Επιλέγοντας συνολικά είκοσι οκτώ τίτλους από την επικείμενη πεζογραφική εκδοτική παραγωγή (αναμφίβολα υπάρχουν κι άλλοι αξιοσύστατοι), φιλοδοξούμε να συγκροτήσουμε ένα ψηφιδωτό από μυθιστορήματα, νουβέλες, αφηγήματα και συλλογές διηγημάτων.

Από τη Δούκα έως τους πρωτοεμφανιζόμενους Γαβρά και Μαλανδράκη, αλλά κι από σημαντικές πεζογραφικές φωνές, παλαιότερες και νεότερες (αρκετές εκ των οποίων βραβευμένες και μεταφρασμένες εκτός συνόρων), που σχηματίζουν μια ενδιαφέρουσα αφηγηματική βεντάλια, έως τους δημοσιογράφους Επτακοίλη, Καμπύλη και Κουναλάκη, που δοκιμάζονται στην πρόζα.

Γραφές ανοιχτές στα συλλογικά πάθη, στην κοινωνική ανησυχία ή παρωδία, στην αναζήτηση μιας νοσταλγικής ή απομαγευμένης εντοπιότητας, στο τραύμα της ιστορικής μνήμης, στο σεξουαλικό ή στο καλλιτεχνικό καθρέφτισμα, στην περιπλάνηση, στον στοχασμό, στην ενδοσκόπηση με μετωπικό ή πλάγιο προσωπείο· κείμενα άλλοτε κλασικότροπα, εικονοκλαστικά ή υβριδικά, σε φόρμα ρέουσα και συμπαγή, παραληρηματική ή θρυμματισμένη, δραματικής, σατιρικής ή λυρικής πνοής.

Το αφιέρωμα θα μοιραστεί ισομερώς, αυτό το Σάββατο και το επόμενο (28 Σεπτεμβρίου), όπου οι αλφαβητικώς καταχωρισμένοι συγγραφείς μας δίνουν ευσύνοπτα αλλά περιεκτικά μια πρόγευση από το θέμα, τον τρόπο, τη διαδικασία γραφής του νέου τους βιβλίου.

Η εκδοτική περίοδος αρχίζει ευοίωνα και δυναμικά. Ας συμβάλουμε ως αναγνώστες σ’ αυτή τη νέα αρχή…

Με τον παραμορφωτικό φακό της γραφής

Του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΑΝΤΟΝΑ

• Ο πολτός των πραγμάτων
• Αφήγημα
• Εκδ. Αντίποδες

Μια φουσκωμένη, γεμάτη πράγματα τσάντα παρουσιάζεται στον ήρωα σαν απειλή. Παρότι του ανήκει, θέλει με κάθε τρόπο να απαλλαγεί από αυτήν και κυρίως από τα πράγματα που περιέχει. Αυτό θα αποδειχθεί δυσκολότερο απ' όσο μπορεί να φανταστεί ο ήρωας. Η κατανόηση του μεγέθους του προβλήματος της τσάντας εξελίσσεται παράλληλα με καταιγιστικά γεγονότα.

Αυτά αποδεικνύουν στον ήρωα ότι η ζωή του έχει οδηγηθεί σε ένα σημείο καμπής: οι «δικές του» αποφάσεις κρίνονται αναγκαίες. Κι ωστόσο καμία δική του απόφαση δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα εξέλιξης των καταστάσεων. Μια φωτισμένη βιτρίνα στην πόλη και τα γεγονότα γύρω από αυτήν δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ταραχή αλλά επιτέλους και νέες προσδοκίες στον ήρωα. Ασφαλώς ο ίδιος δεν ελέγχει τις δράσεις του αφού τις συνειδητοποιεί κατόπιν εορτής, αλλά τουλάχιστον μπορεί να τις υπογράψει εκ των υστέρων μετά την ασυνείδητη διάπραξή τους.

Η τρέχουσα πραγματικότητα επιβεβαιώνεται με τον παραμορφωτικό φακό της γραφής που βλέπει λοξά τη διαμονή του ήρωα στον κόσμο, αλλά επίσης και την παράδοξη συμμετοχή του σε ένα τρομοκρατικό σχέδιο.

Η ζωή τους σαν σκανδιναβική ταινία

Του ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΝΥΦΑΝΤΑΚΗ

• Κάποιοι άλλοι
• Μυθιστόρημα
• Εκδ. Πατάκης

Φθινόπωρο του ’14, δύο άντρες πέφτουν από ένα αεροπλάνο κοντά στο αεροδρόμιο του Γκντανσκ. Είχαν κρυφτεί στους τροχούς μιας πτήσης από Κωνσταντινούπολη και πέθαναν από την ασφυξία ή το κρύο στα 30.000 πόδια. Ο ένας, νεαρός Σύρος, έψαχνε τρόπο να μπει στην Ευρώπη. Ο άλλος, ηλικιωμένος Αμερικανός, που είχε εισιτήριο να γυρίσει στην πατρίδα του, πώς βρέθηκε στο σύστημα προσγείωσης;

Ενας νεαρός Ελληνας που έχει μεταναστεύσει με τη γυναίκα του στην Πολωνία αποφασίζει να βρει την απάντηση. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να γεμίσει τις αργές μέρες της ανεργίας. Γι’αυτό ανοίγει ένα παράθυρο προς την Αμερική για να κρατήσει καλά κλειστό ένα άλλο που μπορεί να τον στείλει από τον τέταρτο στην άσφαλτο.

Ομως αυτό δεν είναι ένα αστυνομικό βιβλίο. Είναι η ιστορία των τριανταπεντάρηδων που όταν μεγάλωναν ένιωθαν το Παρίσι πιο κοντά στην Αθήνα από ό,τι τα Τρίκαλα, σκέφτονταν τη ζωή τους σαν σκανδιναβική ταινία και μπορούσαν με σιγουριά να πουν ότι τα είχαν κάνει όλα σωστά, μέχρι που ανακάλυψαν ότι πήγαν όλα λάθος. Και τότε κατάλαβαν ότι είχαν γίνει κάποιοι άλλοι.

Πολυτροπικό κείμενο

Του ΚΩΣΤΑ ΑΡΚΟΥΔΕΑ

• Επικίνδυνοι συγγραφείς
• Εκδ. Καστανιώτη

Μια τεράστια πινακοθήκη λογοτεχνών. Αναιδείς Ρώσοι σαν τον Λέοντα Τολστόι και τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, βρομόστομοι Ιρλανδοί σαν τον Οσκαρ Ουάιλντ και τον Τζέιμς Τζόις, Λατινοαμερικανοί αντάρτες σαν τον Πάμπλο Νερούδα και τον Χούλιο Κορτάσαρ, Νοτιοαφρικανοί ακτιβιστές σαν τον Αντρέ Μπρινκ και τη Ναντίν Γκόρντιμερ, διαβόητοι αιρετικοί σαν τον Φραντς Κάφκα και τον Σαλμάν Ρούσντι, ασύδοτοι πορνογράφοι σαν τον Ντ. Χ. Λόρενς και τον Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ, ψευδοπροφήτες του μέλλοντος σαν τον Αλντους Χάξλεϊ και τον Ρέι Μπράντμπερι, γνωστοί εξωμότες, τέλος, σαν τον Ηλία Πετρόπουλο. 

Ενα πολυτροπικό κείμενο. Βιογραφία, δοκίμιο, μυθιστόρημα και δημοσιογραφικό ρεπορτάζ είναι ορισμένα από τα κλαδιά του. Κεντρικός άξονας, η λογοκρισία και η απαγόρευση όσων βιβλίων θεωρήθηκαν ότι απειλούσαν την εξουσία των τυράννων. Ενα υβριδικό κειμενικό είδος, που ακουμπά σε πολλές περιοχές της γραφής, προσφέροντάς μας ένα πανόραμα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και των πλέον αιρετικών γραφίδων της.

Ξέφρενη πορεία καταστροφής

Του ΓΙΑΝΝΗ ΓΑΒΡΑ

• Σαμποτάζ
• Νουβέλα
• Εκδ. Εστία

Το «Σαμποτάζ» είναι μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση ζωής ενός νέου, που σε ρόλο σαμποτέρ, για την οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία, και κυρίως για τον ίδιο του τον εαυτό, προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από ένα περιβάλλον που νιώθει ότι του κόβει τα φτερά και τον θέλει υποταγμένο. Σε αυτήν την ξέφρενη πορεία του προς την καταστροφή, ο ήρωας δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές τόσο του ίδιου όσο και όλων γύρω του.

Ο πρωταγωνιστής βιώνει στο πετσί του όσα αφηγείται, γι’ αυτό και κατά τη διαδικασία της γραφής ένιωθα ότι ήταν αυτός που με οδηγούσε, με κινηματογραφικό ρυθμό και τηλεγραφικό στιλ, σε έναν καταιγιστικό μονόλογο, με την υπόθεση δομημένη με τρόπο που δεν επέτρεπε καμιά διακοπή, με ύφος κοφτό και άμεσο, ενώ το μαύρο χιούμορ έρρεε άφθονο. Ωστόσο, πίσω από τη διάχυτη πεσιμιστική ατμόσφαιρα της διήγησής του, και ίσως εξαιτίας της, υπάρχει ένα μήνυμα ζωής και δύναμης.

Μια ποιητική περιήγηση

Του ΘΟΔΩΡΗ ΓΚΟΝΗ

• Εθνικός Κήπος*
• (σε συνεργασία με την Ελένη Στρούλια)
• Φωτογραφίες: Στράτος Καλαφάτης
• Εκδόσεις Αγρα

Επίσημα χαρακτηρισμένος ως ιστορικός τόπος, ο Εθνικός -άλλοτε Βασιλικός- Κήπος είναι ένα μάτι του κυκλώνα στο κέντρο της Αθήνας: σημείο νηνεμίας τριγυρισμένο από την ένταση της πόλης, που φέρει μέσα του τη μνήμη και την ιστορία της. Εκεί όπου η ζωή ησυχάζει χωρίς να ησυχάζει ποτέ.

Ανάμεσα στα 500 είδη φυτών, φερμένα απ’ όλο τον κόσμο με τη φροντίδα της βασίλισσας Αμαλίας και των βοτανολόγων της, περιμένουν να συναντήσουν τον επισκέπτη μαρμάρινες μορφές, ο Διονύσιος Σολωμός, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο Ζαν Μωρεάς, ο Καποδίστριας, άξια τέκνα μιας Ελλάδας που δεν της έλειπε η φωτισμένη ηγεσία.

Υλικά της διαδρομής, οδοδείκτες και οδηγοί είναι τα κείμενα και τα ντοκουμέντα αυτών των μόνιμων κατοίκων του Κήπου, των ποιητών, των πολιτικών, των γεωπόνων και μηχανικών που τον διαμόρφωσαν. Μαζί, εικόνες, λόγια και μουσικές αυτών που σήμερα τον περπατάνε. Ενας τουριστικός οδηγός συνάντησης των μεν με τους δε.

*Το κείμενο της παράστασης που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου δύο συνεχόμενες χρονιές, 2017 & 2018, σε σκηνοθεσία Θ. Γκόνη.

Η σκηνή ενός ξενοδοχείου

Της ΛΟΥΚΙΑΣ ΔΕΡΒΗ

• Θέα Ακρόπολη
• Μυθιστόρημα
• Εκδ. Μεταίχμιο

Στο καινούργιο μου μυθιστόρημα, «Θέα Ακρόπολη», θέλησα να ζωντανέψω την ατμόσφαιρα ενός πεντάστερου, πολυτελούς ξενοδοχείου, το καλοκαίρι μιας εποχής ευμάρειας που πέρασε (της δεκαετίας του '90).

Καθώς έγραφα το βιβλίο, συνειδητοποίησα πόσο πολύ μοιάζουν τα ξενοδοχεία με θέατρα και οι υπάλληλοί τους με ηθοποιούς, ενώ ένα πλήθος άλλοι, το τεχνικό προσωπικό, που φροντίζει την εύρυθμη λειτουργία της σκηνής από τα παρασκήνια, παραμένει αθέατο, μυστηριώδες και άγνωστο στους περισσότερους από μας.

Αυτόν τον αόρατο κόσμο των παρασκηνίων θέλησα επίσης να προσεγγίσω μαζί με μικρά μυστικά του επαγγέλματος αλλά και την τόσο διαφορετική καθημερινότητα των εργαζομένων από τους επώνυμους και μη πελάτες του ξενοδοχείου, σε μια γραμμική αφήγηση, βασισμένη στους χαρακτήρες.

Απελπισμένη παρλάτα

Της ΜΑΡΩΣ ΔΟΥΚΑ

• Πύλη εισόδου
• Μυθιστόρημα
• Εκδ. Πατάκης

Από το πρώτο μου μυθιστόρημα «Η αρχαία σκουριά» έως το πρόσφατο (δέκατο στη σειρά) «Πύλη εισόδου» έχουν περάσει σαράντα χρόνια. Με όλη την ανεκτίμητη αλλά και ολισθηρή εμπειρία γραφής στις αποσκευές μου, από την αρχή πάλι, στην αναζήτηση της βαθύτερης αιτίας, του άλλου τρόπου, της άλλης φόρμας, της διαφορετικής σύμβασης σε μια ιστορία που ψάχνει υπομονετικά όχι μόνο τον συγγραφέα αλλά και τους ήρωές της. Με την ίδια ταραχή-διαταραχή ψηλαφώντας για την άκρη του νήματος. Από το οικείο «εδώ» στο αδιαμφισβήτητο «εκεί».

Από το πραγματικό στο εικονικό, στο φασματικό, στο διαφορετικό, στο άλλο. Μια γυναίκα που προσπαθεί να φανταστεί τη ζωή της, να την περιποιηθεί, να την εκθέσει, να τη ζυγίσει, να την εντάξει, να τη δικαιώσει. Ως συγγραφέας, από δημοσίευση σε δημοσίευση στο φέισμπουκ, με όλα τα επινοημένα, επιθυμητά ή και ανεπιθύμητα πρόσωπά της. Τα τραύματα, τις ενοχές, την υστερία, την ακλόνητη λογική.

Σαν κωμωδία ή σαν τραγωδία. Σ’ ένα διαρκές μουρμουρητό. Μαγεμένη αλλά και φοβισμένη, περιδεής, εμπρός στο ασφυκτικά αραχνοειδές πλέγμα που όλους μας περιέχει. Πρωτοπρόσωπη αφήγηση, μονόλογος εσωτερικός αλλά και εξωστρεφής, παρλάτα απελπισμένη, διασκεδαστική, ήπια, επιθετική. Μια γυναίκα -ή και μια κοινωνία- στα όριά της. Μια περιδιάβαση στην Αθήνα του σήμερα μέσα από τη ματιά μιας ηλικιωμένης, θεατρικής Αθηναίας.

Οκτώ δεκαετίες, δέκα πρόσωπα, μια μέρα

Της ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ

• Κέρμα στον αέρα
• Μυθιστόρημα
• Εκδ. Καστανιώτης

Αφηγούμαι την ιστορία μιας οικογένειας: οκτώ δεκαετίες, δέκα πρόσωπα, μια μέρα στη ζωή καθενός. Από τα βουνά της Αλβανίας στη Σάμο του Εμφυλίου και της χούντας, στον Πειραιά και στην Αυστραλία και ξανά πίσω στην Αθήνα. Από τις προσδοκίες της Μεταπολίτευσης στις διαψεύσεις της κρίσης και στη νέα μετανάστευση.

Κάποια από αυτά τα δέκα πρόσωπα υπήρξαν ή υπάρχουν ακόμα στη ζωή μου. Κάποια άλλα είναι επινοημένα. Δεν έχει και τόση σημασία, όμως. Ετσι κι αλλιώς όλους τους γνωρίζω καλά, κατά μία έννοια τους περιέχω. ΑΑλλους λιγότερο κι άλλους περισσότερο.

Οταν στεκόμαστε μπροστά σ’ έναν καθρέφτη και κοιτάμε το είδωλό μας, ο χώρος πίσω μας φαίνεται εντελώς διαφορετικός, παράταιρος και ανοίκειος: αλλού βρίσκονται τα παράθυρα και οι πόρτες, από αλλού μπαίνει το φως, τα έπιπλα είναι σε διαφορετική θέση, όχι εκεί που τα έχουμε συνηθίσει. Χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Είναι κάτι σαν vertigo. Το ίδιο συμβαίνει συχνά και όταν κοιτάμε πίσω στον χρόνο – και στο παρελθόν μας... 

Εξι αυτοβιογραφικοί περίπατοι

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΙΣΑΡΗ

• Εξι περίπατοι-Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς
• Εκδ. Κίχλη

Πρόκειται για κείμενα εν μέρει αυτοβιογραφικού περιεχομένου. Στον πρώτο από τους Περιπάτους, που γράφτηκε σε διάστημα τριάντα χρόνων, περιγράφω έναν περίπατο που συνήθιζα να κάνω με φίλους όταν ζούσα στις Σέρρες. Ακολουθούν αναμνήσεις από το Βερολίνο, από τα καλοκαίρια στον Πύργο της Τήνου, από το σπίτι της Μίνας Ζάννα στον Οξύλιθο της Εύβοιας, από τις αλησμόνητες διαμονές μου στη Βιέννη, καθώς και από τη δεκαεξάχρονη περίοδο της προ του μεγάλου σεισμού μυθικής Θεσσαλονίκης.

Το «Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς», που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 2012 και αγαπήθηκε πολύ από το κοινό και τους κριτικούς, γεννήθηκε από τη βαθιά βιωματική σχέση μου με την Τήνο. Σε αυτό διηγούμαι πώς οδηγήθηκα στην απόφαση να αγοράσω έναν τάφο (τον τελευταίο) στο νεκροταφείο του Πύργου. Πρόκειται για ένα αφήγημα που μιλάει για τον θάνατο μέσα από την κατάφαση της ζωής και μας προτρέπει, σύμφωνα με τη ρήση της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, «να περάσουμε στον θάνατο με τα μάτια ανοιχτά».

Πολιτικό νουάρ

Του ΤΑΚΗ ΚΑΜΠΥΛΗ

• Γίγαντες και φασόλια ή Δεν γίνονται αυτά εδώ
• Μυθιστόρημα
• Εκδ. Καστανιώτης

Το εντάσσω στο πολιτικό νουάρ. Πρόκειται για την έρευνα μιας παράταιρης δημοσιογραφικής ομάδας μετά την πληροφορία ότι το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη δεν είναι κενοτάφιο. Η έρευνα τους οδηγεί στις αναρχικές κινήσεις των πρώτων χρόνων του 20ού αιώνα και στα τέλη του 19ου αιώνα. Αναζητώντας τον άγνωστο νεκρό, οδηγούνται στη μεγαλύτερη προβοκάτσια στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται σε δύο χρόνους. Ξεκινά σ' ένα κοντινό δυστοπικό μέλλον, σε μια Αθήνα διχασμένη ακόμη και ανάμεσα στη μέρα και στη νύχτα, και συνεχίζεται με την αναδρομή σ' ένα παρόν με έκδηλα τα σημεία της επερχόμενης πτώσης. Μέλλον και παρόν συνδέονται μέσα από το παρελθόν και δη μέσα από την εν πολλοίς άγνωστη ιστορία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα.

Η μνήμη, η βία, η ιστορική αλήθεια, η ήττα των λέξεων, οι στρεβλώσεις των ιδεολογιών της αλλαγής είναι μερικοί από τους άξονες που είχα κατά νου στη διάρκεια της συγγραφής. Κυρίως όμως είναι η αναζήτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στους γίγαντες και στα φασόλια…

Είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα.

Πρελούδιο έρωτα και θανάτου

Της ΙΣΜΗΝΗΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

• Οι ληστές της «Ανθολογίας του μαύρου χιούμορ»
• Νουβέλα
• εκδ. Ποταμός

Σ’ αυτή τη νουβέλα μου ξετυλίγεται το χρονικό μιας έντονης και παράτολμα ηλεκτρισμένης φιλίας δύο αγοριών. Η ιστορία της φιλίας τους διατρέχει σαν ένα πρελούδιο αγάπης, έρωτα, ζωής και θανάτου τους διασταυρούμενους δρόμους της Νεάπολης Εξαρχείων -στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 ώς τις αρχές του ’90- παρασύροντάς μας σε ένα εμμονικό τελετουργικό μαύρου χιούμορ από τις πρώτες μέρες της άνευ προηγουμένου πρωτογενούς αθωότητάς της ώς τις τελευταίες της, εκείνες τις ασύδοτα και σπαρακτικά ερωτικές πριν από την ενηλικίωσή τους.

Την αφήγηση της ιστορίας αναλαμβάνουν οι δύο φίλοι εναλλάξ -στο πρώτο πρόσωπο- δίνοντας τον λόγο -όταν η πλοκή το απαιτεί- και στα άλλα τρία σημαντικά πρόσωπα της νουβέλας. Κατακυριευμένη όσο και οι ήρωές μου από τη βεβαιότητα ότι, εντέλει ναι, υπάρχει το δικαίωμα στην κραυγή, παρασύρομαι από αυτούς και με παρασέρνουν στο να λύσουμε τη σιωπή μας, να ανοίξουμε το στόμα μας και να μιλήσουμε εκτιθέμενοι. Είναι το έβδομο κατά σειρά βιβλίο μου και το τρίτο μου στον κύκλο των μυθιστοριών δρόμου.

Ανάμεικτη γλώσσα

Του ΘΩΜΑ ΚΟΡΟΒΙΝΗ

• Ολίγη μπέσα, ορέ μπράτιμε!
• Η τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου
• Πεζογράφημα
• Εκδ. Αγρα

Επειτα από συστηματική μελέτη της υπάρχουσας βιβλιογραφίας και με βασικό κίνητρο την αποτρόπαια ανθρώπινη ιδιότητα της προδοσίας και της μπαμπεσιάς, θέλησα να δώσω ένα ψυχογράφημα του Ανδρούτσου, μιας πολυσύνθετης και αντιφατικής προσωπικότητας, με έντονα ταραχώδη βίο, κατά την κρίσιμη τελευταία ώρα της δολοφονίας του στην Ακρόπολη.

Πρόκειται για έναν σχοινοτενή μονόλογο με εξομολογητικό και καταγγελτικό ύφος, αποκαλυπτικό για την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού του, αλλά και για τα θετικά και τα αρνητικά του χαρακτήρα, τόσο των άλλων συμπρωταγωνιστών του την εποχή των πρώτων επαναστατικών χρόνων όσο και του ίδιου, του μοναδικού στρατηγού του Αγώνα -ανάμεσα στους άλλους που δικάστηκαν και φυλακίστηκαν- που εκτελέστηκε δόλια και χωρίς δίκη.

Ο οπλαρχηγός απευθύνεται προς όλους, εμάς τους τωρινούς, τους συγκαιρινούς του, τους φίλους και συμπολεμιστές του, τους εχθρούς και τους διώκτες του. Εχοντας μελετήσει και την επιστολογραφία του, έφτιαξα μια γλώσσα μεταξύ προφορικής και γραπτής, ανάμεικτη με λόγια και λαϊκά στοιχεία και δάνεια από την τουρκική, την αλβανική και την ιταλική (τις οποίες χειριζόταν επαρκώς ο ίδιος).  

Ενα καλοκαίρι στα τέλη της δεκαετίας του ’90

Της ΞΕΝΙΑΣ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ

• Οξυγόνο
• Μυθιστόρημα
• (επιμέλεια: Στέλλα Αλισάνογλου)
• Πόλις, 2019

Το βιβλίο μου είναι το πρώτο μυθιστόρημα που γράφω. Αφηγείται τις ζωές μιας παρέας που σημαδεύονται από τον πνιγμό του πιο χαρισματικού φίλου τους, του Νικόλα, ένα καλοκαίρι στα τέλη της δεκαετίας του ’90, στην Τήλο. Είκοσι χρόνια μετά συναντώνται ξανά στο ίδιο νησί και κάνουν έναν πρώτο απολογισμό.

Σκέφτονται τις σχέσεις τους με συντρόφους και φίλους, τα παιδιά και τους γονείς τους, την επαγγελματική τους πορεία, την εικόνα τους στα social media, τα συναισθήματα αγάπης-μίσους για την Ελλάδα. Στόχος μου είναι να περιγράψω κάπως ωμά τη γενιά μου και τα στοιχεία τραγικότητας, αλλά και γελοιότητας που συχνά τη χαρακτηρίζουν.

Αφορμή στάθηκε μια παραγγελία της «Εφ.Συν.» και του Μισέλ Φάις πέρσι να γράψω ένα καλοκαιρινό διήγημα. Αποφάσισα να συνεχίσω την πλοκή. Μου πήρε λιγότερο από έναν χρόνο να το γράψω. Συχνά, όταν γράφω, μπαίνω σε μια φούσκα κι όλη τη μέρα παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και κρατάω νοητές σημειώσεις. Ακόμη και στον ύπνο μου ξυπνάω, σκέφτομαι κάτι και λέω «Α, να το θυμηθώ, να το γράψω αυτό αύριο το πρωί». Τις περισσότερες φορές όμως το έχω ξεχάσει το πρωί.  

Τραύματα μέσα στον χρόνο

Του ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ

• Είμαι όσα έχω ξεχάσει
• Μυθιστόρημα
• Εκδ. Μεταίχμιο

Η μνήμη είναι σκόρπιες νησίδες μέσα σε μια απέραντη θάλασσα λήθης. Επισκεπτόμαστε τα νησιά, αλλά αυτό που μας χαρακτηρίζει, εκεί όπου πλέουμε ολόκληροι, είναι στον ωκεανό της λήθης. Είμαστε όσα έχουμε ξεχάσει δηλαδή. 

Ο αφηγητής αυτής της αληθινής ιστορίας περιπλανιέται σε νησιά μνήμης και προσπαθεί να ανακαλύψει άλλα, χαμένα, σκαλίζοντας άλλοτε σαν αρχαιολόγος και άλλοτε σαν αστρονόμος που παρατηρεί το παρελθόν του Σύμπαντος, τον άνθρωπο που ήταν ο πατέρας του προτού γίνει πατέρας του, τη χώρα του προτού γίνει χώρα του.

Τι βρίσκει; Οικογενειακά θαμμένα μυστικά, τραύματα που ταξιδεύουν μέσα στον χρόνο, εικόνες και λέξεις που στοιχειοθετούν μια ανώμαλη διαδρομή και την ίδια στιγμή μια απόπειρα να δοκιμάσει το πιο δύσκολο απ' όλα: να προσπαθήσει να γυρίσει σπίτι του.

Κάτι ανάμεσα σε εξομολόγηση, μυθιστόρημα πραγματικών συμβάντων και αληθινών προσώπων, απόπειρα ποιητικής γραφής και ιστορικής έρευνας, το «Είμαι όσα έχω ξεχάσει» είναι το βιβλίο που απέφευγα, αλλά ήθελα διακαώς να γράψω εδώ και είκοσι χρόνια.