Η Λένα ντρεπόταν που ζούσε μέσα σε αυτό το σώμα… Δεν άντεχε να «κουβαλά» τον όγκο της. Δεν στεκόταν ποτέ μπροστά σε καθρέφτη, ακόμα κι αν τον καθάριζε έστρεφε την προσοχή της αλλού για να μην αντικρίζει το είδωλό της. Το σώμα αυτό, έτσι όπως ήταν παχύ, αισθανόταν να την πνίγει με το βάρος του, πίστευε ότι μύριζε ο ιδρώτας της. Ακουγε την ανάσα της που άλλαζε ρυθμό στις ανηφόρες ή στις σκάλες και γινόταν έξαλλη. Οποια ένταση κι αν ένιωθε «ακουμπούσε» την τροφή. Θύμωνε, φοβόταν, ντρεπόταν, απελπιζόταν; Αμέσως οι πρώτες μπουκιές της τροφής που έβρισκε την καθησύχαζαν.
Η Λένα ντρεπόταν για τον εαυτό της, δεν πίστευε ότι είναι έξυπνη κι αυτό το αποδείκνυε σε κάθε συζήτηση που δεν έπαιρνε μέρος, όλες τις φορές που δεν εξέφραζε την άποψή της, όλες εκείνες τις στιγμές που δίσταζε να διαφωνήσει και τις χίλιες άλλες φορές που κουνούσε το κεφάλι της καταφατικά για να δείξει ότι συμφωνεί με αυτά που λέγονταν στην ομήγυρη ενώ βαριόταν. Η Λένα ντρεπόταν για τον εαυτό της και τη βοηθούσε το σώμα της σε αυτό. Το σώμα της την έκρυβε. Την έκρυβε και δεν «φαινόταν» πραγματικά ποια είναι…
Η ίδια πίστευε διάφορα για την προσωπικότητά της. Πίστευε ότι ήταν βαρετή και ότι κανείς δεν θα την επέλεγε να κάνουν παρέα, ότι δεν είχε βασικές γνώσεις κι ότι ήταν «αμόρφωτη», δεν μπορούσε να πει ένα ανέκδοτο χωρίς να τα χάσει, δεν μπορούσε να λάβει μέρος στο αγαπημένο της παιχνίδι που λεγόταν παντομίμα γιατί πίστευε ότι θα γέλαγαν οι άλλοι μαζί της - με την ανικανότητά της στην επικοινωνία. Οι παρέες της μίκραιναν σε αριθμό ατόμων μιας και τους απέφευγε για να μη γίνεται ρεζίλι. Μια κολλητή φίλη τής είχε μείνει αλλά ούτε αυτήν άντεχε, η κολλητή ήταν επικριτική και της ήταν ανυπόφορο και αυτό. Ηδη ήταν ανυπόφορο το σώμα της, η ζωή της, κάθε διαδρομή που έκανε ή έπρεπε να κάνει για να φτάσει σε συγκεκριμένο προορισμό, ανυπόφορη η επαφή με κάθε έναν -είτε γνωστό είτε συγγενή- που κάτι θα τόνιζε ή θα σχολίαζε το πάχος της. Της ήταν ανυπόφορο να κάνει μπάνιο κάθε μέρα γιατί βαριόταν, να σκύψει να φορέσει τα παπούτσια της ενώ την εμπόδιζε η κοιλιά της, να χωρέσει σε στενές καρέκλες ή στενές πόρτες, να στριμωχτεί σε λεωφορεία, να ζητήσει το νούμερό της σε μαγαζί με ρούχα και να αντιμετωπίσει το ύφος της πωλήτριας. Της ήταν ανυπόφορη η μοναξιά της και η απομόνωση που διάλεγε να βάζει τον εαυτό της για να αποφεύγει τους πάντες και τα πάντα…
Μήπως το διογκωμένο σώμα την κρατούσε «φυλαγμένη»; Απομονωμένη και προστατευμένη;
Εγώ είχα άλλη άποψη για την ίδια. Εβλεπα και καταλάβαινα ότι είχα απέναντί μου μια έξυπνη γυναίκα που δούλευε ασταμάτητα, με ιδιαίτερες ικανότητες, αλλιώς δεν θα τα έβγαζε πέρα με τις αντίξοες συνθήκες ζωής που είχε, πολύ συμπαθητική και γλυκιά. Καταπληκτική μαγείρισσα και πολύ τρυφερή με τα παιδιά.
Κι έτσι όπως τα λέγαμε, μου ’ρχόταν να σηκωθώ, να την τραντάξω από τους ώμους και να της πω: «Κι αν τα αντέστρεφες όλα και εξέφραζες την άποψή σου στην παρέα κι υποστήριζες τη διαφωνία σου στις πληκτικές τους κουβέντες και τους θεωρούσες λιγότερο έξυπνους και λιγότερο μορφωμένους από εσένα και γνώριζες πόσο ενδιαφέρουσα είσαι και πόσο χαρισματική είσαι στην επικοινωνία σου με τα παιδιά;».
Αλλά δεν μου επιτρεπόταν να κάνω και να πω τίποτα απ’ όλα αυτά. Της πρότεινα να κάνει δύο πράγματα. Το ένα να προσθέσει βρώμη ή νιφάδες κεχρί σε τρία πρωινά της εβδομάδας της και να κοιτάζεται κάθε μέρα στον καθρέφτη για λίγο.
Και κλασικά τη ρώτησα: «Εχετε σκεφτεί ποτέ να πάτε για ψυχοθεραπεία;»
Σάλτσα γουακαμόλε
2 μερίδες
1 μεγάλο ώριμο αβοκάντο
1 ντομάτα ψιλοκομμένη
¼ φλυτζάνι χυμός λεμονιού
τσίλι, για γεύση
¼ κουταλάκι ακατέργαστο αλάτι
Αλέθετε το αβοκάντο στο μπλέντερ και το ανακατεύετε με τα άλλα υλικά. Το χρησιμοποιείτε ως σάλτσα για τη σαλάτα ή το σερβίρετε ως ντιπ για να βουτάτε τραγανά κομμάτια από ωμές πιπεριές, σέλινο, μελιτζάνες, αγγούρι ή κολοκυθάκια.
● Από το βιβλίο του Andreas Moritz «Αποτοξίνωση του ήπατος και της χολής», μετάφραση Ελευθερία Μαντζώρου, εκδόσεις Διόπτρα 2008
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας