«Οπως και στη Νότια Αφρική, έτσι και στη Ναμίμπια η πάταξη της λαθροθηρίας βρισκόταν στο αποκορύφωμά της, χωρίς όμως να χαμηλώνουν οι καμπύλες των στατιστικών: Ενας φυλακισμένος κτηνοτρόφος άφηνε την οικογένειά του πεινασμένη, η οποία, αναπόφευκτα, άρχιζε να κυνηγάει παράνομα, ένας φαύλος κύκλος που είχε αποτέλεσμα να γεμίζουν οι φυλακές από κακόμοιρους πολίτες»
Ο Γάλλος συγγραφέας Καρίλ Φερέ είναι πολλά παραπάνω από ένας διάσημος Ευρωπαίος συγγραφέας που γράφει για τόπους που είναι ελάχιστα ορατοί σε μας. Αυτό το έχουν κάνει πολλοί. Ο Φερέ μπαίνει βαθιά στη ζωή των ανθρώπων των αθέατων φυλών, στο υπόστρωμα της καθημερινότητάς τους, στη φύση της κουλτούρας τους. Μια μεγάλη συζήτησή μας, στο παλιό λιμάνι των Χανίων, για το τελευταίο του βιβλίο «Οκαβάνγκο» (Εκδόσεις Αγρα, μετάφραση Αργυρώ Μακάρωφ), ήταν καθοριστική για να καταλάβω περισσότερα για την αινιγματική αυτή προσωπικότητα της γαλλικής λογοτεχνίας. «Γράφω λογοτεχνία για να μιλήσω για την αδικία αυτού του κόσμου, για να δώσω φωνή σε όσους δεν έχουν», μου λέει.
Και αυτό εξηγεί πολλά. Διαβάζοντας το «Οκαβάνγκο» μαθαίνεις πολλά ακολουθώντας τους ήρωές του. Η ιστορία, η πολιτική, ο πολιτισμός, είναι τα εργαλεία του. Και ο έρωτας φυσικά, ως το μόνο αντίδοτο σε έναν κόσμο που ολοένα και «σκοτεινιάζει» περισσότερο. Οι χώρες που επιλέγει ο Φερέ σημαδεύονται από ένα τραυματικό παρελθόν: «Ζουλού» για τη Ν. Αφρική, «Χάκα» και «Ούτου» για τη Νέα Ζηλανδία, «Μαπούτσε» για την Αργεντινή, «Κόνδωρ» για τη Χιλή, «Πας» για την Κολομβία, «Led» για τη Σιβηρική Ρωσία, ακόμα και για την Ελλάδα το «Ποτέ πια μόνος» που περιγράφει την πραγματικότητα της Ελλάδας της κρίσης. Σε αυτό το τελευταίο εμπεριέχεται και ο Ελληνας εκδότης του. Αξίζει πραγματικά να διαβάσετε πώς μας βλέπει ο Φερέ ως λαό και ως τόπο.
Το «Οκαβάνγκο», που πήρε το όνομά του από το τέταρτο μεγαλύτερο ποτάμιο σύστημα στη νότια Αφρική, είναι ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα, μια συναρπαστική ιστορία νουάρ, με τραγωδία, πάθος, ιστορία, πολιτική και, βέβαια, «σχολιάζει» την οικολογική καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη. «Και βέβαια είμαι θυμωμένος», μου λέει, «και μόνο με οργή μπορώ να γράψω για όσα τρομερά υφίστανται εκεί ζώα και άνθρωποι από τον άκρατο πλουτισμό κάποιων λίγων ολιγαρχών, η καρδιά μου είναι με την Αριστερά και τις αρχές της, και πάντα θα είναι».
Βρισκόμαστε λοιπόν στη νότια Αφρική, στα σύνορα πέντε χωρών: Ναμίμπια, Αγκόλα, Μποτσουάνα, Ζάμπια και Ζιμπάμπουε. Στην καρδιά των τεράστιων πάρκων άγριων ζώων. Και ιδιαίτερα αυτό του Wild Bunch, του μεγαλύτερου στη Ναμίμπια. Το μυθιστόρημα ανοίγει με τον φόνο ενός υπαλλήλου του, που δούλευε για μια μαφία λαθροκυνηγών. Η Σολάνα, η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος, είναι μια ρέιντζερ. Οι ανώτεροί της τής εμπιστεύονται την έρευνα για τον φόνο και έτσι γνωρίζει έναν από τους πιο αινιγματικούς και ενδιαφέροντες ήρωες όλων των βιβλίων του Φερέ, τον Τζον Λάθαμ, τον πλούσιο ιδιοκτήτη του Wild Bunch. Πρόκειται για έναν μοναχικό λύκο, για έναν μισάνθρωπο, που είναι δύσκολο να καταλάβεις τι σκέφτεται. Το θέμα γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο καθώς σύντομα ανακαλύπτονται πτώματα ακρωτηριασμένων ζώων. Ακούγεται μια ολοένα και πιο επίμονη φήμη: ο Σκορπιός, ο χειρότερος λαθροθήρας στην αφρικανική ήπειρο, λέγεται ότι επέστρεψε στη Ναμίμπια. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου αισθανόμαστε αυτή την απελπισμένη τρυφερότητα του συγγραφέα για τα ζώα που σφαγιάστηκαν από τον άνθρωπο. Το «Οκαβάνγκο», περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο, θυμίζει στην «πολιτισμένη» Δύση την αδυσώπητη λαθροθηρία και την καταλήστευση ενός ολοκλήρου κόσμου.
Προμετωπίδα του βιβλίου είναι μια φράση του Νέλσον Μαντέλα: «Ενας άνθρωπος είναι ένα ελεύθερο φως, που γίνεται θράκα όταν πέφτει και πυρκαγιά όταν σηκώνεται». Γιατί τον διαλέξατε; ρωτώ τον Φερέ. «Ο Μαντέλα είναι ο άνθρωπος που θαυμάζω περισσότερο σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι για μένα το φως στο σκοτάδι», μου λέει.
Διαβάζοντας το «Οκαβάνγκο», νιώθεις πως είναι ένα μυθιστόρημα που κινείται από το επείγον. Ο Φερέ είναι ο συγγραφέας που κοιτάζει στα μάτια τον αναγνώστη με μια «αιχμηρή» επίκριση για τον κόσμο μας. Και αυτό, εκτός από έναν πολύ καλό συγγραφέα, τον κάνει και μια πολύτιμη λογοτεχνική φωνή.
Καρίλ Φερέ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας