Είναι να μην πανικοβληθείς και πας αγριεμένος στο σούπερ-μάρκετ, διότι κινδυνεύεις να πάρεις ό,τι βρεις μπροστά σου. Κατά έναν περίεργο τρόπο, στις περιπτώσεις αυτές σου δημιουργούνται «ανάγκες» που δεν...
Λένε για τις γάτες πως είναι σχεδόν αδύνατον να τις περιορίσεις σε κάποιον χώρο: αργά ή γρήγορα θα σκαρφιστούν κάποιον τρόπο να δραπετεύσουν. Αλλά υπάρχουν και μερικοί σκύλοι που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν.
Η ταχυδρόμος είχε τελειώσει την καθημερινή της δουλειά και ετοιμαζόταν να φύγει για το σπίτι. Τότε ένας συνάδελφός της, που είχε κάποιον λόγο να φύγει γρήγορα, την παρακάλεσε να παραδώσει, αντί γι’ αυτόν, ένα...
Κυρίες και κύριοι, με λύπη (!) σας ανακοινώνω ότι τελείωσα την ανάγνωση του πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου της κυρίας Λύντιας Τρίχα για τον Σπυρίδωνα Τρικούπη («Σπυρίδων, ο άλλος Τρικούπης, 1788-1873», εκδόσεις...
Αν κάποια μέρα, εκεί που περπατάτε δείτε ένα γκρίζο, παχουλό περιστέρι, φωνάξτε του «Παππού Πέρι»! Αν είναι αυτός, θα ’ρθει και θα καθίσει στον ώμο σας και, αν θέλετε, θα βγάλετε και μια φωτογραφία μαζί του!
Η Ράνια η πιτ-μπουλίτσα είναι 5 ετών, 28 κιλά, πανέμορφη, τρυφερή, φιλική με όλους... αλλά άτυχη: ο δικός της, λόγω υγείας, δεν μπορεί πια να τη φροντίζει.
Η συμπαθής τάξη των εργολάβων δημοσίων έργων έχει μια κακή συνήθεια: Οταν κάποιος αναλαμβάνει την επίστρωση νέου ασφαλτοτάπητα πάνω απ' τον παλιό, ξεχνάει να «σηκώσει» τις σχάρες των υπονόμων.
Μία συγκλονιστική επιστολή ψάρεψα απ' την αγγλική εφημερία «Ντέιλι Μέιλ»: ένας μεσήλικας, έχοντας φτάσει στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, σώθηκε την τελευταία στιγμή χάρη σ' ένα σκυλάκι που υιοθέτησε.
Η Σίβα χάθηκε κάπου μεταξύ λεωφόρου Αλεξάνδρας και Μουστοξύδη, κατά περίεργο τρόπο: Είχε έρθει απ' τη Ρόδο, με τη «μαμά» της, και περπατώντας κάπου στάθηκε, κάπου έχασε την επαφή και εξαφανίστηκε.
Πολύ συχνά, κυρίες και κύριοι, διάφοροι σκύλοι-φίλοι της σελίδας μας μού στέλνουν προσωπικές επιστολές στο e-mail μου, σχολιάζοντας -ζοχαδιασμένοι ή χαρούμενοι, αναλόγως- την επικαιρότητα.
Στην αρχή ήταν ένα «Φίλιπς», που το 'χαμε σε μπουφέ σε περίοπτη θέση. Στο χολ μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω απ' τη σόμπα -«σαλαμάντρα» τη λέγαμε- κάθε βράδυ μετά το δείπνο και το ανοίγαμε.
Η σφαγή ζώων για να τραφούμε είναι το θέμα του μικρού βιβλίου του Ζαχαρία Στουφή, Ζακυνθινού ποιητή και συγγραφέα, που ζει εδώ και 25 χρόνια στην Αττική.
