Σήμερα, κυρίες και κύριοι, θα παραχωρήσω -θέλοντας και μη- τη στήλη μου στον δικό μου, προκειμένου να γράψει έναν μικρό αποχαιρετισμό στον παλιό φίλο και εκλεκτό συνάδελφό του, Γιάννη Διακογιάννη, που έφυγε πλήρης ημερών από κοντά μας. (Το κείμενο είναι γραμμένο την Τρίτη που μας πέρασε).
«Τρία πράγματα θα θυμάμαι, Γιάννη, από τη γνωριμία μας: τον σοβαρό και αδιαπραγμάτευτο επαγγελματισμό σου, την ευγένεια που έφερες στην αθλητικογραφία και το αστείρευτο κέφι σου. Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά:
● Πάντα απορούσα που τις αναμεταδόσεις αθλητικών γεγονότων, που έκανες, τις διάνθιζες με στοιχεία άγνωστα ακόμα σε αθλητικούς συντάκτες, σε συναδέλφους σου. Μία φορά, λοιπόν, σε ρώτησα σχετικά και μου είπες το μυστικό: “Κάθε μέρα περνάω 2-3 ώρες στο δώμα, στην ταράτσα, και ενημερώνω το αρχείο μου. Περνάω τα πάντα, επιδόσεις στον στίβο, εδώ και στο εξωτερικό, αποτελέσματα αγώνων ποδοσφαίρου, μετεγγραφές, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ετσι, πριν πιάσω το μικρόφωνο, έχω σημειώσεις για τα πάντα, ακόμα για την ιστορία ξένων πόλεων και λαών, για να δίνω και κάτι άλλο, εκτός από την περιγραφή των αγώνων”.
● Η σχέση σου με τη γαλλική κουλτούρα, λόγω των σπουδών σου στη Γαλλία, πέρναγε και μέσα από τις αναμεταδόσεις σου. Μία ευγένεια -πάντα ξεκινούσες με το “Δεσποινίδες, κυρίες και κύριοι”- ευπρόσδεκτη ακόμα και από τους... χουλιγκάνους, χαρακτήριζε τον λόγο σου κι έφερνε κοντά στο “αντρικό” ποδόσφαιρο πολλές κυρίες και δεσποινίδες. Μέχρι και η μητέρα μου σε συμπαθούσε, αν και δεν ήξερε τίποτα από ποδόσφαιρο.
● Τη δεκαετία του ’80, πηγαίναμε πολύ συχνά, ειδικά στις μεγάλες απεργίες της ΕΣΗΕΑ, στην ταβέρνα του “Καπετάνιου”, στη Δάφνη, παρέα με έναν λόχο συναδέλφων, κυρίως από την “Ελευθεροτυπία” και “ΤΑ ΝΕΑ”. Και μετά, όλοι μαζί -θυμάσαι;- στο σπίτι σου, στην οδό Βρυάξιδος, στο Παγκράτι. Η καλή σου η Βαρβάρα καθόταν στο πιάνο και πιάναμε το τραγούδι, έξω φωνή, χωρίς κανέναν οίκτο για τους άλλους ενοίκους της πολυκατοικίας. Και σχεδόν πάντα ακολουθούσαν τα ανέκδοτα και τα ντεσού των αθλητικών εφημερίδων, κι έπεφτε το γέλιο της αρκούδας.
Αυτά θυμάμαι. Οταν ξανασυναντηθούμε θα θυμηθούμε κι άλλα. Και πάλι θα γελάσουμε...».
● Μην ακούτε τον Ταρζάν ότι... μου παραχώρησε! Αυτό του ’λειπε. Με τον Γιάννη συνυπήρξαμε στην «Ελευθεροτυπία», πριν πάει στα «ΝΕΑ». Το ότι με τίμησε με τη φιλία και την εκτίμησή του ήταν παράσημο για μένα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας