Συμπίπτουν στις σελίδες αυτών των «Νησίδων» δύο ξένοι «δικοί μας», που υποστήριξαν με πάθος διαφορετικές όψεις της Ελλάδας. Ο Ελβετός οδοντίατρος Ζιλιέν Γκριβέλ, κεντρικό πρόσωπο στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Σμιλεμένες ψυχές» του Σταύρου Ψυλλάκη, πρωτοήρθε στην Ελλάδα, 29 ετών, το 1972, στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων «Αγία Βαρβάρα» στο Αιγάλεω Αττικής. Εγινε φίλος με τον πρώτο του ασθενή, τον περίφημο Ρεμουντάκη, μυήθηκε από εκείνον στο δράμα της Σπιναλόγκας και συνέχισε να έρχεται στη χώρα μας αδιάλειπτα μέχρι και το 1998, για να φτιάχνει αφιλοκερδώς τα δόντια των χανσενικών. Στην Κρήτη, όπου η πικρή ιστορία της Σπιναλόγκας ακόμη στοιχειώνει το νησί, ο Γκριβέλ θεωρείται ένα μικρός ήρωας κι εκείνος φυσικά πάντα μιλάει με εξαιρετικό σεβασμό και τρυφερότητα για τους ασθενείς του. Την ίδια ώρα, η σύγχρονη Ελλάδα γλίτωσε στο παρά πέντε την τοποθέτηση ανεμογεννητριών γύρω από τη Σπιναλόγκα, όχι όμως και τη δεξίωση με 80 καλεσμένους, υπηρεσίες catering και ζωντανή μουσική που είχε διοργανώσει τον Μάιο εκεί το υπουργείο Πολιτισμού. Μα δεν θα ήταν λογικό το αντίστροφο;
Ο Ελβετός να μην ξέρει την ιστορία και το ΥΠΠΟ να την υπερασπίζεται; Διαφορετική περίπτωση, όχι όμως και ως προς το πάθος και την αφοσίωση της δραστηριότητάς του είναι ο εθνομουσικολόγος, συγγραφέας, παραγωγός, μελετητής της παραδοσιακής μουσικής των νοτίων Βαλκανίων και βαθύς γνώστης των ηπειρώτικων Κρίστοφερ Κινγκ. Ο Αμερικανός που διοργανώνει μαζί με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση ξανά στην Κόνιτσα το 3ο φεστιβάλ «Γιατί ’ναι μαύρα τα βουνά», την τελευταία 12ετία έχει συστήσει στο διεθνές κοινό τα μοιρολόγια της Ηπείρου, αλλά και τραγούδια και χορούς από άλλα μέρη της Ελλάδας. Το 2014, μάλιστα, είχε φέρει τους New York Times στην Ηπειρο και τρία χρόνια μετά συντόνισε ένα μεγάλο, σχετικό ντοκιμαντέρ. Την ίδια ώρα, η σύγχρονη Ελλάδα, αν εξαιρέσεις την ένταξη κάποιων μουσικών παραδόσεων στον κατάλογο της ψκαι τα συλλυπητήρια για την απώλεια του Πετρολούκα Χαλκιά, ούτε καν παρατηρεί πόσοι νέοι άνθρωποι, χάρη στα Μουσικά Σχολεία και όχι μόνον, μελετούν αυτή τη μουσική όχι ως απονεκρωμένο «ακαδημαϊκό» κατάλοιπο αλλά ως ζώσα τέχνη, ενέργεια και επικοινωνία. Μα δεν θα ήταν λογικό το αντίστροφο;
Τα υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας να στηρίζουν μια παράδοση-συνεκτικό κρίκο των λαών της περιοχής; Ο Γκριβέλ και ο Κινγκ βέβαια δεν ενδιαφέρονται να κάνουν «rebranding» για να προσελκύσουν επενδυτές. Αντίθετα, για κάποιο λόγο επιμένουν και οι δύο στη μνήμη και τον πολιτισμό του... «brand».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας