Μετατρέποντας την επιστημονική ανακάλυψη σε θάνατο

Περιμένοντας κι εγώ μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο σε μια στάση το λεωφορείο που θα μας οδηγήσει στην άβυσσο, όπως έλεγε ο Φερνάντο Πεσόα, συνειδητοποίησα ότι αυτό που βιώνουμε ως διαρκή απειλή της ύπαρξής μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά έργο της έννοιας που θεωρούμε ως πανάκεια και πεμπτουσία του ανθρώπινου πνεύματος: της επιστήμης. Οχι της επιστήμης που μας έβγαλε από το σκοτάδι της δεισιδαιμονίας και της πρόληψης, που υπηρέτησε και υπηρετεί τον ανθρωπισμό, αλλά της άλλης, της χρησιμοθηρικής, κερδοσκοπικής και αλαζονικής «επιστήμης» της πατέντας, της υποταγμένης στο δόγμα της αδιέξοδης οικονομικής ανάπτυξης, αυτής που παίζει τον ρόλο της πραιτοριανής φρουράς των οικονομικών συμφερόντων και των πολεμοκάπηλων.

Και ανάμεσα σε υπερηχητικούς πυραύλους, πυρηνικές κεφαλές και άλλα «επιστημονικά» επιτεύγματα, ξεχνάμε και ένα άλλο μέσο μαζικής εξόντωσης που η επιστήμη ανέπτυξε: τον βιολογικό πόλεμο· έναν πόλεμο που εύκολα μπορεί να δούμε να εξελίσσεται παράλληλα με αυτόν ο οποίος προς το παρόν διεξάγεται με βάση την πυρηνική απειλή. Και αναλογιζόμενος αυτή την πιθανότητα, έφερα στη μνήμη μου ένα άρθρο–καταγγελία του Steven Salzberg, καθηγητή της βιοϊατρικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins που δημοσιεύτηκε στο Forbes.com με τίτλο: «Gain-Of-Function πειράματα στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης δημιουργούν ένα νέο φονικό Covid-19 ιό. Ποιος σκέφτηκε ότι αυτό ήταν μία καλή ιδέα;».

Μαθαίνουμε λοιπόν ότι στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης βιολόγοι, στο πλαίσιο ερευνών τύπου gain-of-function, δηλαδή ερευνών που προσπαθούν να διευρύνουν τα «θετικά» αποτελέσματα σχετικά με την καταπολέμηση μιας ασθένειας, μετέδωσαν σε ποντίκια έναν μεταλλαγμένο ιό, ο οποίος ήταν σύνθεση του αρχικού τύπου που είχαν πάρει από έναν ασθενή το 2020 με στέλεχος της παραλλαγής Ομικρον, η οποία σήμερα έχει επικρατήσει πλήρως. Οπως είναι γνωστό, η παραλλαγή Ομικρον είναι ελάχιστα θανατηφόρα σε σχέση με τις αρχικές μορφές, γεγονός που αποδεικνύει ότι η φύση (όπως και ο άνθρωπος και οι ιοί ως μέρος αυτής) έχει την ικανότητα να εξασθενεί τους παράγοντες που τείνουν, στο πλαίσιο του φαινομένου της αντίδρασης στην εντροπία θα μπορούσε να πει κάποιος, να την απειλούν. Είναι πράγματι συγκλονιστικό πώς, χωρίς καμία παρέμβαση της επιστήμης, ο αρχικός ιδιαίτερα θανατηφόρος ιός μεταλλάχθηκε φυσιολογικά και χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση προς το ηπιότερο, ώστε να ενδημεί στον άνθρωπο και να μην τον σκοτώνει, ως να αντιλήφθηκε ότι ο θάνατος του ξενιστή του νομοτελειακά προκαλούσε και τον δικό του θάνατο.

Είναι αυτή η διαδικασία που οι βιολόγοι και οι περιβαλλοντολόγοι αποκαλούν «εντελέχεια του συστήματος», της σκοπιμότητας που ενυπάρχει στην ύλη και κατευθύνει τον αρχικό ατομικό γονιδιακό εγωισμό σε μια αναπόδραστη συνεργατική αντίδραση ώστε να συντονιστεί με τον παγκόσμιο ρυθμό που εναρμονίζει τα σύνολα των όντων με σκοπό τη διατήρηση της ζωής.

Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της φθοράς, της διαδικασίας που οδηγεί στον θάνατο, είναι ο σεβασμός στους συμβιωτικούς κανόνες, οι οποίοι βασίζονται στην ισότιμη συνεργασία των όντων, από τα κύτταρα ενός οργανισμού μέχρι τα σύνολα των ειδών. Η διαδικασία αυτή δεν χρήζει αποδείξεων διότι είναι αληθινή, τη βιώνουμε με την παραλλαγή Ομικρον, όπως τη βίωσαν οι πρόγονοί μας παλαιότερα, όταν είδαν την πανούκλα ξαφνικά να υποχωρεί. Και ό,τι είναι αληθινό και πραγματικό είναι αυταπόδεικτο, καθίσταται δε εξ αυτού και αυτονόητο. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι «επιστήμονες», υπακούοντας στην πιο σχιζοφρενική φαντασία, τόλμησαν αυτό που η επιστήμη έχει πλέον συνηθίσει να κάνει όταν περιορίζεται στο πεδίο της κατά παραγγελία περιέργειας και της ευτελούς σκοπιμότητας. Να παίρνει από μόνη της τον ρόλο του παιδιού που παίζει με τα σπίρτα, αμφισβητώντας το αυτονόητο και αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών του. Πήραν λοιπόν, όπως προείπαμε, και διασταύρωσαν τον εξασθενημένο συμβιωτικό ιό Ομικρον με αυτόν της αρχικής ιδιαίτερα επικίνδυνης μορφής. Το αποτέλεσμα ήταν ολέθριο· το 80% των άτυχων πειραματόζωων εξολοθρεύτηκαν, εκτοξεύοντας θεαματικά τον δείκτη θνησιμότητας σε σχέση με αυτόν της περιόδου έξαρσης του ιού, τότε που δεν είχε ξεπεράσει το 1%. Τα καθάρματα, λοιπόν, αυτά που αμείβονται πλουσιοπάροχα από δημόσιες και ιδιωτικές επιδοτήσεις, δημιούργησαν έναν ιό τέρας παριστάνοντας τους ευεργέτες της ανθρωπότητας στο πλαίσιο ενός δήθεν gain-of-function εφιαλτικού προγράμματος.

Ομως η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν ζητήσουν συγγνώμη από την ανθρωπότητα γι’ αυτήν τους την ύβρη, ο ιός αυτός πλέον είναι υπαρκτός, δεν γυρίζει πίσω στο μυαλό κάποιου τρελού επιστήμονα ως μια απλή φαντασίωση· είναι ολοζώντανος μέσα σε δοκιμαστικούς σωλήνες στα εργαστήρια αυτών των βαριά άρρωστων ψυχικά ανθρώπων, που μας κουνάνε το δάχτυλο απειλητικά κάθε φορά που αμφισβητούμε τον ναρκισσισμό και την αλαζονεία τους.

Ο ιός αυτός, έχοντας καταστεί όπλο μαζικής καταστροφής, θα αποτελέσει αντικείμενο διεκδίκησης ανάμεσα στους διάφορους κοινωνιοπαθείς ανθρωπάκους που έχουμε την ατυχία να είναι ηγέτες των λαών της Γης. Εχει ήδη αποθηκευτεί στα μπουντρούμια των μυστικών υπηρεσιών τους μαζί με διάφορα άλλα όπλα βιολογικού πολέμου, μαζί με τις πυρηνικές κεφαλές, έργο κι αυτές παλαιότερων ανθρωπάκων, μαζί με κάθε έκτρωμα που γεννήθηκε από τη διεστραμμένη ναζιστική συμμορία «επιστημόνων» που βρήκε άσυλο στις ΗΠΑ μετά τον Β’ Π.Π. Σκοπός τους και αυτό το όπλο να αποτελεί μια απειλή ή μια μέθοδο «τελικής λύσης», για να απαλλαγεί ο καλός και ηθικός τους κόσμος του 20% από το βάρος των παρασίτων που τολμούν να διεκδικούν κάποια ψίχουλα από το βιος των πλουσίων. Ο θεός του καθενός ας μας λυπηθεί.

Το μέλλον, όπως μας έχουν πείσει, ανήκει σ’ αυτούς που το προετοιμάζουν, ώστε να υπηρετήσει ερήμην μας τους σχεδιασμούς τους. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας το πείραμα του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, όπως μας πληροφορεί ο αρθρογράφος, χρηματοδοτήθηκε από το «Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ» που έχει σκοπό –όπως διατείνεται στον ιστότοπό του– «η ανακάλυψη να μετατρέπεται σε υγεία». Αυτό όμως που διαπιστώνουμε στην αλλοπρόσαλλη κοινωνία που ζούμε είναι, τελικά, η ανακάλυψη να μετατρέπεται όχι σε υγεία αλλά σε αρρώστια και θάνατο.