Ναζί: Μίσος και για τις... γάτες

Το μίσος των εθνικοσοσιαλιστών (ναζί) εναντίον των Εβραίων, των Τσιγγάνων, των μελαχρινών γενικώς, των ΑμΕΑ κ.τ.λ. είναι λίγο-πολύ γνωστό. Εκείνο που ήταν, σε μας τουλάχιστον, άγνωστο ήταν το μίσος τους για τις... γάτες. Μας το κάνει γνωστό ο Jan Monhaupt, Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας του πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου «Ζώα στον εθνικοσοσιαλισμό» (Εκδόσεις Γκούτενμπεργκ, σε μετάφραση Γιάννη Κελόγλου, Αθήνα 2021). Και να μερικά αποκαλυπτικά αποσπάσματα:

«Τον Μάρτιο του '36, ένα ειδικό διάταγμα προστασίας της Φύσης επιτρέπει σε κάθε ιδιοκτήτη να παγιδεύει αδέσποτες γάτες στο κτήμα του και να τις παραδίδει στη συνέχεια στην τοπική αστυνομία. Εφόσον μια γάτα πιαστεί σε ξένους κήπους πάνω από δυο φορές μέσα σ' ένα χρόνο, τότε «εξουδετερώνεται», σύμφωνα με την επίσημη ορολογία. Οι κυνηγοί, επιπλέον, από το 1934 έχουν το δικαίωμα να πυροβολούν κάθε γάτα που συνεχίζει να βρίσκεται σε περίμετρο ως και «200 μέτρα από το επόμενο κατοικημένο σπίτι».

Ενας από τους πιο ένθερμους κυνηγούς γατών είναι ο Βιλ Φέσπερ. Ο εν λόγω συγγραφέας και δημοσιογράφος θεωρείται «ένας απ' τους χείριστους εθνικιστικούς μασκαράδες», όπως γράφει ο Τόμας Μαν σ' ένα γράμμα του προς τον φίλο του συγγραφέα Χέρμαν Εσε. Οταν ο Φέσπερ δεν γράφει ποιήματα για τον φίρερ και παραμύθια με ζώα ή δεν υποδαυλίζει στο εθνικοσοσιαλιστικό περιοδικό του Die Neue Literatur το μίσος εναντίον υποτιθέμενων Εβραίων συγγραφέων ή εκδοτών, «εκστρατεύει» με σκύλο και καραμπίνα στο εκτεταμένο πάρκο του κτήματός του, στο Τριάνγκελ της επαρχίας Γκίφχορν, και πυροβολεί όλες τις γάτες που ανακαλύπτει, ώστε να μη λεηλατούν τις φωλιές των ωδικών πτηνών.

Το θέμα του, ωστόσο, δεν είναι απλά η προστασία των πουλιών. Στα μάτια του οι γάτες είναι μια ξένη, ανεξέλεγκτη φυλή απ' την Ανατολή. Στις γάτες -αυτό μαθαίνει με το ζόρι στον μικρό του γιο Μπέρνβαρντ- δεν μπορούμε, εν αντιθέσει με τους σκύλους, να «ενσταλάξουμε» έναν ανθρώπινο χαρακτήρα. Διατεινόταν ότι ήταν καθαρά ζώα της πόλης - πανούργες, ύπουλες, αντικοινωνικές, με λίγα λόγια «οι Εβραίοι μεταξύ των ζώων».

Ο Αζόρ

Δεν θυμάμαι ποτέ -κι έχω διαβάσει πολλά βιβλία με θέμα τη σχέση ανθρώπου και ζώου- να έχω συγκινηθεί τόσο όσο τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου «Ο Αζόρ και ο κύριος των εννιά» (Εκδόσεις Καστανιώτης, Αθήνα 2021) της κ. Φωτεινής Τσαλίκογλου.

Είναι, θεωρώ, μοναδικό το κατόρθωμά της, μέσα σε 29 όλες κι όλες σελιδούλες, να χωρέσει τόση αλληλεγγύη, τόση αγάπη και τόση αισιοδοξία. Και -το κερασάκι στην τούρτα!- να δώσει ένα αριστουργηματικό τέλος, μέσα σε 64 λέξεις, στη γλυκιά -σαν γλυκό του κουταλιού- αυτή ιστοριούλα. Είναι ένα διαμαντάκι που πρέπει να διαβάσετε.