Oι αριθμοί χάνουν την αξία τους, όσο και αν αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Οι αριθμοί δεν έχουν «πρόσωπο». Είναι μερικά σύμβολα σε χαρτί. Οι άνθρωποι όμως έχουν πρόσωπο, δεν είναι αριθμοί. Χάνονται κατά χιλιάδες καθημερινά στη Συρία, την Ουκρανία, τη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και σε άλλα σημεία του πλανήτη όπου οι συγκρούσεις μαίνονται.
Ο ξεχασμένος πόλεμος της Συρίας, που συνεχίζεται έως σήμερα από το 2011, έχει γίνει αιτία να χάσουν τη ζωή τους 500.000 άνθρωποι. Το σκληρό πρόσωπο αυτού του πολέμου αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφία του Τούρκου Μεχμέτ Ασλάν, που βραβεύτηκε το 2021 ως η καλύτερη της χρονιάς στον διαγωνισμό Siena International Photo Awards. Δεν έδειχνε νεκρούς. Ούτε τα καραβάνια των εξαθλιωμένων προσφύγων που κατά εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Έδειχνε τον ανάπηρο από βομβαρδισμό πατέρα να σηκώνει στα χέρια του το παιδί του που γεννήθηκε χωρίς άκρα. Η αναπηρία του παιδιού οφείλεται στο γεγονός ότι η μητέρα του, όταν ήταν έγκυος, είχε εισπνεύσει το αέριο Σαρίν.
Όμως και αυτά τα πρόσωπα ξεχάστηκαν. Έχουμε αλλοτριωθεί με τη βία και τους πολέμους.
Μέσα σε δύο χρόνια, στο μέτωπο της Ουκρανίας πάνω από μισό εκατομμύριo Ουκρανοί και Ρώσοι έχουν χαθεί στις μάχες και στα ναρκοπέδια των δύο αντιμαχόμενων.
Εμείς, μακριά από τη Λωρίδα της Γάζας, παραμονές Χριστουγέννων, με όση εορταστική διάθεση έχουμε, διαβάζουμε πως ήδη στο παλαιστινιακό αυτό έδαφος 16.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και πως το 70% από αυτούς ήταν γυναίκες και παιδιά. Άλλοι 42.000 είναι τραυματίες, ενώ 5.000 άνθρωποι αγνοούνται κάτω από τα συντρίμμια κτιρίων.
Αμερικανοί, Ρώσοι και Ευρωπαίοι την ίδια στιγμή, βλέπουν τις πολεμικές βιομηχανίες τους να δουλεύουν στο φουλ. Ο θάνατος των ανθρώπων φέρνει κέρδη.
Οι κυβερνήσεις αδίστακτες και κυνικές -όπως κυνικός ήταν και ο μάγος της διπλωματίας Χένρι Κίσινγκερ που έφυγε από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα- συνεχίζουν μια διπλωματία που έχει στο επίκεντρο όχι το δίκαιο και την ηθική, αλλά τα κέρδη.
Και εμείς τι κάνουμε; Ας κλείσουμε αυτό το σημείωμα με τον ίδιο τρόπο που επέλεξε ο Χένρι Κίσινγκερ να κλείσει το βιβλίο του «Διπλωματία», πριν από σχεδόν 30 χρόνια, αλλά με άλλη ερμηνεία. Με τους στίχους του Ισπανού ποιητή Αντόνιο Ματσάδο: «Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος. Τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας