Της Αλλοπάρ*

Οπως συμβαίνει μετά από κάθε μεγάλο πολιτικό γεγονός, έτσι και τώρα, μετά τις ευρωεκλογές, η αγέλη μας (δηλαδή ο Ταρζάν κι εγώ) συνεδρίασε κάτω απ' τη μεγάλη μουριά και, μετά από πολλή συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων, κατέληξε στην εξής απόφαση:

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές, διότι κι αυτός, αναγκαστικά, κυβέρνησε κάτω απ' τη δαμόκλειο σπάθη Μνημονίου. Οπως ακριβώς έχασαν τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου και η Ν.Δ. του Σαμαρά. Για να αποδειχτεί ότι τα μνημόνια είναι σαν φυσικά φαινόμενα: Οποιος κυβερνάει μ' αυτά, χάνει ό,τι και να κάνει.

2. Ως προς το εύρος της νίκης της Ν.Δ., η αιτία είναι το γεγονός ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός του λειτούργησε σχετικά αποτελεσματικά, καταφέρνοντας να συλλάβει τόση φορολογητέα ύλη, που θα τη ζήλευαν όλοι οι υπουργοί Οικονομικών του παρελθόντος.

Οπως είναι γνωστό, κανένας άνθρωπος παγκοσμίως δεν θέλει να πληρώνει φόρους. Ειδικά στην Ελλάδα, η φορολόγηση -και η είσπραξη φόρων- βλάπτει σοβαρά την υγεία των υπουργών Οικονομικών και των κυβερνήσεων. Πρώτο θύμα ήταν ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, που ήρθε για να κάνει κράτος το χάος που λεγόταν Ελλάδα. Ολα πήγαιναν καλά, μέχρι που ζήτησε από τους κοτζαμπάσηδες (τους «αρχηγούς» του λαού, που μάζευαν τους φόρους, έδιναν στον σουλτάνο κάτι και τ' άλλα τα τσέπωναν) να πληρώνουν φόρο. Και τον δολοφόνησαν.

Ο Κώστας Καραμανλής απέτυχε εντελώς (με Ρεγκούζα και Σκρέκα) να μαζέψει φόρους. Κι όταν το ΣΔΟΕ τόλμησε, επί των ημερών του, να πάει στη Λέσβο για ελέγχους, οι επιχειρηματίες του νησιού πλάκωσαν στις κλοτσιές τους εφοριακούς και τους έβαλαν ξανά στο πλοίο για Πειραιά. Και αυτά έγιναν πριν απ' την κρίση. Και όταν ο Στουρνάρας, ως υπουργός Οικονομικών, τόλμησε να πει ότι «οι φόροι στην Ελλάδα δεν είναι μεγάλοι», όλοι έπεσαν να τον φάνε!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης (και η... Ξαφά) ξέρει πολύ καλά ότι χωρίς έσοδα από φόρους η Ελλάδα δεν μπορεί να ζήσει. Αλλά, μπροστά στην αγωνία του να κερδίσει τις εκλογές, καβάλησε το κύμα της αγανάκτησης των... φοροφυγάδων και με λαϊκισμούς και ευχάριστη ρητορική -που συνηθίζουν οι αντιπολιτεύσεις- κέρδισε πανηγυρικά τις εκλογές.

Ε, όταν και αν πάρει και τις βουλευτικές εκλογές, κάτι που είναι πολύ πιθανό, θα βρεθεί κι αυτός στη δυσάρεστη θέση να στενοχωρήσει αυτούς που τσεπώνουν τον ΦΠΑ, τους άλλους που φοροδιαφεύγουν συστηματικά, τους τρίτους που όλο ρωτάνε «πού είναι το κράτος;», αλλά οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα γι' αυτό. Ολους δηλαδή αυτούς που σήμερα παρηγορεί και χαϊδεύει. Και, φυσικά, θα πληρώσει κι αυτός το «πολιτικό κόστος».

* Η Αλλοπάρ μου έχει δίκιο. Το 1990 οι ψηφοφόροι στράφηκαν στον Κων. Μητσοτάκη, διότι «ο Ανδρέας ό,τι ήταν να δώσει, το 'δωσε. Να δούμε τι θα δώσει ο Μητσοτάκης». Τώρα είπαν το ίδιο για Τσίπρα και Κυριάκο. Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε.