Ο Τάσσος κι ο Σικελιώτης κι αυτή η κοινή έκθεση στο Τελλόγλειο που, 39 χρόνια από τον θάνατο του πρώτου και 40 από εκείνον του δεύτερου, ομνύει στη μακροχρόνια φιλία και τους παράλληλους βίους τους στην τέχνη και στην αριστερή στράτευση. Διάβαζα το αφιέρωμα της Παρής Σπίνου που θα βρείτε παρακάτω και σκεφτόμουν αυτές τις ιστορικές παρέες, τις κουβέντες, τα στέκια, τους προβληματισμούς. Τα έργα τελικά. Πόσες τέτοιες φιλίες λειτούργησαν καρποφορώντας γόνιμους προβληματισμούς για την τέχνη, την κοινωνία και την πολιτική, σε αδιαίρετο σύνολο...
Πρόχειρα ανακάλεσα τέτοιες φιλίες, που λειτούργησαν καταλυτικά στο πνεύμα της νύχτας, του συνυπάρχειν και της τέχνης, μέχρι και πιο πρόσφατα. Πρόχειρα και άτακτα μου ήρθαν τέτοιες συναντήσεις απ’ όσες έχω διαβάσει, πάντα καταγοητευμένη. Την παρέα του Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη στο φαρμακείο του πατέρα του στην Εγνατίας (112) απ’ όπου περνούσαν όλοι οι διανοούμενοι της Θεσσαλονίκης. Τις σαββατιάτικες συνάξεις στα πατάρια και στους χώρους βιβλιοπωλείων, όπως του «Ικαρου». Τη μυθική και μυθολογημένη πια φιλία του Χατζιδάκι με τον Γκάτσο και τις παρέες στον Φλόκα και στον «Μαγεμένο Αυλό». Τη φιλία του Μάνου Λοΐζου με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Τις καθημερινές βόλτες του τελευταίου στις παρυφές της Ακρόπολης μαζί με τον Πεπελάση και τον Μίκη. Τις συναντήσεις του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου με τον Ανδρέα Βουτσινά. Την παρέα του Ελεύθερου Θεάτρου. Στα Εξάρχεια με τους αδελφούς Σπυρόπουλους και τον Κοτσμανίδη κι αργότερα τον Σιδηρόπουλο και να περνάει η Γώγου. Ή ο Ασιμος. Τις θεσσαλονικιώτικες παρέες του Κοροβίνη. Και τα γλέντια τους. Τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Τη φιλία του Λάγιου με τον Μπαμπασάκη και ως συγκοινωνούντα δοχεία και τα άλλα πρόσωπα της παρέας του «Ενοίκου». Τη γνωριμία του Θάνου Μικρούτσικου με τον Αλκαίο και γύρω απ’ αυτήν το καλειδοσκόπιο δημιουργών κι ερμηνευτών, από τον Ιωάννου έως τον Θωμαΐδη και τον Πασχαλίδη. Τον κύκλο του Χειμωνά και της Φαραντούρη στο «Αλεκτον» του Καρτελιά. Τη συνάντηση του Θανάση Παπακωνσταντίνου με τον Σωκράτη Μάλαμα. Τους Στέρεο Νόβα. Τις βραδιές στο Poems and Crimes του Σάμη Γαβριηλίδη και της Βάσως Κυριαζάκου.
Πιο παλιές και κάποιες (όλο και λιγότερες) πρόσφατες, δεκάδες ιστορίες της πόλης, πλάκες, καβγάδες, κουβέντες που μέρος τους «μετουσιώθηκε» κάπως σε λογοτεχνία, καμβάδες, τραγούδια, θέατρο. Επιβιώνουν κάπου τέτοιες παρέες; Στέκια; Εχουν τον χρόνο νέοι καλλιτέχνες να βρίσκονται συχνά μέσα στην εβδομάδα και να ανταλλάσσουν κουβέντες που δεν ξέρεις και δεν σε νοιάζει πού θα σε βγάλουν απόψε; Δεν ξέρω και κάπως αμφιβάλλω κι αναρωτιέμαι γι’ αυτόν τον σύγχρονο χρόνο που καταργεί το δικαίωμα να σπαταλιέται με τόσο πολύτιμο τρόπο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας