Ηταν εμμέσως μια δημόσια δήλωση ήττας η ομιλία του κορυφαίου του θεάτρου Θόδωρου Τερζόπουλου τη βραδιά απονομής των βραβείων της Ελληνικής Ενωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών; Διαβάζοντας, πάντως, τα βασικά της σημεία, «ταξίδεψα» στην αντίδραση του άλλου τεράστιου, του Νίκου Καρούζου, που μόλις ολοκλήρωσε –λέει– το αριστούργημά του, τη «Νεολιθική νυχτωδία της Κροστάνδης», έσκισε το χειρόγραφο, μονολογώντας «Αλήθεια, αξίζω κάτι;». Το ποίημα σώθηκε χάρη στην παρέμβαση της συντρόφου του. Διασώθηκε ο ίδιος όμως; Η υπαρξιακή του αγωνία ανακουφίστηκε λίγο, την επόμενη 5ετία που του έμελλε να ζήσει; (Ηταν 59 ετών όταν πρωτοδημοσιεύτηκε η «Κροστάνδη» του). Ο Θόδωρος Τερζόπουλος, στα 77 του, έχει διαγράψει ομόκεντρους κύκλους προς τη διεθνή δόξα, με επίκεντρο τη λειτουργία του θεάτρου.
Εγινε μύστης και γκουρού, μελέτησε το αρχαίο δράμα, το θέατρο του παραλόγου, τις ενστικτώδεις τελετουργίες των ιθαγενών, το ανθρώπινο σώμα, τα ήθη της Ανατολής, τα βίτσια της Δύσης, τη σιωπή. Εκανε μια καριέρα που θα του επέτρεπε να μιλά, φορτωμένος αυταρέσκεια, χωρίς ουδείς να τον διαψεύδει. Κι όμως τις προάλλες δεν είπε κουβέντα για αυτό. Ξεδίπλωσε την αγωνία του για τον σύγχρονο κόσμο. «Ο πολίτης άγεται και φέρεται από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, από δίκτυα ενημέρωσης και εταιρείες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης», διαπίστωσε. «Πτωχοποιημένοι πολίτες των σύγχρονων μητροπόλεων, έγκλειστοι στα κελιά της εικονικής πραγματικότητας, περιχαρακωμένοι στην ασφυκτική ιδιώτευσή τους», περιέγραψε.
Και ύστερα, χωρίς εμφανή λόγο, αναφέρθηκε σε εκείνο το περιστατικό από τον Οκτώβριο του 2019 όταν στο Σαντιάγο της –ακόμα μια φορά– εξεγερμένης Χιλής, με τους πολίτες εσώκλειστους λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας που είχαν επιβάλει οι αρχές της χώρας, η 30χρονη σοπράνο Aylee Romero βγήκε νύχτα στο μπαλκόνι της, αυθόρμητα, ερμηνεύοντας το, γραμμένο το 1971 για το Βιετνάμ, τραγούδι του Βίκτορ Χάρα «El derecho de vivir en paz» («Το δικαίωμα να ζεις ειρηνικά»), ξεσηκώνοντας τον κόσμο.
Παραλαμβάνοντας το (μεγάλο) βραβείο του ο Τερζόπουλος υποκλίθηκε στην περφόρμανς της ίδιας της ζωής, ως σημείο που ολόκληρη η καριέρα του δεν μπορεί να συναγωνιστεί – κι ας ανεβάζει ο ίδιος το φορτίο του «καταραμένος» σαν τον Σίσυφο. Η αποδοχή της δικής του ήττας είναι βέβαια ο θρίαμβος του θεατή του που τόσα χρόνια μπορεί να τον βλέπει να πασχίζει, σκάβοντας και όχι ατενίζοντας, παρατηρώντας και διαπιστώνοντας και όχι απολαμβάνοντας. Αλλά αυτό –η ήττα του– είναι ο θρίαμβός του.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας