καλοπροαίρετοι και ευαίσθητοι κι αν είναι.
Επείγοντα
Η Πέγκυ είναι 8 ετών, πανέμορφη, αλλά πολύ άτυχη: εδώ και 4 χρόνια, αφ’ ότου πέθανε η «μαμά» της, ζει μόνη στο σπίτι, χωρίς παρέα, χωρίς χάδια και βόλτες. Μοναδική της χαρά, η καθημερινή επίσκεψη μιας κοπέλας που της πηγαίνει φαγητό. Πόσο θα ήθελε να βρει καλούς ανθρώπους να την βγάλουν από την απομόνωση! Είναι τόσο ήσυχη, τόσο τρυφερή και τόσο ήρεμη στη βόλτα, που θα της άξιζε μια καλύτερη ζωή. Θα βρεθεί κάποιος/α να κάνει αληθινά τα όνειρά της; Τηλ:6946-120611 καί 6949-216415.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας